Tej nocy umrzesz

<p>Zaczęłam serię „Morderstwa w Sandhamn” od książki piątej. I do tej pory uważałam ją za najlepszą z serii, choć w rzeczywistości „Tej nocy umrzesz” podobała mi się bardziej.</p><p>Detektyw Thomas Andreasson i prawniczka Nora Linde pracują nad rozwiązaniem nowej zagadki, jaką rolę odgrywają stare sekrety bazy wojskowej Korsö niedaleko Sandhamn w tajemniczych zgonach studenta Marcusa Nielsena i ludzi, z którymi kontaktował się w ramach swojego projektu badawczego. Śledczy ścigają się z czasem, by znaleźć odpowiedzi, zanim tajemniczy zabójca dopadnie kolejną ofiarę. Cofamy się w czasie dzięki zapisom w dzienniku jednego ze strażników wybrzeża, co pomaga rzucić światło na tajemnicę rozgrywającą się w teraźniejszości.&nbsp;</p><p>Viveca Sten korzysta tutaj z tego samego mechanizmu, co w poprzednich książkach. Pojawiają się retrospekcje i przebłyski z przeszłości, które pozwalają uzupełnić niektóre szczegóły – to nie działało tak dobrze w poprzednim tomie, „Właściwie bez winy”. Fragmenty z retrospekcjami były zbyt rozciągnięte i odwracały uwagę od zagadki morderstwa dziejącej się w teraźniejszości, która faktycznie była ważna. Tutaj autorka świetnie sobie z tym radzi. Dostajemy krótsze rozdziały i tylko drobne fragmenty dające czytelnikowi wgląd w przeszłość. Dzieje się to wszystko bez rozpraszania uwagi. Zamiast być niejasno irytujące, jest to fascynujące.</p><p>Prawdziwą perełką tej książki jest policyjne śledztwo. To jest powiew świeżego powietrza. Mocna, kompetentna i logiczna fabuła, która sprawia, że zatrzymujesz się podczas czytania książki, aby móc wszystko przemyśleć i wysnuć własną teorię, która i tak nie będzie właściwa gdy pojawi się kolejny klucz i znów będziesz musiał zrewidować własne założenia. Nie mogę przypomnieć sobie innej detektywistycznej książki, która podobałoby mi się tak bardzo. Zbyt wiele dzieł z tego gatunku zawiera pobieżną i oczywistą pracę policji i zwykle można dowiedzieć się, kto jest zabójcą bardzo szybko. Viveca Sten w „Tej nocy umrzesz” robi naprawdę dobrą robotę. Dostajemy tu wystarczająco dużo zwrotów akcji, aby czytelnik zmieniał swoje teorie przez całą lekturę, a jednocześnie unika tych fragmentów, które są nie na miejscu lub przesadzone. Wszystko jest logiczne i zwarte. Jesteśmy trzymani w niepewności aż do końca, nigdy nie mamy wystarczająco dużo informacji. To przykład tego, jak dobrze przeprowadzić powieściowe policyjne śledztwo.</p><p>Thomas Andreasson to zdecydowanie najlepszy rodzaj detektywa, jaki może trafić się w takiej książce. Jest inteligentny, logiczny i w pełni kompetentny. Jest takim policjantem, jakich chcielibyśmy spotykać na swojej drodze. Nora nadal jest silną, empatyczną postacią, a jej związek z Sandhamn i jego mieszkańcami zawsze służy jako sposób na zespolenie wszystkiego razem. W ostatniej książce miałam wrażenie, że Nora była zbyt pominięta, ale w „Tej nocy umrzesz” Sten poprawia te drobne problemy.</p><p>Sięgając po książki Viveci Sten zawsze wiadomo, co nas czeka w środku. Każda powieść z serii „Morderstwa w Sandhamn" mi się podobała i nie wahałabym się przeczytać ich ponownie. Znalezienie autora, z którym można się tak zżyć, jest niezwykle trudne, a ja będę zdruzgotana, gdy skończę ostatnia książkę z serii.</p><p>Ekscytujące, szybkie tempo i historia trzymająca czytelnika w niepewności aż do końca. Polecam książki Viveci Sten wszystkim wielbicielom kryminałów.</p>

<p>Detektyw Thomas Andreasson wraca do pracy po odbyciu długiego leczenia po niezwykle groźnym wypadku. Mężczyzna stracił dwa palce u nóg i z trudem na nowo przyzwyczaja się do chodzenia. Thomas otrzymuje informację o zwłokach znajdujących się w mieszkaniu studenckim w Sztokholmie. Znaleziono tam ciało Marcusa Nielsena wiszącego na armaturze. Z pozoru wydaje się, że ten zwyczajny chłopak popełnił samobójstwo.</p><p>Rodzina Marcusa jednak upiera się, że to niemożliwe i ich syn nie był typem samobójcy. W sobotę przed swoim zgonem wydawał się by jak najbardziej zdrowy i zadowolony z życia. Thomas idzie ponownie obejrzeć pokój Marcusa i przeprowadza wywiad z rodziną. Znaleziono telefon komórkowy studenta, ale brakuje jego laptopa, z którym się nie rozstawał i wszędzie ze sobą zabierał.</p><p>Przyjaciółka Thomasa, Nora Linde, która jest prawniczką, jest w trakcie rozwodu z mężem. Nora i jej były mąż dzielą się opieką nad swoimi dwoma synami. Thomas i Pernilla wracają do siebie i mają się dobrze. Thomas prosi Norę o pomoc w śledztwie dotyczącym śmierci Marcusa. Jego samobójstwo nie jest tak oczywiste jak się pozornie wydaje. U Marcusa znaleziono dokumenty dotyczące bazy wojskowej Korsö, gdzie w 1977 roku doszło do pewnej tajemniczej śmierci.</p><p>Kiedy dwie kolejne osoby zostają znalezione martwe – znajomi Marcusa – wszystko zaczyna wskazywać na to, że ktokolwiek dopuścił się zatuszowania sprawy w 1977 roku, nadal próbuje utrzymać w tajemnicy to, co się stało. Zespół ma mnóstwo pracy i cały czas próbuje namierzyć żyjących członków oddziału z 1977 roku. Śledztwo nabiera tempa i w końcu śledczy odkrywają, że morderca zabija mężczyzn w kolejności alfabetycznej. Znają więc nazwisko kolejnej ofiary.</p><p>Zakończenie tej książki jest fenomenalne. Tożsamość mordercy było dla mnie prawdziwym zaskoczeniem.</p><p>Viveca Sten pozostawia czytelnika w ciągłych domysłach, kto jest mordercą, ponieważ nasi kluczowi bohaterowie otrzymują zaledwie okruchy informacji w krytycznym momencie, lub często nawet trochę za późno. Zwroty akcji w „Tej nocy umrzesz” są interesujące. To naprawdę fascynujące jak wszystkie kawałki tej układanki pasują do siebie na końcu. Zakończenie jest niezwykle intensywne i melancholijne, ale całkiem satysfakcjonujące.</p><p>Viveca Sten płynnie przeplata perspektywy postaci i linie czasowe. Ta powieść jest naprawdę dobrze napisana. Było tutaj jednak kilka drobnych przypadków, w których czułam, że brakuje mi pełnego kontekstu z powodu mojego braku zrozumienia kultury nordyckiej i czytania przetłumaczonej wersji.</p><p>Powieść „Tej nocy umrzesz” podobała mi się, jak zresztą wszystkie powieści Viveci Sten. Napięcie zaczyna się budować powoli, ale w trakcie rozwoju historii nabiera tempa. W ekscytującym i pełnym akcji zakończeniu imię mordercy zostaje ujawnione. Polubiłam Thomasa i Norę. Doceniam ich prawdziwie przyjacielską relacje i cudowną, ekscytującą współpracę. W „Tej nocy umrzesz” jest wystarczająco dużo informacji o życiu osobistym głównych bohaterów, aby można było ich zobaczyć jako prawdziwych ludzi. Jednak nie jest tego tak dużo, aby przeszkadzało w historii. Polecam, to naprawdę dobrze napisana i przemyślana powieść.</p>