Tak sobie wyobrażałam śmierć

Czasem przeszłość spada na nas niczym mroczna kurtyna, a nasze reakcje mogą być różne: albo się od niej odwrócimy, albo spróbujemy ją zerwać. 23 sierpnia 2010 roku Helena Mobacke, dobrze znana policjantka z licznymi osiągnięciami zawodowymi, powraca do pracy po długiej przerwie. Jej decyzja o powrocie wciąż budzi niepewność. Poprzedni rok był dla niej wyjątkowo trudny - utraciła syna Antona, a potem partnera, który nie poradził sobie z jej bólem. Zostając szefową grupy dochodzeniowej w Sztokholmie Południowym, Helena już pierwszego dnia zmaga się z trudnym śledztwem. Młody chłopak wpada pod pociąg, a świadkowie sugerują, że został popchnięty. Helena próbuje skoncentrować się na pracy, ale jej myśli ciągle krążą wokół Antona. Zamiast chłodno analizować sytuację, zmaga się z nagromadzonymi emocjami. Poruszona losem rodziców, którzy utracili dziecko, jej osąd zostaje przyćmiony przez uczucia. Wciąż pogrążona w żałobie, obserwuje jak w sztokholmskim metrze dochodzi do kolejnych tragedii. W jej zespole narasta napięcie...

Ta książka pozostawia głębokie wrażenie! Bohaterowie zmagają się z intensywnymi emocjami, gdzie smutek i żal łączą się z chęcią powrotu do normalności i odnalezienia złoczyńcy.

Śledztwo Heleny rozwija się, zataczając coraz szersze kręgi, podczas gdy ona sama poszukuje na nowo sensu swojej pracy i życia. Johanna Mo, urodzona w 1976 roku, dorastała w Kalmarze, a od 15 lat żyje w Sztokholmie. Jest autorką dwóch powieści: "Far i mig mer liv n jag r van vid" oraz "Precis sa illa r det", które zdobyły uznanie czytelników. Jej nowela "Allt annat far glmskan ta" była nominowana w konkursie Szwedzkiego Radia na najlepszą nowelę w 2011 roku. W 2013 roku otrzymała nagrodę Barometern-OTs "Gyllene Fjdern".