Złodziej czasu. Świat Dysku. Tom 26

Czy kiedykolwiek podczas lekcji w szkole zastanawiałeś się, dlaczego minuty wydawały się godzinami, a gdy się dobrze godziny mijały jak sekundy? Jeśli tak, nie martw się, oznacza to, że wszystko działa zgodnie z planem. Bo widzicie, czas jest często potrzebny w niektórych miejscach bardziej niż w innych, i to do Mnichów Historii należy odprowadzanie go z dala od miejsc takich jak Ocean i gady (bo jakie potrzeby ma jaszczurka lub ryba, aby mieć dużo czasu?) i kierowanie go do ruchliwych miast, gdzie czas jest zawsze potrzebny.<br> <br> Lobsang Ludd jest uczniem Mnichów Historii, zakonu założonego przez Wena Wiecznie Zaskoczonego, aby utrzymać Czas w mniejszym lub większym porządku. Ale Mnisi stoją w obliczu największego kryzysu. Ktoś rekonstruuje zegar, który może zatrzymać sam czas. Do Lobsanga i jego mentora, słynnego Lu-Tze, może należeć zadanie zatrzymania tego człowieka. <br> <br> To jest Pratchett w jego najlepszym wydaniu - naładowany zdrowym rozsądkiem, jak również humorem, skłonny do mówienia oczywistych rzeczy, których nikt nie mówi głośno. Wskazujący, że czasami najwyższa i tajna mądrość była tuż przed nami przez cały czas. Potrafi obnażyć ludzkie słabostki, ale pod tym wszystkim kryje się gorąca miłość do tego, co czyni człowieka człowiekiem. <br> <br> Filozoficzne pytania, które eksploruje:<br> Sam czas i co to znaczy. Co sprawia, że człowiek jest człowiekiem? Czy może istnieć czekolada tak pyszna, że może nawet spowodować śmierć? Jak by to było, gdyby nie-ludzka obca forma życia po raz pierwszy stała się człowiekiem? Personifikacja idei i abstrakcyjnych pojęć takich jak czas, śmierć, chaos itp.<br> <br> Plusy: <br> Bohaterowie, którzy nie byli łatwi do rozgryzienia, nie mieli ze mną nic wspólnego, a jednocześnie byli wiarygodni. Fabuła, która była pokręcona i pełna niespodzianek.<br> Akcja, która ciągnęła do przodu i nie wlokła się. Niektóre historie meandrują i błądzą. Ta była jedną z tych tykających bomb zegarowych, gdzie wiesz, że coś się wydarzy i czekasz na punkt kulminacyjny. Każdy rozdział sprawiał, że nawarstwiało się coraz więcej napięcia. Susan- Myślę, że to jedna z moich = ulubionych postaci. Była analityczna i uparta, nieco szorstka, ale z głęboko ukrytą dobrocią. Zwariowany, ale dobrze przemyślany świat. Elementy fantastyki były przypadkowe i dziwaczne, ale autor nigdy nie przeczył sam sobie, a to naprawdę wszystko, co się liczy. Proza była przezabawna i poetycka w tym samym czasie. Uwielbiałem czytać wszystkie małe dowcipy Pratchetta i chrapliwe komentarze w przypisach. Postacie 5 jeźdźców doskonałe.<br> <br> Minusy:<br> Dla niektórych historia może okazać się zbyt wymyślna. Jedna z postaci na samym końcu doznaje sporej przemiany, co nie przypadło mi do gustu.<br> <br> Pratchett po raz kolejny nie zawiódł. Książka jest fantastyczna i pełna odniesień. Szkoda, że to ostatnia części serii o Śmierci, najgenialniejszej osoby w uniwersum. "Złodziej czasu" ma nieprzypadkowo taki tytuł, gdyż jak sięgniecie po nią, to naprawdę ukradnie wam sporo czasu :D

Terry Pratchett jest jednym z moich ulubionych autorów wszech czasów. Na każde Boże Narodzenie, aż do jego tragicznej i przedwczesnej śmierci, jego książki była jednym z moich obowiązkowych prezentów świątecznych. Był prawdziwym geniuszem wśród autorów. Jego pisarstwo jest lekkie i niebywale zabawne, a także poparte encyklopedyczną wiedzą na temat historii, nauki, sztuki i ludzkiej natury. Moim zdaniem jest on jednym z najbardziej niedocenionych autorów wszech czasów, a im więcej dowiaduję się o świecie, tym bardziej chylę czoła przed jego gigantycznym talentem i intelektem. Jego powieści są uzależniające, a ja czytałam jego książki po kilka razy. Jedną z moich ulubionych jest "Złodziej czasu". Spełnia wszystkie moje wymagania. Ma mnicha, Lu Tze (hołd dla chińskiego filozofa Lao Tzu), wymiatającą bohaterkę, która jest córką Śmierci, jak również nauczyciela w szkole podstawowej, historię miłosną i czekoladę.<br> <br> XVIII-wieczny angielski poeta i dramaturg Edward Young wymyślił cytat "Prokrastynacja jest złodziejem czasu". Pratchett bierze ten cytat i wymyśla historię mnichów, którzy żyją w górach, przechowując i uwalniając czas za pomocą gigantycznych urządzeń zwanych prokrastynatorami, aby utrzymać świat w równowadze. Kiedy postać bez cienia zleca zegarmistrzowi o niezwykłych zdolnościach skonstruowanie najdoskonalszego zegara, rozpoczyna się wyścig, by go powstrzymać, zanim on sam zatrzyma czas.<br> <br> Złodziej Czasu to jedna z najpiękniej napisanych, subtelnych, mądrych, zabawnych i chwytających za serce książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Jestem skrajnie nieobiektywna, ponieważ przeczytałam tak wiele książek Pratchetta i jestem tak dostrojona do jego humoru i stylu pisania. Jednak nawet samo myślenie o tej książce sprawia, że jestem niesamowicie wzruszona i zamierzam przeczytać ją jeszcze raz.<br> <br> "W rzeczywistości przeszłość nie istnieje, jedynie wspomnienie przeszłości. Mrugnijcie oczami, a świat, który zobaczycie, nie istniał, kiedy zamykaliście powieki. Jedynym właściwym stanem umysłu jest zaskoczenie. Jedynym właściwym stanem serca jest radość. Niebo, które widzicie, nie było jeszcze nigdy przez was oglądane. Moment absolutnej perfekcji jest teraz. Cieszcie się nim". ;)

Czy kiedykolwiek podczas lekcji w szkole zastanawiałeś się, dlaczego minuty wydawały się godzinami, a gdy się dobrze godziny mijały jak sekundy? Jeśli tak, nie martw się, oznacza to, że wszystko działa zgodnie z planem. Bo widzicie, czas jest często potrzebny w niektórych miejscach bardziej niż w innych, i to do Mnichów Historii należy odprowadzanie go z dala od miejsc takich jak Ocean i gady (bo jakie potrzeby ma jaszczurka lub ryba, aby mieć dużo czasu?) i kierowanie go do ruchliwych miast, gdzie czas jest zawsze potrzebny.<br> <br> Lobsang Ludd jest uczniem Mnichów Historii, zakonu założonego przez Wena Wiecznie Zaskoczonego, aby utrzymać Czas w mniejszym lub większym porządku. Ale Mnisi stoją w obliczu największego kryzysu. Ktoś rekonstruuje zegar, który może zatrzymać sam czas. Do Lobsanga i jego mentora, słynnego Lu-Tze, może należeć zadanie zatrzymania tego człowieka. <br> <br> To jest Pratchett w jego najlepszym wydaniu - naładowany zdrowym rozsądkiem, jak również humorem, skłonny do mówienia oczywistych rzeczy, których nikt nie mówi głośno. Wskazujący, że czasami najwyższa i tajna mądrość była tuż przed nami przez cały czas. Potrafi obnażyć ludzkie słabostki, ale pod tym wszystkim kryje się gorąca miłość do tego, co czyni człowieka człowiekiem. <br> <br> Filozoficzne pytania, które eksploruje:<br> Sam czas i co to znaczy. Co sprawia, że człowiek jest człowiekiem? Czy może istnieć czekolada tak pyszna, że może nawet spowodować śmierć? Jak by to było, gdyby nie-ludzka obca forma życia po raz pierwszy stała się człowiekiem? Personifikacja idei i abstrakcyjnych pojęć takich jak czas, śmierć, chaos itp.<br> <br> Plusy: <br> Bohaterowie, którzy nie byli łatwi do rozgryzienia, nie mieli ze mną nic wspólnego, a jednocześnie byli wiarygodni. Fabuła, która była pokręcona i pełna niespodzianek.<br> Akcja, która ciągnęła do przodu i nie wlokła się. Niektóre historie meandrują i błądzą. Ta była jedną z tych tykających bomb zegarowych, gdzie wiesz, że coś się wydarzy i czekasz na punkt kulminacyjny. Każdy rozdział sprawiał, że nawarstwiało się coraz więcej napięcia. Susan- Myślę, że to jedna z moich = ulubionych postaci. Była analityczna i uparta, nieco szorstka, ale z głęboko ukrytą dobrocią. Zwariowany, ale dobrze przemyślany świat. Elementy fantastyki były przypadkowe i dziwaczne, ale autor nigdy nie przeczył sam sobie, a to naprawdę wszystko, co się liczy. Proza była przezabawna i poetycka w tym samym czasie. Uwielbiałem czytać wszystkie małe dowcipy Pratchetta i chrapliwe komentarze w przypisach. Postacie 5 jeźdźców doskonałe.<br> <br> Minusy:<br> Dla niektórych historia może okazać się zbyt wymyślna. Jedna z postaci na samym końcu doznaje sporej przemiany, co nie przypadło mi do gustu.<br> <br> Pratchett po raz kolejny nie zawiódł. Książka jest fantastyczna i pełna odniesień. Szkoda, że to ostatnia części serii o Śmierci, najgenialniejszej osoby w uniwersum. "Złodziej czasu" ma nieprzypadkowo taki tytuł, gdyż jak sięgniecie po nią, to naprawdę ukradnie wam sporo czasu :D

Terry Pratchett jest jednym z moich ulubionych autorów wszech czasów. Na każde Boże Narodzenie, aż do jego tragicznej i przedwczesnej śmierci, jego książki była jednym z moich obowiązkowych prezentów świątecznych. Był prawdziwym geniuszem wśród autorów. Jego pisarstwo jest lekkie i niebywale zabawne, a także poparte encyklopedyczną wiedzą na temat historii, nauki, sztuki i ludzkiej natury. Moim zdaniem jest on jednym z najbardziej niedocenionych autorów wszech czasów, a im więcej dowiaduję się o świecie, tym bardziej chylę czoła przed jego gigantycznym talentem i intelektem. Jego powieści są uzależniające, a ja czytałam jego książki po kilka razy. Jedną z moich ulubionych jest "Złodziej czasu". Spełnia wszystkie moje wymagania. Ma mnicha, Lu Tze (hołd dla chińskiego filozofa Lao Tzu), wymiatającą bohaterkę, która jest córką Śmierci, jak również nauczyciela w szkole podstawowej, historię miłosną i czekoladę.<br> <br> XVIII-wieczny angielski poeta i dramaturg Edward Young wymyślił cytat "Prokrastynacja jest złodziejem czasu". Pratchett bierze ten cytat i wymyśla historię mnichów, którzy żyją w górach, przechowując i uwalniając czas za pomocą gigantycznych urządzeń zwanych prokrastynatorami, aby utrzymać świat w równowadze. Kiedy postać bez cienia zleca zegarmistrzowi o niezwykłych zdolnościach skonstruowanie najdoskonalszego zegara, rozpoczyna się wyścig, by go powstrzymać, zanim on sam zatrzyma czas.<br> <br> Złodziej Czasu to jedna z najpiękniej napisanych, subtelnych, mądrych, zabawnych i chwytających za serce książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Jestem skrajnie nieobiektywna, ponieważ przeczytałam tak wiele książek Pratchetta i jestem tak dostrojona do jego humoru i stylu pisania. Jednak nawet samo myślenie o tej książce sprawia, że jestem niesamowicie wzruszona i zamierzam przeczytać ją jeszcze raz.<br> <br> "W rzeczywistości przeszłość nie istnieje, jedynie wspomnienie przeszłości. Mrugnijcie oczami, a świat, który zobaczycie, nie istniał, kiedy zamykaliście powieki. Jedynym właściwym stanem umysłu jest zaskoczenie. Jedynym właściwym stanem serca jest radość. Niebo, które widzicie, nie było jeszcze nigdy przez was oglądane. Moment absolutnej perfekcji jest teraz. Cieszcie się nim". ;)