Mort. Świat Dysku. Tom 4

Nie ma nic potężniejszego w literaturze niż zgłębianie tematu śmierci. Niekoniecznie umierających bohaterów, ale zgłębianie naszego osobistego postrzegania i spojrzenia na śmierć. <br> <br> Jak wszystkie powieści Pratchetta, każda z nich jest autonomiczna w ramach Świata Dysku i "Mort" nie jest inny. Więc Śmierć zatrudnia praktykanta, Morta, aby pomóc w jego codziennych obowiązkach i dowiedzieć się o wprowadzaniu zmarłych dusz z żywego królestwa do poza. Nie trzeba dodawać, że sprawy szybko wymykają się spod kontroli. Zwłaszcza gdy Śmierć zaczyna się rozluźniać i oddawać stery. "Mort" różni się radykalnie w tonie i nastroju od pierwszych trzech książek z serii (lub kilku następnych). To bardzo skoncentrowana historia z zaledwie kilkoma głównymi postaciami: Mort we własnej osobie, Śmierć, adoptowana córka Śmierci, Ysabell (rozszerzając jej krótkie pojawienie się w "Blasku fantastycznym"), służący Śmierci, Albert, księżniczka Keli i czarodziej Cutwell.<br> <br> Uosobienie śmierci przez Terry'ego Pratchetta jest fenomenalne. W Świecie Dysku śmierć jest postrzegana przez obserwatora, może być nieznajomym, czymś nadprzyrodzonym, wrogiem, znajomym, a nawet starym przyjacielem. Łatwo zrozumieć, dlaczego jest to najbardziej ukochana postać przez fanów serii Świata Dysku. <br> <br> Książka jest zwięzła i treściwa, a także ma naprawdę satysfakcjonujące, poetyckie zakończenie. Dotychczasowe zakończenia Pratchetta skłaniały się ku szeroko zakrojonemu widowisku, ponieważ tego właśnie oczekuje się od powieści fantasy - dzielni bohaterowie podejmują ryzyko jednego na milion, aby zapobiec bełkoczącym potworom przebijającym się przez ściany rzeczywistości - ale można odnieść wrażenie, że nigdy nie było w tym jego serca. W "Morcie" idzie w kierunku bardziej osobistego, opartego na postaciach zakończenia, które jest o wiele bardziej odpowiednie. Oczywiście nadal mamy do czynienia z nadprzyrodzoną walką na miecze. Niektórych rzeczy można się było spodziewać.<br> <br> Ogromne brawa należą się także odtwórcom ról drugoplanowych, takim jak Keli, Cutwell (jest czarodziejem, który zna się na rzeczy), Ysabell i Albert. Każdy z nich dodaje dziwactwa i kolejną warstwę do fabuły. Jeśli spojrzeć poza satyryczny humor można znaleźć wiele tematów, w szczególności, mój ulubiony - konsekwencje. <br> <br> Wszystkie książki u Pratchetta dostają ode mnie najwyższą ocenę! Jego styl pisania, lekkość pomieszana z powagą zachwycają mnie. Genialny świat przedstawiony i styl tworzą fantastyczny świat dysku. Na pewno jego książki wciągnęły wiele ludzi w świat literatury. W tym mnie! "Morta" można polecić wszystkim, nie trzeba być fanem Pratchetta lub fantasy. "Mort" wyróżnia się na tle reszty serii, gdyż podnosi na duchu, snując wizje człowieczej i przyjaznej śmierci. W ten sposób ujarzmiamy swój lęk. Dziękuje Panie Pratchett.

"Nie wiem jak ty, ale ja z rozkoszą zamorduję porcję curry".<br> Tymi prostymi słowami Terry Pratchett wprowadza skomplikowany fakt, że na Dysku Śmierć jest tak samo jak każdy inny osobą, tylko bardziej.<br> <br> Czwarta powieść Świata Dysku jest jedną z moich ulubionych. Historia opowiada tym, jak Śmierć przyszła, aby wziąć ucznia i jak jeden gangster, niezręczny młody chłopiec stał się silnym, pewnym siebie mężczyzną. Jest pełna humoru i opowiada pewnego rodzaju historię o dojrzewaniu, o którym inni autorzy tylko marzą.<br> <br> "Kolor Magii" dał mi świetny zwiastun Świata Dysku; podobało mi się to wtedy. Tutaj go pokochałam! Podobało mi się to, jak narrator żartuje z tego świata, jak bywa on czasem absurdalny, jak opisy wydają się głupie i logiczne na sposób Świata Dysku! Styl pisania wydawał się idealny dla uniwersum stworzonego przez autora. Dla mnie są one ze sobą powiązane i nie mogę mówić o jednym, nie mówiąc o drugim! <br> <br> Nie jest może najlepiej napisana ani nie zawiera najciekawszych obserwacji człowieczeństwa z całej serii, ale ma w sobie prawdziwy urok tej wczesnej powieści Świata Dysku, który sprawia, że trudno jest dostrzec jakiekolwiek wady. Przeczytana po raz pierwszy we wczesnych latach nastoletnich, jest to książka, która jest odpowiedzialna za moją miłość do serii i czytanie powieści z większą ilością treści niż Marcel Moss.<br> <br> Oczywiście ta recenzja nie byłaby kompletna bez omówienia Śmierci, ulubieńca fanów jako postaci drugoplanowej w innych książkach Świata Dysku. Fajnie jest patrzeć, jak prostuje swoje kości. Śmierć świadczy o tym, jak Pratchett potrafi kierować swoje postacie w ciekawe i pomysłowe kierunki. Najlepsze dialogi w tej serii bez cienia wątpliwości obejmują szczerzący się szkielet z kosą. <br> <br> "JAK SIĘ NAZYWA TO UCZUCIE W GŁOWIE, UCZUCIE TĘSKNEGO ŻALU, ŻE RZECZY SĄ TAKIE, JAKIE NAJWYRAŹNIEJ SĄ?<br> - Chyba smutek, panie. A teraz...<br> JESTEM ZASMUTKOWANY". <br> Tak, postać Śmierci przemawia słowami z dużych liter, bo jest najpotężniejszy.

Nie ma nic potężniejszego w literaturze niż zgłębianie tematu śmierci. Niekoniecznie umierających bohaterów, ale zgłębianie naszego osobistego postrzegania i spojrzenia na śmierć. <br> <br> Jak wszystkie powieści Pratchetta, każda z nich jest autonomiczna w ramach Świata Dysku i "Mort" nie jest inny. Więc Śmierć zatrudnia praktykanta, Morta, aby pomóc w jego codziennych obowiązkach i dowiedzieć się o wprowadzaniu zmarłych dusz z żywego królestwa do poza. Nie trzeba dodawać, że sprawy szybko wymykają się spod kontroli. Zwłaszcza gdy Śmierć zaczyna się rozluźniać i oddawać stery. "Mort" różni się radykalnie w tonie i nastroju od pierwszych trzech książek z serii (lub kilku następnych). To bardzo skoncentrowana historia z zaledwie kilkoma głównymi postaciami: Mort we własnej osobie, Śmierć, adoptowana córka Śmierci, Ysabell (rozszerzając jej krótkie pojawienie się w "Blasku fantastycznym"), służący Śmierci, Albert, księżniczka Keli i czarodziej Cutwell.<br> <br> Uosobienie śmierci przez Terry'ego Pratchetta jest fenomenalne. W Świecie Dysku śmierć jest postrzegana przez obserwatora, może być nieznajomym, czymś nadprzyrodzonym, wrogiem, znajomym, a nawet starym przyjacielem. Łatwo zrozumieć, dlaczego jest to najbardziej ukochana postać przez fanów serii Świata Dysku. <br> <br> Książka jest zwięzła i treściwa, a także ma naprawdę satysfakcjonujące, poetyckie zakończenie. Dotychczasowe zakończenia Pratchetta skłaniały się ku szeroko zakrojonemu widowisku, ponieważ tego właśnie oczekuje się od powieści fantasy - dzielni bohaterowie podejmują ryzyko jednego na milion, aby zapobiec bełkoczącym potworom przebijającym się przez ściany rzeczywistości - ale można odnieść wrażenie, że nigdy nie było w tym jego serca. W "Morcie" idzie w kierunku bardziej osobistego, opartego na postaciach zakończenia, które jest o wiele bardziej odpowiednie. Oczywiście nadal mamy do czynienia z nadprzyrodzoną walką na miecze. Niektórych rzeczy można się było spodziewać.<br> <br> Ogromne brawa należą się także odtwórcom ról drugoplanowych, takim jak Keli, Cutwell (jest czarodziejem, który zna się na rzeczy), Ysabell i Albert. Każdy z nich dodaje dziwactwa i kolejną warstwę do fabuły. Jeśli spojrzeć poza satyryczny humor można znaleźć wiele tematów, w szczególności, mój ulubiony - konsekwencje. <br> <br> Wszystkie książki u Pratchetta dostają ode mnie najwyższą ocenę! Jego styl pisania, lekkość pomieszana z powagą zachwycają mnie. Genialny świat przedstawiony i styl tworzą fantastyczny świat dysku. Na pewno jego książki wciągnęły wiele ludzi w świat literatury. W tym mnie! "Morta" można polecić wszystkim, nie trzeba być fanem Pratchetta lub fantasy. "Mort" wyróżnia się na tle reszty serii, gdyż podnosi na duchu, snując wizje człowieczej i przyjaznej śmierci. W ten sposób ujarzmiamy swój lęk. Dziękuje Panie Pratchett.

"Nie wiem jak ty, ale ja z rozkoszą zamorduję porcję curry".<br> Tymi prostymi słowami Terry Pratchett wprowadza skomplikowany fakt, że na Dysku Śmierć jest tak samo jak każdy inny osobą, tylko bardziej.<br> <br> Czwarta powieść Świata Dysku jest jedną z moich ulubionych. Historia opowiada tym, jak Śmierć przyszła, aby wziąć ucznia i jak jeden gangster, niezręczny młody chłopiec stał się silnym, pewnym siebie mężczyzną. Jest pełna humoru i opowiada pewnego rodzaju historię o dojrzewaniu, o którym inni autorzy tylko marzą.<br> <br> "Kolor Magii" dał mi świetny zwiastun Świata Dysku; podobało mi się to wtedy. Tutaj go pokochałam! Podobało mi się to, jak narrator żartuje z tego świata, jak bywa on czasem absurdalny, jak opisy wydają się głupie i logiczne na sposób Świata Dysku! Styl pisania wydawał się idealny dla uniwersum stworzonego przez autora. Dla mnie są one ze sobą powiązane i nie mogę mówić o jednym, nie mówiąc o drugim! <br> <br> Nie jest może najlepiej napisana ani nie zawiera najciekawszych obserwacji człowieczeństwa z całej serii, ale ma w sobie prawdziwy urok tej wczesnej powieści Świata Dysku, który sprawia, że trudno jest dostrzec jakiekolwiek wady. Przeczytana po raz pierwszy we wczesnych latach nastoletnich, jest to książka, która jest odpowiedzialna za moją miłość do serii i czytanie powieści z większą ilością treści niż Marcel Moss.<br> <br> Oczywiście ta recenzja nie byłaby kompletna bez omówienia Śmierci, ulubieńca fanów jako postaci drugoplanowej w innych książkach Świata Dysku. Fajnie jest patrzeć, jak prostuje swoje kości. Śmierć świadczy o tym, jak Pratchett potrafi kierować swoje postacie w ciekawe i pomysłowe kierunki. Najlepsze dialogi w tej serii bez cienia wątpliwości obejmują szczerzący się szkielet z kosą. <br> <br> "JAK SIĘ NAZYWA TO UCZUCIE W GŁOWIE, UCZUCIE TĘSKNEGO ŻALU, ŻE RZECZY SĄ TAKIE, JAKIE NAJWYRAŹNIEJ SĄ?<br> - Chyba smutek, panie. A teraz...<br> JESTEM ZASMUTKOWANY". <br> Tak, postać Śmierci przemawia słowami z dużych liter, bo jest najpotężniejszy.