Suma

Poezja Marka Żymły to emocjonująca eksploracja fundamentalnych pytań o życie, w której stawką bywają największe wartości. Jest to zbiór utworów o głębokiej rozmowie, prowadzonej w surowej, czystej przestrzeni relacji międzyludzkich oraz kontaktu z Bogiem, a także refleksji nad śmiercią, czasem i przemijaniem. Świat tej poezji oraz jej bohatera jawi się jako ograniczony do najważniejszych elementów, co kształtuje ascetyczny, oszczędny i prosty język poetycki.

Mimo że Żymła czasem bawi się pastiszem, aluzjami, stylizacjami czy formą piosenki, wprowadzając humor i ironię, to jego twórczość w przeważającej mierze wyraża uparte, samotne poszukiwanie sensu w ludzkiej egzystencji. Jest to refleksja nad nietrwałością pisma i naszymi próbami ocalenia tego, co zdaje się nieuchronnie przemijać. Jednak w poetyckiej przestrzeni Marka Żymły istnieje też nadzieja, pragnienie i głód jej odnalezienia, co dodaje jego twórczości niezwykłej głębi – jak podkreśla Bronisław Maj w posłowiu.