Strategia konfliktu

W swojej książce noblista analizuje scenariusze, w których przeciwnicy, mimo że pozostają w konflikcie, często dzielą wspólne cele. Teoria strategii konfliktu opiera się na założeniu, że w sytuacjach spornych osoby zaangażowane starają się osiągnąć tzw. równowagę, skupiając się na działaniach swoich rywali oraz na swoich przypuszczeniach dotyczących ich planów i intencji. Tego rodzaju sytuacje mogą obejmować negocjacje, pertraktacje, targowanie się o ceny, a także scenariusze wojenne, zastraszanie przez przestępców, wymuszenia czy mediacje prowadzone w warunkach niepełnej wiedzy i komunikacyjnych barier.

Schelling przedstawia typowe mechanizmy takich sytuacji, używając przykładów "gier", takich jak rozliczenia finansowe między ludźmi, wyznaczanie nagrody za znaleziony portfel, kwestie związane z pierwszeństwem przejazdu w zatłoczonym ruchu ulicznym, dyscyplinowanie dzieci, współczesne strategie terrorystyczne, czy tradycyjna praktyka wykorzystywania zakładników. Schelling nie podważa matematycznego rdzenia teorii gier, lecz wskazuje, że jej twórcy, w dążeniu do ścisłości matematycznej, często koncentrują się na wąskim zakresie strategicznych interakcji, pomijając wiele innych rzeczywistych sytuacji o dużej wartości poznawczej i praktycznej.

„Strategia konfliktu” to próba, choćby wstępna, zapełnienia tej luki w sposób zgodny z naturą analizowanych zagadnień — czyli nie matematyczny, lecz dogłębny i twórczy. To właśnie w tej umiejętności do kompleksowego uchwycenia tematu leży największa wartość książki, za którą autor otrzymał Nagrodę Nobla. - Profesor Leszek Balcerowicz