STRATEGIA BEZPOŚREDNIEGO CELU INFLACYJNEGO W POLSCE W WARUNKACH NISKIEJ INFLACJI

Opracowanie ma charakter teoretyczno-empiryczny. Pierwsze dwa rozdziały mają przede wszystkim charakter teoretyczny i dotyczą uwarunkowań niskoinflacyjnych oraz istoty strategii polityki pieniężnej. Stanowią podstawę empirycznej analizy dla Polski w kolejnych dwóch rozdziałach. Taki podział jest jednak uproszczony, w szczególności w pierwszym i drugim rozdziale analiza teoretyczna uzupełniana jest o badania empiryczne. Pochodzą one z cytowanych źródeł lub są wynikiem badań własnych - przykładowo weryfikowana jest istotność zjawisk i zależności prezentowanych w punktach 1.1.3. i 1.1.4. Również poszczególne podejścia do podziału i wyboru strategii polityki pieniężnej przedstawione w rozdziale drugim są odniesione do stanu rzeczywistego w tym zakresie. Zakres czasowy monografii w odniesieniu do głównej tematyki dotyczącej strategii polityki pieniężnej w Polsce obejmuje okres 1999-2006. Dolna cezura czasowa wynika z wprowadzenia w Polsce strategii bezpośredniego celu inflacyjnego, która jest przedmiotem badań w pracy. Należy również zauważyć, że dopiero na początku 2002 roku stopa inflacji w Polsce (CPI) spadła do wartości, którą zgodnie z przyjętymi w pracy założeniami można określić mianem niskiej. Data końcowa wynika z czasowego zasięgu występowania zjawiska niskiej inflacji w Polsce. W poszczególnych fragmentach opracowania analiza wykracza poza lata 1999-2006. W szczególności uwzględnione zostały najnowsze dane.