Sto lat samotności

Gabriel García Márquez planował stworzyć swoją pierwszą powieść, inspirując się historią Macondo oraz dziejami rodu Buendía, znanymi mu z opowieści dziadków. W tym świecie wszystko, co niezwykłe, było codzienną normą, a to, co zwyczajne, uważano za coś nadprzyrodzonego. Było to miejsce, gdzie czas nie miał znaczenia, a wiele rzeczy pozostawało nienazwanych, stając się częścią jego rzeczywistości. Zajęło mu dwadzieścia lat, by zapisać te rodzinne historie, wplatając w nie bogactwo odniesień do Biblii, bajek, literatury i polityki. Márquez przypomniał, że "plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi". Powyższy opis pochodzi od wydawcy.