Spisek tom 2

"Spisek" to druga część wspaniałej "Trylogii rzymskiej". Robert Harris dokonał tego, do czego wielu autorów powieści historycznych może dążyć, ale niewielu to osiąga. Stworzył starożytny Rzym, który jest imersyjny - pełen widoków, dźwięków i zapachów miasta w ostatnich latach republiki. Namalował w mojej głowie obraz walczących wodzów: Pompejusza, Cezara. Krassusa. Pozwolił mi zobaczyć zarówno piękno Rzymu, jak i smród śródmiejskich ulic. Ukazuje Rzymian jako ludzi ogarniętych obsesją bogactwa, posiadania władzy. "Spisek" to chyba najlepsza część trylogii, książka do której najchętniej wracam.
Książka ponownie skupia się na postaci Marka Cycerona, ukazuje jego błyskotliwość zarówno jako oratora, jak i polityka, i w którym musi on wykazać się całą swoją przebiegłością i sprytem, aby przetrwać politycznie i osobiście. Rok Cycerona jako konsula zbliża się ku końcowi, a niektóre z jego najwspanialszych osiągnięć są już tylko odległym wspomnieniem. Bezpośrednio z jego losem wiąże się również status Rzymu jako republiki, która jest nieustannie atakowana głównie przez Cezara, Pompejusza i Krassusa, by wymienić tylko największych graczy. Nie powinno dziwić, że mieszanina samozadowolenia ludu, korupcji na wszystkich szczeblach władzy i bezwzględności nielicznych może podważyć wielowiekowe instytucje i zniszczyć fundamenty narodu. Kiedy staje w obliczu bezpośredniego zagrożenia życia, zwraca się o pomoc i wsparcie do swoich zamożnych towarzyszy, ale taka współpraca będzie wymagała rewanżu. Robert Harris ukazuje nie tylko mocne strony Cycerona, ale i jego słabości. Jego aspiracje do wspinania się po drabinie społecznej skutkują wątpliwymi decyzjami, które odbiją się na bohaterze.
W ostatecznym rozrachunku Cyceron nie ma żadnych szans w starciu z takimi tuzami jak Cezar, Krassus i Pompejusz. Fascynujące jest obserwowanie nieustannie zmieniających się lojalności, intryg i zdrady. Zrzucanie winy na Wielką Trójkę, która ostatecznie utworzyła triumwirat, jest jednak zbyt proste. Cyceron wyraźnie popełnił wiele błędów. Druga część obejmuje okres po objęciu konsulatu przez Cycerona i pokazuje, jak u szczytu władzy i reputacji, arogancja i pycha odegrały równie wielką rolę w jego upadku. W końcu Cyceron znalazł intelektualnego odpowiednika w osobie Juliusza Cezara, a nieustanna walka o władzę między nimi jest najbardziej porywająca.
Wspaniała opowieść, subtelne połączenie faktów i fikcji sprawia, że "Spisek" (jak i cała trylogia) jest lekturą obowiązkową dla fanów historii starożytnego Rzymu. Myślę, że spokojnie można przeczytać tą książkę bez znajomości poprzedniej części. Gorąco polecam.

"Spisek" to drugi tom trylogii Cycerona autorstwa Roberta Harrisa. Pierwszą książką z serii jest "Cycero", która opowiada o tytułowym polityku z czasów starożytnego Imperium Rzymskiego. Bardzo mi się podobała pierwsza część, więc spodziewałem się, że kolejna książka z serii również zrobi na mnie pozytywne wrażenie.
"Spisek" przedstawia innego Cycerona niż ten, którego widzieliśmy w pierwszym tomie. W poprzedniej części mogliśmy obserwować wspinaczkę oratora po szczeblach politycznej drabiny, dzięki jego mocnym przemowom. Była to historia wschodzącej gwiazdy, człowieka z niesamowitymi ambicjami i skutecznie dążącego, by te swoje ambicje zaspokoić.
W drugiej części wzlot Cycerona dobiega końca, poznajemy też kilka jego porażek. Niestety, irytujące jest to, że widzimy go podatnego na te same słabości, które wykrywamy u naszych współczesnych polityków. Cyceron pozwolił, by iluzja wielkości karmiła jego chciwość. Pożądając zbyt wielkiej i luksusowej rezydencji, zamiast działać zgodnie ze swymi przekonaniami, poszedł na kompromis w kwestii zasad, przez co łatwo wpadł w ręce swych wrogów.
I wreszcie "Spisek" to historia Cycerona, który stopniowo wycofywał się w obliczu przytłaczającej siły, jaką wywierały na niego trzy postacie: Juliusz Cezar, Pompejusz i Krassus, które zaczęły zagrażać mu jako politykowi. Cyceron nie był przecież wojskowym, a filarami Rzymu były siła fizyczna i techniczna, a nie koncepcyjna. Wszystko to prowadzi do bardzo dramatycznej końcówki, która z pewnością kontynuowana jest w ostatniej części trylogii - "Dyktatorze". Niesamowite, ze Robertowi Harrisowi udało się wyciągnąć tak wiele dramatyzmu i suspensu z realnych postaci historycznych, których losy są nam przecież znane. Jednak ta gęsta fabuła przysłania tę cechę Cycerona, która uczyniła go tak wpływową postacią w następnych epokach - jego oratorstwo. A to wielka szkoda. Jednak jako poniekąd "fikcyjna" fabuła (ciężko ją tak nazwać, bo podobno dokładność historyczna to główny atut Harrisa), książka jest bardzo udana, ciekawie napisana i wciągająca. Zdecydowanie warto ją przeczytać.

"Spisek" to drugi tom trylogii Cycerona autorstwa Roberta Harrisa. Pierwszą książką z serii jest "Cycero", która opowiada o tytułowym polityku z czasów starożytnego Imperium Rzymskiego. Bardzo mi się podobała pierwsza część, więc spodziewałem się, że kolejna książka z serii również zrobi na mnie pozytywne wrażenie.
"Spisek" przedstawia innego Cycerona niż ten, którego widzieliśmy w pierwszym tomie. W poprzedniej części mogliśmy obserwować wspinaczkę oratora po szczeblach politycznej drabiny, dzięki jego mocnym przemowom. Była to historia wschodzącej gwiazdy, człowieka z niesamowitymi ambicjami i skutecznie dążącego, by te swoje ambicje zaspokoić.
W drugiej części wzlot Cycerona dobiega końca, poznajemy też kilka jego porażek. Niestety, irytujące jest to, że widzimy go podatnego na te same słabości, które wykrywamy u naszych współczesnych polityków. Cyceron pozwolił, by iluzja wielkości karmiła jego chciwość. Pożądając zbyt wielkiej i luksusowej rezydencji, zamiast działać zgodnie ze swymi przekonaniami, poszedł na kompromis w kwestii zasad, przez co łatwo wpadł w ręce swych wrogów.
I wreszcie "Spisek" to historia Cycerona, który stopniowo wycofywał się w obliczu przytłaczającej siły, jaką wywierały na niego trzy postacie: Juliusz Cezar, Pompejusz i Krassus, które zaczęły zagrażać mu jako politykowi. Cyceron nie był przecież wojskowym, a filarami Rzymu były siła fizyczna i techniczna, a nie koncepcyjna. Wszystko to prowadzi do bardzo dramatycznej końcówki, która z pewnością kontynuowana jest w ostatniej części trylogii - "Dyktatorze". Niesamowite, ze Robertowi Harrisowi udało się wyciągnąć tak wiele dramatyzmu i suspensu z realnych postaci historycznych, których losy są nam przecież znane. Jednak ta gęsta fabuła przysłania tę cechę Cycerona, która uczyniła go tak wpływową postacią w następnych epokach - jego oratorstwo. A to wielka szkoda. Jednak jako poniekąd "fikcyjna" fabuła (ciężko ją tak nazwać, bo podobno dokładność historyczna to główny atut Harrisa), książka jest bardzo udana, ciekawie napisana i wciągająca. Zdecydowanie warto ją przeczytać.

"Spisek" to druga część wspaniałej "Trylogii rzymskiej". Robert Harris dokonał tego, do czego wielu autorów powieści historycznych może dążyć, ale niewielu to osiąga. Stworzył starożytny Rzym, który jest imersyjny - pełen widoków, dźwięków i zapachów miasta w ostatnich latach republiki. Namalował w mojej głowie obraz walczących wodzów: Pompejusza, Cezara. Krassusa. Pozwolił mi zobaczyć zarówno piękno Rzymu, jak i smród śródmiejskich ulic. Ukazuje Rzymian jako ludzi ogarniętych obsesją bogactwa, posiadania władzy. "Spisek" to chyba najlepsza część trylogii, książka do której najchętniej wracam.
Książka ponownie skupia się na postaci Marka Cycerona, ukazuje jego błyskotliwość zarówno jako oratora, jak i polityka, i w którym musi on wykazać się całą swoją przebiegłością i sprytem, aby przetrwać politycznie i osobiście. Rok Cycerona jako konsula zbliża się ku końcowi, a niektóre z jego najwspanialszych osiągnięć są już tylko odległym wspomnieniem. Bezpośrednio z jego losem wiąże się również status Rzymu jako republiki, która jest nieustannie atakowana głównie przez Cezara, Pompejusza i Krassusa, by wymienić tylko największych graczy. Nie powinno dziwić, że mieszanina samozadowolenia ludu, korupcji na wszystkich szczeblach władzy i bezwzględności nielicznych może podważyć wielowiekowe instytucje i zniszczyć fundamenty narodu. Kiedy staje w obliczu bezpośredniego zagrożenia życia, zwraca się o pomoc i wsparcie do swoich zamożnych towarzyszy, ale taka współpraca będzie wymagała rewanżu. Robert Harris ukazuje nie tylko mocne strony Cycerona, ale i jego słabości. Jego aspiracje do wspinania się po drabinie społecznej skutkują wątpliwymi decyzjami, które odbiją się na bohaterze.
W ostatecznym rozrachunku Cyceron nie ma żadnych szans w starciu z takimi tuzami jak Cezar, Krassus i Pompejusz. Fascynujące jest obserwowanie nieustannie zmieniających się lojalności, intryg i zdrady. Zrzucanie winy na Wielką Trójkę, która ostatecznie utworzyła triumwirat, jest jednak zbyt proste. Cyceron wyraźnie popełnił wiele błędów. Druga część obejmuje okres po objęciu konsulatu przez Cycerona i pokazuje, jak u szczytu władzy i reputacji, arogancja i pycha odegrały równie wielką rolę w jego upadku. W końcu Cyceron znalazł intelektualnego odpowiednika w osobie Juliusza Cezara, a nieustanna walka o władzę między nimi jest najbardziej porywająca.
Wspaniała opowieść, subtelne połączenie faktów i fikcji sprawia, że "Spisek" (jak i cała trylogia) jest lekturą obowiązkową dla fanów historii starożytnego Rzymu. Myślę, że spokojnie można przeczytać tą książkę bez znajomości poprzedniej części. Gorąco polecam.