Smutek i rozkosz

4/5<br> O czym była ta książka? Chyba łatwiej byłoby powiedzieć o czym nie była. Opowiadała o rodzeństwie, w tym – kuzynostwie, życiu w alkoholowej rodzinie, pracy, przeprowadzkach, depresji, macierzyństwie, ale i jego braku, małżeństwach i nieudanych relacjach, ale głównie o smutku. Strony przepełnione beznadzieją i niezadowoleniem głównej bohaterki. Ale czy jej historia naprawdę była taka tragiczna?<br> Myślę, że ta opowieść uczy nas pokory, pokazuje nam zatracenie we własnym świecie – świecie jednostki, gdzie szczególną rolę odgrywa egocentryzm, przysłaniający dalszy plan – życia innych osób.<br> Często Martha swoje zachowania jakoby usprawiedliwiała chorobą, zaburzeniem psychicznym. Ważnym konsensusem jest jednak to, że jako postać dorosła, dojrzała sama decyduje o swoich czynach, za które nie może winić otoczenia. W sposób odpowiedni, wyważony obrazuje, że trzeba ponosić konsekwencje, nawet jeśli nie czujemy się personalnie sprawcą, a wręcz odwrotnie – emocjonalnie zranioną ofiarą.<br> Mimo to, fabuła pełniła funkcję dającą nadzieję. Dzień za dniem pewne sprawy dawały swój ogląd, łatwej było zrozumieć wydarzenia i nadać im spokojniejszy, wyrozumialszy charakter. <br> Co prawda sam początek wydawał się trudny do przebrnięcia – wiele postaci wprowadzonych naraz, historia nie ukazywała kierunku w którym się potoczy ani o czym właściwie będzie, a więc nie byłam chętna do jej kontynuowania. Jednak nie żałuję lektury, bo świetnie potrafiła uwrażliwić czytelnika swoją treścią.