Ślub

Dzień dobry, jestem tu ponownie, aby opowiedzieć Wam o kolejnej wspaniałej książce Nicholasa Sparksa. Książce, którą jak mi się wydaje, przeczytało bardzo niewiele osób. Przejdźmy zatem do treści: Wilson i jego żona właśnie minęli trzydziesty rok małżeństwa, wspólnego życia pełnego radości i smutków. Mężczyzna zauważa, że jego żona nie jest wcale szczęśliwa po części z powodu różnych nieuwag, które ominęły ją z powodu pracy, ale także dlatego, że Wilson zapomniał o ich rocznicy ślubu. Z powodu tego ważnego przeoczenia Wilson jest zdeterminowany, by odzyskać żonę. Nieprzyjemne myśli dręczą mężczyznę. Po tym wielkim błędzie Wilson uświadamia sobie, że przez lata zawsze stawiał pracę na pierwszym miejscu (co było błędem), ale co ważniejsze doprowadziło to do załamania w jego małżeństwie.<br> Czy Wilsonowi uda się odzyskać ukochaną?<br> Kolejne arcydzieło od mojego ukochanego Sparksa, uwielbiam tego autora! Książka, którą oczywiście polecam tym, którzy tak jak ja są wiecznymi romantykami i wierzą, że prawdziwa miłość może wszystko. Ta powieść jest zdecydowanie jedną z tych, które są w stanie utrzymać nas przyklejonych do stron niczym jakiś niewidzialnym klejem,. Jest przy tym napisana w pierwszej osobie, stad możemy śledzić każdy krok Wilsona, to czyni nas bohaterami kroczącymi przez te historię obok niego. Jak na styl Sparksa przystało nie brakuje tu zwrotów akcji, często zupełnie nieprzewidywalnych. Nazwałabym ją emocjonalną i intensywną powieścią. Polecam tę książkę szczególnie tym parom, które są ze sobą od lat i nie kochają się tak bardzo jak za pierwszym razem, nie zatrzymujcie się na pierwszej przeszkodzie, walczcie o uratowanie miłości, która was połączyła, bo miłość jeśli jest prawdziwa, trwa wiecznie mimo burz i zawirowań w relacji miedzy dwojgiem wartościowych ludzi. <br> <br> Kiedy czytałam "Ślub" myślałam, że trafię na najlepsze dzieło Nicholasa Sparksa: każda strona ociekała wątkiem tak wielkiej miłości... ze kiedy zobaczyłam, że jest to jakby druga część "Pamiętnika" nie wiedziałam czego się spodziewać po tej historii. Lecz prawda jest taka, że podobała mi się od początku do końca, ponieważ wydaje mi się, że bardziej trzyma się realiów małżeństwa, które po pojawieniu się dzieci przestaje być parą, by stać się rodzicami, a później nie wiedzą, jak wrócić do tego etapu małżeństwa i zakochania jakie było na początku.<br> <br> Przez całą książkę towarzyszymy Wilsonowi w jego opowieści o tym jak się zakochał, jak zwyciężył i jakie błędy popełnił z w związku z Jane w ciągu tych trzydziestu lat. Rozumiemy jakie sytuacje doprowadziły go do tego, że jest taki jaki jest w swoim małżeństwie. Zakończenie było super romantyczne w idealnym stylu Sparksa.<br> Przyznaję niektóre fragmenty wydały mi się bardzo "przesłodzone", nawet za bardzo jak na powieść Sparksa...ale powiedzmy, że da się je zrozumieć biorąc pod uwagę, że autor kieruje swoje literackie płody w pierwszej kolejności do wrażliwej i sentymentalnej, damskiej części fanów literatury.<br> Historia nie każdemu może przypaść do gustu, mnie osobiście wydała się sympatyczna i momentami zabawna, a przy tym cholernie romantyczna i przyjemnie ckliwa, elementy patosu widać tu i tam, ale nie świeca po oczach;-) Mogę polecić jej przeczytanie, śmiało!

Chociaż nie jest to najlepsza książka w dorobku literackim Nicholasa Sparksa, jest to łatwa i słodka lektura bez typowego rozdzierającego serce zakończenia. Uważam, że to niesamowite i zasługa Sparksa jako pisarza, że potrafił stworzyć całą książkę z prostego założenia, jakim jest ślub i kilka retrospekcji. I choć bohater stara się być przebiegły, już na początku będziesz wiedział, jak to wszystko się potoczy. Czy to wada? Niekoniecznie!:-)<br> <br> Pomimo świetnego przykładu, jaki dają mu teściowie, "Ślub" opowiada historię prawnika, pracoholika w średnim wieku, Wilsona Lewisa, i jego rocznej, romantycznej podróży w celu odbudowania rozpadającego się małżeństwa. Wilson spędzał w swoim małżeństwie zbyt mało czasu w domu, a zbyt dużo w biurze. Zaniedbywał żonę i nie zauważał, że jego dzieci dorastają. Punkt kulminacyjny następuje, gdy Wilson zapomina o 29. rocznicy ślubu, a po zobaczeniu łez żony i jej odejścia jest zmuszony zmierzyć się z bolesną prawdą. Jane przestała go kochać i jest to wyłącznie jego wina. Nie mogąc wyrazić swoich prawdziwych uczuć słowami Wilson przyrzeka, że dokona poważnych zmian i w jakiś sposób sprawi, że jego żona znów się w nim zakocha.<br> Wilson spędza następny rok na planowaniu 30. rocznicy ich ślubu. Przechodzi na dietę, uczy się gotować romantyczne kolacje i zaczyna naprawdę słuchać, co jego żona ma mu do powiedzenia. Gdy zbliża się ten dzień, ich najstarsza córka Anna nagle oznajmia, że wychodzi za mąż i w hołdzie swoim rodzicom chce to zrobić w ich rocznicę, co przyćmiewa sekretne plany Wilsona. Jane jest jednak podekscytowana i zaczyna wykazywać nowe zainteresowanie zarówno swoim rutynowym życiem, jak i - gdy Wilson pomaga w pośpiesznych przygotowaniach - ich długo zaniedbywanym małżeństwem.<br> Historia Jane i Wilsona zostaje opowiedziana w serii retrospekcji, gdy Wilson przypomina sobie, co ich połączyło tyle lat temu. W trakcie przygotowań Wilson odwiedza Noaha w domu spokojnej starości Creekside, informując go o przygotowaniach i uzyskując porady, jak uratować swoje małżeństwo. Dla mnie Noah był najlepszą częścią tej książki i bardzo podobało mi się ponowne spotkanie z tą wesołą, choć złamaną sercem postacią. Jest absolutnie ujmujący, spędza całe dnie na karmieniu i rozmowach z samotną samicą łabędzia, która sama w sobie staje się postacią.<br> Dzięki wspomnieniom Noaha i Allie, a także ich staremu domowi rodzinnemu, plany ślubne zaczynają się układać. Ale czy Wilson zdołał zmienić siebie i swój związek na tyle, by po tym wydarzeniu mogli przetrwać? Czy będzie w stanie pokazać jej, jak wiele dla niego znaczyła przez te wszystkie lata? I czy to wystarczy?

Po raz kolejny zostałam zaskoczona przez książkę napisaną przez Sparksa - niby wiedziałam, czego się spodziewać, jednak proza w wydaniu tego autora zawsze przynosi jakieś miłe dla wyobraźni i serca obrazy:-) książka była tak intensywna, tak czysta, a zakończenie było dla mnie wielkim zaskoczeniem. Książki takie jak ta zmieniają sposób myślenia ludzi. To było tak doskonałe... na wszystkie możliwe sposoby. <br> Ksiązka "Ślub" była inna pod dwoma względami. Po pierwsze, została napisana z punktu widzenia jednej osoby - bohatera płci męskiej. Po drugie, nie jest to opowieść o dwojgu ludzi, którzy się spotykają i zakochują. Nie. Ta para spotkała się i poślubiła. A historia zaczyna się trzydzieści lat później. Ta lektura była urocza. Uważam, że jest realistyczna i nie ma w niej ani grama tandety. Od Wilsona, męża, nauczyłam się wiele o małżeństwie. Dowiedziałam się, że małżeństwo to codzienna bitwa, w której trzeba walczyć o utrzymanie romansu przy życiu. Dowiedziałam się też, że aby małżeństwo było silne, trzeba je doceniać, komplementować i słuchać współmałżonka. I zawsze być przy nim i dawać mu do zrozumienia, że będzie się trwało przy drugiej osobie do końca. <br> Nicholas zawsze pisze najlepsze zakończenia. I z dumą mogę powiedzieć, że wiedziałam, co się stanie, mimo że nie było to oczywiste. Ale i tak byłam całkowicie zaskoczona! Dowiedziałam się też, że jeśli chcesz sprawić swojemu małżonkowi idealny prezent, nie musisz martwić się o szczegóły, ponieważ będzie on płynął prosto z serca i będziesz wiedział, co mu dać. Uważam, że prezent, który dostał Wilson, był bardzo przemyślany i romantyczny. Podsumowując, dobrze było przeczytać coś innego dla odmiany. Bardzo chciałabym jednak, aby powstał z tego film, dajcie mi dobrą ekranizację, a obiecuje, że pójdę do kina;-)

Po raz kolejny miłość jest motywem przewodnim w powieści Nicholasa Sparksa - zaskoczeni? Podobała mi się historia, sposób jej rozwoju i jej końcowy moment, zakoczenie przynosi niespodzianki! W porównaniu do innych książek tego autora, które czytałam, nie jest to moja ulubiona książka mimo to jego narracja zdołała mnie porwać i czułam się zaangażowana w rozwój akcji.<br> <br> Wilson i Jane są małżeństwem od 30 lat. Ich dorosłe dzieci już dawno opuściły dom rodzinny. Wszystko pozornie układało się dobrze aż do dnia, który stanowi punkt zwrotny w życiu tej pary: Wilson zapomniał o rocznicy ślubu. Od tego momentu związek tych dwojga, który w widoczny sposób wpadł w oczka rutyny zaczyna być poważnie kwestionowany. Wilson zaczyna więc jako ułomny bohater poszukujący odkupienia, próbuje wszelkich sposobów by odzyskać zaufanie i miłość żony.<br> <br> Czytałam już najróżniejsze opinie o Nicholasie Sparksie: że książki są fantastyczne i super romantyczne, że historie są dobrze opowiedziane, ale przewidywalne, ponieważ formuła jest zawsze taka sama, że jego książki nie mają sensu itd. Ponieważ miałam kilka książek tego autora w moim stosie książek do przeczytania to w tym roku postanowiłam sięgnąć po tę. A moja szczera opinia jest taka, że to konkretne dzieło nie jest "ani mięsem, ani rybą". Brzmi to skomplikowanie, ale już wyjaśniam: pod względem fabularnym jest to ciekawa książka. Omawia problem związków miłosnych i tego co jest prawdziwym "zabójcą związków": rutyna (jedyną rzeczą gorszą od tego jest zdrada). Wiele par obiera tę ścieżkę i z biegiem lat stają się dwiema obcymi osobami dzielącymi dom w którym jedyną wspólną płaszczyzną są ich dzieci. Jeśli chodzi o pisanie to jest to łatwa do śledzenia fabuła o logicznym i spójnym przebiegu. Ale w tej dziedzinie jest jeden punkt, który mi się nie podobał. Dialogi między postaciami są na - pozwólcie, ze tak to ujmę - uroczystym poziomie językowym. W kilku momentach mówiłam sama do siebie, że "w prawdziwym życiu nikt tak nie mówi!". Sposób zakończenia książki jest bardzo dobry, ponieważ w trakcie czytania książki czytelnik jest prowadzony ścieżką na której wydarzenia nie są zgodne z tym czego może się spodziewać. Jednak przez całą książkę przewijają się wskazówki z których zdajemy sobie sprawę dopiero pod koniec lektury, a które dawały nam do zrozumienia jaki będzie ostateczny rozwój wydarzeń. Ten aspekt moim zdaniem sprawia, że zakończenie jest bardziej okazałe i poruszające. ***

Dzień dobry, jestem tu ponownie, aby opowiedzieć Wam o kolejnej wspaniałej książce Nicholasa Sparksa. Książce, którą jak mi się wydaje, przeczytało bardzo niewiele osób. Przejdźmy zatem do treści: Wilson i jego żona właśnie minęli trzydziesty rok małżeństwa, wspólnego życia pełnego radości i smutków. Mężczyzna zauważa, że jego żona nie jest wcale szczęśliwa po części z powodu różnych nieuwag, które ominęły ją z powodu pracy, ale także dlatego, że Wilson zapomniał o ich rocznicy ślubu. Z powodu tego ważnego przeoczenia Wilson jest zdeterminowany, by odzyskać żonę. Nieprzyjemne myśli dręczą mężczyznę. Po tym wielkim błędzie Wilson uświadamia sobie, że przez lata zawsze stawiał pracę na pierwszym miejscu (co było błędem), ale co ważniejsze doprowadziło to do załamania w jego małżeństwie.<br> Czy Wilsonowi uda się odzyskać ukochaną?<br> Kolejne arcydzieło od mojego ukochanego Sparksa, uwielbiam tego autora! Książka, którą oczywiście polecam tym, którzy tak jak ja są wiecznymi romantykami i wierzą, że prawdziwa miłość może wszystko. Ta powieść jest zdecydowanie jedną z tych, które są w stanie utrzymać nas przyklejonych do stron niczym jakiś niewidzialnym klejem,. Jest przy tym napisana w pierwszej osobie, stad możemy śledzić każdy krok Wilsona, to czyni nas bohaterami kroczącymi przez te historię obok niego. Jak na styl Sparksa przystało nie brakuje tu zwrotów akcji, często zupełnie nieprzewidywalnych. Nazwałabym ją emocjonalną i intensywną powieścią. Polecam tę książkę szczególnie tym parom, które są ze sobą od lat i nie kochają się tak bardzo jak za pierwszym razem, nie zatrzymujcie się na pierwszej przeszkodzie, walczcie o uratowanie miłości, która was połączyła, bo miłość jeśli jest prawdziwa, trwa wiecznie mimo burz i zawirowań w relacji miedzy dwojgiem wartościowych ludzi. <br> <br> Kiedy czytałam "Ślub" myślałam, że trafię na najlepsze dzieło Nicholasa Sparksa: każda strona ociekała wątkiem tak wielkiej miłości... ze kiedy zobaczyłam, że jest to jakby druga część "Pamiętnika" nie wiedziałam czego się spodziewać po tej historii. Lecz prawda jest taka, że podobała mi się od początku do końca, ponieważ wydaje mi się, że bardziej trzyma się realiów małżeństwa, które po pojawieniu się dzieci przestaje być parą, by stać się rodzicami, a później nie wiedzą, jak wrócić do tego etapu małżeństwa i zakochania jakie było na początku.<br> <br> Przez całą książkę towarzyszymy Wilsonowi w jego opowieści o tym jak się zakochał, jak zwyciężył i jakie błędy popełnił z w związku z Jane w ciągu tych trzydziestu lat. Rozumiemy jakie sytuacje doprowadziły go do tego, że jest taki jaki jest w swoim małżeństwie. Zakończenie było super romantyczne w idealnym stylu Sparksa.<br> Przyznaję niektóre fragmenty wydały mi się bardzo "przesłodzone", nawet za bardzo jak na powieść Sparksa...ale powiedzmy, że da się je zrozumieć biorąc pod uwagę, że autor kieruje swoje literackie płody w pierwszej kolejności do wrażliwej i sentymentalnej, damskiej części fanów literatury.<br> Historia nie każdemu może przypaść do gustu, mnie osobiście wydała się sympatyczna i momentami zabawna, a przy tym cholernie romantyczna i przyjemnie ckliwa, elementy patosu widać tu i tam, ale nie świeca po oczach;-) Mogę polecić jej przeczytanie, śmiało!