Ślepak

Książka "Ślepak" autorstwa Jadwigi Stańczakowej przedstawia unikalną perspektywę życia osoby ociemniałej. Stańczakowa była nie tylko poetką, pisarką i dziennikarką, ale także bliską przyjaciółką Mirona Białoszewskiego, któremu pomagała w prowadzeniu jego nieformalnego sekretariatu. Jej dni wypełniało osobliwe światło przebijające się przez mrok codzienności, przypominające czasy, gdy świat wokół niej był jeszcze widoczny.

Autorka, zasiadając do medytacji z brajlowską książką na kolanach, doświadcza ciszy, którą przerywa nagły trzask. To zjawisko, choć zagadkowe, jawi się jako symboliczny znak. Tego typu chwile stają się punktem wyjścia do snucia refleksji o życiu w ciemności, gdzie wyobraźnia i inne zmysły zastępują utracony wzrok.

Proza Stańczakowej łączy w sobie osobiste doświadczenia z pracy twórczej, obserwacje społeczne oraz trudne wspomnienia z czasów życia w getcie i dramatycznej ucieczki. Wspomina również młodość oraz walkę z depresją, przedstawiając te doświadczenia w sposób przesycony autoironią. Dzięki temu, mimo ciemności, w której przyszło jej żyć, dostrzega bogactwo kolorów i emocji, tworząc inspirującą opowieść o sile ducha i potędze wyobraźni.