Jadwiga Stańczakowa - sylwetka autora

Data i miejsce urodzenia:

27 Września 1919

Data i miejsce zgonu:

29 Maja 1996

Jadwiga Stańczakowa, znana polska pisarka i poetka, mimo utraty wzroku, zdołała związać całe swoje życie z Warszawą. Urodziła się w 1918 roku i tu też rozpoczęła studia na Akademii Nauk Politycznych. W czasie II wojny światowej przetrwała trudne dni okupacji hitlerowskiej, ukrywając się z powodu swojego żydowskiego pochodzenia. Jej wygląd, blond włosy i niebieskie oczy, pomogły jej w tych niebezpiecznych czasach.

W 1944 roku przebywała w Lublinie, gdzie podjęła pracę w dzienniku „Głos Ludu”. Rok później przeniosła się do Gdańska i kontynuowała tam działalność dziennikarską w „Dzienniku Bałtyckim”. Niestety, po urodzeniu córki Ani w 1948 roku całkowicie straciła wzrok, co zmusiło ją do powrotu do Warszawy i porzucenia marzeń o karierze dziennikarskiej.

W Warszawie spotkała Stanisława Madeja, który wprowadził ją do Polskiego Związku Niewidomych. W trudnej epoce stalinizmu, w 1952 roku, objęła stanowisko redaktora naczelnego czasopisma „Pochodnia”. Wprowadzała tam świeże spojrzenie i przybliżała czytelnikom problemy osób niewidomych, choć jej czas w redakcji trwał tylko sześć lat. Po rezygnacji w 1958 roku postanowiła poświęcić się pisarstwu, co okazało się doskonałym wyborem dla jej kariery.

Stańczakowa rozpoczęła od felietonów radiowych i zbiorów opowiadań, takich jak „Ślepak” i „Przejścia”. Ważnym momentem w jej życiu była przyjaźń z Mironem Białoszewskim, znanym pisarzem. Ich intelektualna więź była wyjątkowa; Stańczakowa dbała o życie codzienne Białoszewskiego, prowadząc jego dokumentację i pomagając mu w obsłudze magnetofonu.

W 1979 roku zadebiutowała jako poetka z tomikiem „Niewidoma”, a potem wydała kolejne zbiory, takie jak „Magia niewidzenia” i „Refugium”. Była także autorką cyklu haiku dla dzieci, który został opublikowany w Japonii.

Po śmierci Białoszewskiego zaangażowała się w zachowanie jego literackiej spuścizny, stworzyła Izbę Pamięci w swoim mieszkaniu oraz przyczyniła się do utworzenia Fundacji Mirona Białoszewskiego i powstania jego pomnika. Stańczakowa zmarła w 1996 roku i zostawiła trwały ślad jako inspirująca postać w świecie literatury. Spoczywa na warszawskich Powązkach, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki oraz niezapomniany wpływ na kulturę.