Samotna

<p>Lisa Gardner stworzyła świetny thriller psychologiczny. “Samotna” to bardzo intrygująca powieść, która zaskakuje i prowadzi nieustanną grę z czytelnikiem. To mój pierwszy kontakt z tą autorką i serią, ale z pewnością jest to dopiero początek dłuższej przygody z jej książkami</p><p>Bobby Dodge to policjant ze stanu Massachusetts, który jest snajperem wezwanym w ramach zespołu kryzysowego mającemu pomóc zakładnikom w zamożnej dzielnicy Bostonu. Z okna po drugiej stronie ulicy ustawia swój karabin. Widzi kobietę, młodego chłopaka i mężczyznę z bronią. Gdy palec mężczyzny zaciska się na spuście, a jego twarz wykrzywia się w złym uśmiechu, Bobby musi podjąć natychmiastową decyzję. I podejmuje. Jego życie zmienia się na zawsze. Tak jak i życie tej kobiety. I dziecka.</p><p>Catherine Gagnon, wdowa po człowieku, którego zastrzelił Bobby, jest niezwykła. Jej życiorys jest połamany, co odbija się na jej charakterze. Jako młoda dziewczyna została porwana i molestowana seksualnie. Później uratowano ją z opresji, a jej oprawca trafił do więzienia. Jednak nosi w sobie głębokie blizny.</p><p>Historia ma wiele warstw, ponieważ dowiadujemy się, że Jimmy Gagnon, martwy mężczyzna, był synem potężnego sędziego, który chce uzyskać opiekę nad młodym synem Catherine, Nathanem. Sędzia Gagnon żąda oskarżenia Bobby'ego o morderstwo, chyba że ten skłamie na temat tego, co wydarzyło się w noc strzelaniny. I wtedy dopiero zaczyna się właściwa akcja - zaczynają ginąć ludzie.</p><p>Kto stoi za zabójstwami i dlaczego? Bobby wie, że powinien trzymać się z dala od Catherine, ale widzi w niej również kobietę, która potrzebuje pomocy - jego pomocy. Czy rzeczywiście tak jest? Czy będzie w stanie jej pomóc, jeśli nigdy tak naprawdę nie pomógł sobie.</p><p>Ta powieść jest pierwszą książką z cyklu o detektyw D.D. Warren, ale nie pojawia się ona na kartach powieści aż do połowy książki. Właściwie jest jej bardzo mało w “Samotnej” i tak naprawdę nie czułem, że ją poznałem. Bardziej Gardner skupiła się na postaciach Bobby'ego i Catherine - oboje dostali najwięcej miejsca w historii i autorce bardzo dobrze udało się zbudować ich postaci. Ich historia jest popaprana, ale dobrze napisana. Chociaż byłem w stanie przewidzieć niektóre z wydarzeń, nie wiedziałem, co motywuje bohaterów, przynajmniej nie wszystkich, i to mi się podobało. Były w niej zdecydowanie elementy zaskoczenia i napięcia. A to jest wszystko czego oczekuję od dobrego thrillera.</p>

<p>Chociaż “Samotna” jest pierwszą częścią z detektywistycznej serii o D.D. Warren, to jestem bardzo zaskoczona jak bardzo niewiele jest poświęcone jej postaci, dzięki czemu jest to w dużej mierze historia przetrwania Catherine.</p><p>Catherine jest bardzo intrygującym człowiekiem, którą nie raz w życiu dotknęła poważna tragedia. W dzieciństwie zły pedofil porwał ją i trzymał zamkniętą pod ziemią podczas miesięcznego koszmaru znęcania się nad nią. Na szczęście, została znaleziona przypadkowo i uratowana. Dwadzieścia pięć lat później Catherine jest piękną żoną i matką, choć nadal jest naznaczona bliznami po porwaniu i dotknięta uporczywym lękiem przed ciemnością. Jej syn przeszedł przez serię niewyjaśnionych chorób, w wyniku których trafił do szpitala. Przeczuwając, że coś jest bardzo nie tak i podejrzewając, że jej mąż ma broń i zamierza zabić rodzinę, Catherine wzywa Bobby'ego, wyszkolonego snajpera. W ułamku sekundy, aby uratować kobietę i dziecko, strzela do męża. Catherine zostaje wdową. Jak wiele może znieść ta kobieta? Co gorsza, jej wpływowy teść, sędzia Gagnon, obarcza Catherine odpowiedzialnością za śmierć syna i zły stan zdrowia chłopca. Czy to przypadkowe zdarzenia?&nbsp;</p><p>Lisa Gardner jest odważną autorką, posiadającą wyjątkowe umiejętności pisarskie. Wydaje się, że pisze standardowe powieści thrillerowe, ale w głębi znajduje się zawsze intrygujący, ciekawy koncept. Choć akcja rozwija się powoli, cały czas czułam napięcie do tego stopnia, że aż ciężko było mi oddychać. Sceny w domu Catherine to już w ogóle inny poziom - nie mogłam wytrzymać z nerwów i emocji, wielokrotnie zamykając książkę… po czym otwierałam ją, bo tak zżerała mnie ciekawość, co wydarzy się dalej.</p><p>“Samotna” nie jest moją pierwszą przygodą z twórczością Lisy Gardner, do samej książki powracam po raz drugi. Wydaje mi się, że po czasie dostrzegam dużo więcej ciekawych elementów i zupełnie inaczej czyta mi się tą książkę. Jest to wyraźnie powieść, do której należy wracać. A jeśli to wasze pierwsze spotkanie z cyklem o detektyw D.D. Warren, to zdecydowanie warto tej serii dać szansę (tym bardziej, że kolejne części są ciekawsze.</p>