Rany kamieni

<p>Simon Beckett powraca z bardzo klasyczną powieścią "Rany kamieni", która wydaje się mieć wręcz filmową strukturę. Piękna Francja, odludna farma i ranny mężczyzna zdany na pastwę losu swoich nowych "opiekunów". Każdy ma swoje tajemnice i każdy na swój sposób próbuje ukryć się przed światem.</p><p>Sean zostawił Londyn i swoją przeszłość za sobą niczym zbieg palący wszystkie mosty i teraz przemierza z plecakiem letnie, gorące południe Francji. W pewnym momencie będzie musiał zmierzyć się z tym, co zostawił za sobą i co ciąży na nim, inaczej nigdy się od tego nie uwolni. Mężczyzna miał krótki związek z Chloe, młodą kobietą uzależnioną od narkotyków, dopóki nie wróciła do swojego byłego chłopaka.</p><p>Na wiejskiej drodze policyjny samochód nagle przyspiesza w kierunku Seana. Ten instynktownie przeskakuje przez ogrodzenie z drutu kolczastego i chowa się za drzewem, bo nie chce, by z nim rozmawiano. Natychmiast po minięciu niebezpieczeństwa czuje ostry ból w stopie. Wpadł w żelazne wnyki. Sean nie jest w stanie się uwolnić, a nikt nie słyszy jego wołania. Gdy nadchodzi wieczór, Sean pogrąża się w śnie i delirium gorączki.</p><p>Odzyskuje przytomność w łóżku, na pościeli, która od dawna nie była wietrzona. Ubrania i meble piętrzą się obok niego, pajęczyny zwisają nad nim z drewnianych belek, w pokoju unosi się zapach stęchlizny. Obok starego, czarnego konia na biegunach odkrywa swój plecak. Podnosi brudną kołdrę i ze zdziwieniem stwierdza, że ktoś musiał go rozebrać i zabandażować mu stopę. Na tym strychu Sean pozostaje odizolowany przez wiele dni. Młoda kobieta przynosi mu chleb i mleko, po czym znika przez klapę i zatrzaskuje zamek.</p><p>Sean trafia do dziwnej, małej rodziny, która również ma coś do ukrycia. Folwark ze stodołą i budynkami gospodarskimi jest podniszczony. Mieszka tu zrzędliwy, uparty, despotyczny i nieprzewidywalny Arnaud z dwiema córkami, trzydziestoletnią Mathilde i osiemnastoletnią Gretchen oraz wnukiem Michelem.</p><p>Najpierw Arnaud daje nieznajomemu jednoznacznie do zrozumienia, że powinien wyjechać raczej wcześniej niż później. Jednak jedna z jego córek - Mathilde zwraca uwagę, że pomoc jest im wręcz rozpaczliwie potrzebna. Rusztowanie stoi już od osiemnastu miesięcy, a z pomocą przybysza wreszcie można wznowić niezbędne prace remontowe przy fasadzie. Choć Sean przyznaje, że nigdy nie pracował na farmie, ani nie miał doświadczenia w pracach budowlanych, Arnaud ulega namowom córki i pozwala Seanowi sprawdzić się na próbę za niewielkie wynagrodzenie. Obcy musi przestrzegać zasad, ze szczególnym uwzględnieniem tego, że powinien trzymać się z dala od niego, a przede wszystkim, trzymać się z dala od jego córek. Karabin, który staruszek zawsze nosi przy sobie, działa jako przekonujące ostrzeżenie.</p><p>Sean, który sam ma coś do ukrycia, przyjmuje tę rygorystyczną ofertę, ponieważ tutaj jest na razie bezpieczny, a przecież co złego może go spotkać?</p><p>Co takiego dzieje się w tej dziwnej rodzinie? Hermetycznie odcięli się od świata zewnętrznego, z drutem kolczastym otaczającym posesję i żelaznymi pułapkami, które nie mają chronić ich przed zwierzętami, ale intruzami. Najwyraźniej boją się, że ktoś może się czegoś dowiedzieć. Tylko czego? Wśród mieszkańców małej farmy panuje niezgoda, która wynika bardziej ze strachu niż wzajemnej miłości. Wydaje się, że nikt nie ma odwagi sprzeciwić się ojcu. Obie siostry łączy wiele sprzecznych uczuć, zarówno miłość i nienawiść. Gretchen z zazdrością obserwuje siostrę, jak ta opatruje ranę Seana. Sean musi uważać nie tylko na podejrzanego starca, ale także na niedwuznacznie uwodzicielskie propozycje Gretchen ...</p><p>Jako pierwszoosobowy narrator Sean opowiada mroczną historię swoich gospodarzy, równolegle przedstawiając szczegóły tego, co wydarzyło się wcześniej w Londynie, a co zmusiło go do ucieczki do Francji. Większość z dziewiętnastu rozdziałów podzielona jest według miejsca i czasu akcji, kończąc na kilku stronach poświęconych "Londynowi".</p><p>Najnowsza powieść Simona Becketta "Rany kamieni" jest reklamowana jako "thriller", choć nie ma nawet wystarczających cech gatunku "powieści kryminalnej". Co prawda jest tutaj wiele tajemnic, nie ma jednak linii fabularnej, która przyprawia czytelnika o szybsze bicie serca ze strachu, czego można byłoby się spodziewać po thrillerze. Czytelnik raczej pozostaje przy tej historii licząc na mocne uderzenie na końcu, niż ekscytuje się rozwijaną przed nim fabułą. I rzeczywiście pod sam koniec książki tajemnica, która ciąży nad farmą, zostaje ujawniona. Niektórych czytelników może ona zwalić z nóg, ale większość już ją przewidziała w taki czy inny sposób.</p><p>Jeśli nie szukacie pełnej napięcia powieści nasączonej brutalnością, nie zawiedziecie się na "Ranach kamieni" Simona Becketta. Książkę czyta się dobrze i płynnie, a atmosfera panująca na nawiedzonej farmie z tajemniczo zachowującymi się postaciami jest na wskroś wciągająca. "Rany kamieni" to zupełnie inna, ciekawa powieść Simona Becketta, jednak nie jest to wstrząsająca opowieść.</p>

<p>"Rany kamieni", to samodzielny utwór Simona Becketta, stanowiący pewną odskocznię od jego dobrze znanej i bardzo przyjemnej serii z udziałem antropologa sądowego, dr Davida Huntera. "Rany kamieni" okazuje się być rzeczywiście zupełnie innym rodzajem rozrywki…</p><p>Główny bohater, Sean, ucieka i początkowo nie wiemy, dlaczego i od kogo. Wiemy natomiast, że porzucił swój poobijany, zakrwawiony samochód na odosobnionych wiejskich terenach Francji w gorącym słońcu upalnego lata. Zdesperowany, by uniknąć spotkania z policją, wyrusza poprzez poboczne drogi francuskiej wsi, tylko po to, by zostać złapanym w pułapkę, zarówno fizyczną, jak i metaforyczną. Niemal nieprzytomny z bólu i utraty krwi Sean zostaje przygarnięty przez dwie kobiety – córki właściciela podupadłej farmy pełnej walących się budynków otoczonych zniszczoną winnicą i jeziorem. Szybko okazuje się, że to dopiero początek problemów Seana…</p><p>Od początkowej sceny mężczyzny dryfującego po środku pustkowia i zawoalowanych odniesień do przemocy, której Sean doświadczył w poprzednich dniach, Simon Beckett zgrabnie buduje napiętą i klaustrofobiczną atmosferę, która przenika całą książkę na wskroś. Twój umysł natychmiast zaczyna pracować na najwyższych obrotach, gdy próbujesz rozwikłać wskazówki, które pojawiają się w tej pierwszej scenie, gdy Sean zostawia swoje jedyne środki umożliwiające mu ucieczkę i komunikację i zaczyna podróżować autostopem przez wieś bez jakiegoś konkretnego celu. Przedstawienie tego samotnego, wiejskiego krajobrazu i upału jest znakomicie oddane, a oba elementy jeszcze bardziej potęgują napięcie. Jakie sekrety i mroczne uczynki otaczają Seana? Co go czeka w dalszej części drogi?</p><p>Prawdziwy punkt zwrotny następuje, gdy Sean, ciężko ranny, po wpadnięciu w pułapkę na zwierzęta, trafia do domu małomównego, ale despotycznego miejscowego rolnika Arnauda i jego dwóch córek – Mathilde i Gretchen. Wtedy robi się naprawdę ciekawie. W tym samym czasie Simon Beckett zaczyna uchylać drzwi na poprzednie życie Seana w Londynie, stopniowo ujawniając wydarzenia, które zapoczątkowały jego ucieczkę do Francji, a dwie narracje splatają się ze sobą przez cały czas. Gdy Sean dochodzi do siebie po kontuzji i zaczyna coraz bardziej angażować się w życie farmy i jej mieszkańców, można śmiało powiedzieć, że robi się ze strony na stronę, coraz mroczniej i niebezpieczniej. Na końcu czeka na ciebie przerażający i brutalny finał całej sprawy.</p><p>Ciekawie Simon Beckett podszedł do przedstawienia bohaterów - wydaje się spoglądać na swoich bohaterów jak przez pryzmat, zwłaszcza na Arnauda, ​​Mathilde i Gretchen. Nie tylko obserwujemy ich z perspektywy Seana, ale także oczami lokalnych mieszkańców miasta, co jeszcze bardziej niepokoi bohatera w jego postrzeganiu mrocznych i niepokojących fragmentów układanki, które czają się w tej klaustrofobicznej rodzinie. Od szorstkiego i brutalnego ojca, Arnauda, po pozornie rozsądną Mathilde i cudownie obłąkaną Gretchen, Beckett dostarcza nam dużo szczegółów, gdy próbujemy rozwikłać dynamikę tej dziwnej grupy i jej złowrogie sekrety. W tym celu Sean staje się niemal tylko kanałem do bardziej interesującej eksploracji samej rodziny, a to dla mnie było z pewnością najbardziej wciągające w całej powieści. Dawne wyczyny Seana w Londynie wydały mi się trochę rozczarowujące. Niestety, ten aspekt jest nieco przewidywalny w przeciwieństwie do wydarzeń we Francji, gdzie fabuła, miejsce akcji i postacie naprawdę skupiają twoją uwagę.</p><p>Pomimo niewielkiej nierównowagi między dwiema fabułami, "Rany kamieni" to książka, którą z pewnością bym poleciła wielbicielom mrocznych thrillerów i kryminałów. Prawdopodobnie nie jest to idealny przewodnik turystyczny po wiejskich terenach Francji, ponieważ po przeczytaniu tej książki nie chciałbyś postawić tam stopy. Jest to jednak wciągająca i mrocznie niepokojąca lektura, która ma bardzo dużo złowrogich niespodzianek po drodze.</p>