Radruż cerkiew w przestrzeni pogranicza

Album poświęcony cerkwi św. Paraskewy w Radrużu to fascynująca podróż w przeszłość, odkrywająca jedną z najstarszych drewnianych świątyń obrządku wschodniego w Polsce. Tę perłę architektury, wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2013 roku, zdobią liczne ikony, które przetrwały wieki. Wiele z nich, szczególnie te najstarsze, trafiło do Muzeum Narodowego we Lwowie im. Andreja Szeptyckiego dzięki inicjatywie z 1930 roku, prowadzonej przez Iłariona Święcickiego. Kolekcja obejmuje dzieła z okresu od XIV do XVII wieku, w tym wyjątkowe przykłady wczesnych ukraińskich ikon.

Dekoracyjne dziedzictwo cerkwi św. Paraskewy jest szczególnie cenne dzięki bogatej historii, którą niektóre z ikon dzielą z innymi, jak np. te z cerkwi pw. Ducha Świętego w Potyliczu. Różnorodność stylistyczna i historyczna sprawia, że zbiory pozostają nie tylko przedmiotem zainteresowania muzealnego, ale też szerokim polem do badań.

Po II wojnie światowej, masowe wysiedlenia ludności ukraińskiej niosły ze sobą ryzyko utraty tych bezcennych dzieł. Decyzja o przeniesieniu wyposażenia ruchomego do Składnicy Zabytków Ruchomych przy Muzeum-Zamku w Łańcucie stała się kluczowa dla ich przetrwania. Dzięki staraniom i pasji takich instytucji, wiele z tych skarbów powróciło do świątyń, w których znów mogą służyć wspólnotom zarówno liturgicznym, jak i turystycznym. Dla poszukujących więcej informacji o historii wsi Radruż i jej kulturowym dziedzictwie, wizyta w cerkwi św. Paraskewy lub lokalnych muzeach, takich jak te w Lubaczowie, Łańcucie i Lwowie, oferuje unikalne spojrzenie na tę fascynującą spuściznę.