P.S. Wciąż cię kocham. Chłopcy. Tom 2

„PS. Wciąż Cię kocham” następuje zaraz po zakończeniu pierwszej części „Do wszystkich chłopców, których kochałam”. W tej książce poznajemy o wiele bardziej naszą bohaterkę i tajemniczego chłopca, który sprawi, że w pewnym momencie zaczniemy wzdychać, a nawet złościć się.
Nie mogę powiedzieć zbyt wiele bez spoilerów, więc powiem wam tylko, co uważam o tej części. W tej drugiej odsłonie poznajemy Larę Jean całkowicie zakochaną, ale to nie wszystko - jej serce jest podzielone między dwóch chłopców. Obydwaj obudzą w niej najgłębsze uczucia i spowodują wielkie zamieszanie, które sprawi, że nasza bohaterka będzie musiała dokonać wyboru.
Uważam, że Lara Jean jest bardzo ujmującą bohaterką. Bardzo łatwo jest ją polubić, ponieważ jej osobliwość czyni ją wyjątkową i niepowtarzalną. Widzimy, że to, co stało się z jej listami, po tym, jak przysporzyło im trudnych chwil, okazało się czymś pozytywnym w jej życiu, zmieniającym ją na zawsze.
Tajemniczy chłopak jest jedną z tych postaci, które są równie urocze, co irytujące, widzimy w nim typowy męski pierwowzór, który podbija swoim sposobem mówienia i działania. Jako przystojniak i wybranek serca swojej szkoły, przez całą powieść widzimy jego drugą twarz, tą bliższą i prawdziwszą. W tej odsłonie postać ta jest o wiele bardziej szczera i to właśnie najbardziej mi się w niej podobało.
Podobnie jak w pierwszej książce, opowieść ma doskonałe tempo, które nie zwalnia ani na chwilę, co sprawia, że jest o wiele bardziej zajmująca i nie można przestać czytać, dopóki nie dotrze się do końca. Ale to nie wszystko - wątek listów nie kończy się na pierwszej książce, ponieważ w tej znajdujemy jeszcze kilka innych listów, które dodatkowo zwiększają intrygę i przyjemność z lektury. Poznajemy też nowych bohaterów, a niektórym postaciom drugoplanowym poświęca się więcej uwagi, więc zabawa jest w pełni zapewniona.
Jenny Han, posługując się bardzo bliskim, prostym, zwinnym i bardzo autentycznym piórem, zdołała przykuć uwagę czytelnika od pierwszych stron, sprawiając, że delektuje się on każdą linijką tej książki. Powiedzieć, że mi się podobało, to mało powiedziane. Bez wątpienia jest to autorka, którą będę czytać w przyszłości.
„P.S. Wciąż cię kocham” to świetna druga część trylogii z równie interesującym założeniem, z bardzo ujmującymi postaciami i bardzo zwinnym piórem, autorce udało się mnie przekonać.

Woooow!!! Opowieści Hana dotyczą prawdziwego życia... ten szczegół jest jednym z tych, które sprawiają, że ta książka jest pełna prawdziwego życia. Również bohaterowie mają wspaniałą i głęboką charakterystykę. Kitty, jest młodszą siostra Lary Jean, ale nie jest tak niewinna jak się wydaje. Dziewczyna dorasta na naszych oczach, widzimy jaką przechodzi zmianę od początku książki. Bardzo mnie rozśmieszyła swoimi niecnymi planami. Jest też Margot, starsza siostra, która była irytująca w pierwszej części serii, a która stopniowo złagodniała. Chciała mieć kontrolę nad wszystkim, także nad życiem innych, ale w tej książce, po katastrofalnym powrocie na koniec lektury, byłam zaskoczona, jak bardzo się zmieniła. Dużo pomaga LJ, pociesza ją, gdy sprawy przybierają zły obrót i rozumie wybory siostry. Jedyną rzeczą, która mi przeszkadzała w postaciach, jest Josh. Brakowało mi go. Zniknął w momencie, gdy Lara Jean zrozumiała, że nie lubi go w ten sposób. Widzimy go bardzo rzadko, a poza tym jest trochę irytujący. Ale... tęskniłam za nim.
Spoilery przed nami, czytaj na własne ryzyko. Zakochałam się w Johnie od pierwszej chwili, od zgromadzenia Modelu ONZ, z którego LJ ucieka. Jest mądry, słodki, uroczy! Scena pocałunku mnie zachwyciła, a bitwa na śnieżki jeszcze bardziej! Za każdym razem robi właściwe rzeczy. Stormy była przezabawna, a projekty LJ były naprawdę fajne.
W tej książce znajdują się ogromne, piękne przesłania dla dziewczyn. Większość z nich otrzymujemy od Stormy, ale także od Gogo. Uwielbiam Margot, jest silna i niezależna, a ja chciałabym mieć jej siłę. Zamiast tego jestem bardzo podobna do LJ, choć uważam, że w życiu potrzebne są obie postawy.

„PS. Wciąż Cię kocham” następuje zaraz po zakończeniu pierwszej części „Do wszystkich chłopców, których kochałam”. W tej książce poznajemy o wiele bardziej naszą bohaterkę i tajemniczego chłopca, który sprawi, że w pewnym momencie zaczniemy wzdychać, a nawet złościć się.
Nie mogę powiedzieć zbyt wiele bez spoilerów, więc powiem wam tylko, co uważam o tej części. W tej drugiej odsłonie poznajemy Larę Jean całkowicie zakochaną, ale to nie wszystko - jej serce jest podzielone między dwóch chłopców. Obydwaj obudzą w niej najgłębsze uczucia i spowodują wielkie zamieszanie, które sprawi, że nasza bohaterka będzie musiała dokonać wyboru.
Uważam, że Lara Jean jest bardzo ujmującą bohaterką. Bardzo łatwo jest ją polubić, ponieważ jej osobliwość czyni ją wyjątkową i niepowtarzalną. Widzimy, że to, co stało się z jej listami, po tym, jak przysporzyło im trudnych chwil, okazało się czymś pozytywnym w jej życiu, zmieniającym ją na zawsze.
Tajemniczy chłopak jest jedną z tych postaci, które są równie urocze, co irytujące, widzimy w nim typowy męski pierwowzór, który podbija swoim sposobem mówienia i działania. Jako przystojniak i wybranek serca swojej szkoły, przez całą powieść widzimy jego drugą twarz, tą bliższą i prawdziwszą. W tej odsłonie postać ta jest o wiele bardziej szczera i to właśnie najbardziej mi się w niej podobało.
Podobnie jak w pierwszej książce, opowieść ma doskonałe tempo, które nie zwalnia ani na chwilę, co sprawia, że jest o wiele bardziej zajmująca i nie można przestać czytać, dopóki nie dotrze się do końca. Ale to nie wszystko - wątek listów nie kończy się na pierwszej książce, ponieważ w tej znajdujemy jeszcze kilka innych listów, które dodatkowo zwiększają intrygę i przyjemność z lektury. Poznajemy też nowych bohaterów, a niektórym postaciom drugoplanowym poświęca się więcej uwagi, więc zabawa jest w pełni zapewniona.
Jenny Han, posługując się bardzo bliskim, prostym, zwinnym i bardzo autentycznym piórem, zdołała przykuć uwagę czytelnika od pierwszych stron, sprawiając, że delektuje się on każdą linijką tej książki. Powiedzieć, że mi się podobało, to mało powiedziane. Bez wątpienia jest to autorka, którą będę czytać w przyszłości.
„P.S. Wciąż cię kocham” to świetna druga część trylogii z równie interesującym założeniem, z bardzo ujmującymi postaciami i bardzo zwinnym piórem, autorce udało się mnie przekonać.

Woooow!!! Opowieści Hana dotyczą prawdziwego życia... ten szczegół jest jednym z tych, które sprawiają, że ta książka jest pełna prawdziwego życia. Również bohaterowie mają wspaniałą i głęboką charakterystykę. Kitty, jest młodszą siostra Lary Jean, ale nie jest tak niewinna jak się wydaje. Dziewczyna dorasta na naszych oczach, widzimy jaką przechodzi zmianę od początku książki. Bardzo mnie rozśmieszyła swoimi niecnymi planami. Jest też Margot, starsza siostra, która była irytująca w pierwszej części serii, a która stopniowo złagodniała. Chciała mieć kontrolę nad wszystkim, także nad życiem innych, ale w tej książce, po katastrofalnym powrocie na koniec lektury, byłam zaskoczona, jak bardzo się zmieniła. Dużo pomaga LJ, pociesza ją, gdy sprawy przybierają zły obrót i rozumie wybory siostry. Jedyną rzeczą, która mi przeszkadzała w postaciach, jest Josh. Brakowało mi go. Zniknął w momencie, gdy Lara Jean zrozumiała, że nie lubi go w ten sposób. Widzimy go bardzo rzadko, a poza tym jest trochę irytujący. Ale... tęskniłam za nim.
Spoilery przed nami, czytaj na własne ryzyko. Zakochałam się w Johnie od pierwszej chwili, od zgromadzenia Modelu ONZ, z którego LJ ucieka. Jest mądry, słodki, uroczy! Scena pocałunku mnie zachwyciła, a bitwa na śnieżki jeszcze bardziej! Za każdym razem robi właściwe rzeczy. Stormy była przezabawna, a projekty LJ były naprawdę fajne.
W tej książce znajdują się ogromne, piękne przesłania dla dziewczyn. Większość z nich otrzymujemy od Stormy, ale także od Gogo. Uwielbiam Margot, jest silna i niezależna, a ja chciałabym mieć jej siłę. Zamiast tego jestem bardzo podobna do LJ, choć uważam, że w życiu potrzebne są obie postawy.