Przynęta

<p>W „Przynęcie” Daniel Cole podbija stawkę w każdy możliwy sposób. Biorąc go do ręki, byłem przygotowany na brutalny thriller kryminalny, ale to, co znalazłem, to coś, co złapało mnie za kołnierz od pierwszej strony i przeciągnęło przez makabryczny labirynt napięcia, zwrot po zawrocie głowy. Kontynuacja „Ragdoll” nie pozostawia miejsca na chwilę wytchnienia, wprowadzając nas z powrotem w świat chaosu, ale tym razem w dwóch miastach - Londynie i Nowym Jorku - gdzie seria nowych morderstw zaczyna odzwierciedlać horrory z pierwszej książki. Jest intensywny, nieustępliwy i jest dokładnie tym, czego można oczekiwać od wysokooktanowego thrillera.</p><p>Emily Baxter, nasza twarda protagonistka, powraca - i pod wieloma względami jest idealnym detektywem dla serii, która rozkoszuje się niefiltrowaną szorstkością. Wciąż naznaczona bliznami po sprawie z pierwszej książki i borykająca się z konsekwencjami zniknięcia jej przyjaciela Williama „Wolfa” Fawkesa, niemal natychmiast zostaje wciągnięta w kolejną serię morderstw. To, co zaczyna się od ciała powieszonego na Moście Brooklyńskim z wyrytym na piersi napisem „Przynęta”, szybko przeradza się w międzynarodowy koszmar. Baxter zostaje wciągnięta do transatlantyckiej grupy zadaniowej, w której skład wchodzą dwaj Amerykanie, agenci specjalni Rouche i Curtis, obaj z własnym bagażem doświadczeń.</p><p>Morderstwa są szokujące, a każde ciało jest oznaczone słowami takimi jak „Marionetka”, co wywołuje mrożące krew w żyłach echa poprzedniej sprawy, dając jasno do zrozumienia, że zabójca - lub zabójcy - grają w przerażająco przemyślaną grę. I porozmawiajmy o zabójcy (a może powinienem powiedzieć zabójcach?) - ponieważ są oni równie nieuchwytni, co groźni, aranżując te okrucieństwa z niemal chirurgiczną precyzją. Można by pomyśleć, że fabuła z seryjnymi morderstwami w wielu miastach będzie trudna do utrzymania, ale Cole'owi udaje się zrównoważyć chaos ostrożnymi, wielowarstwowymi rewelacjami, nadając fabule tempo jak tykająca bomba.&nbsp;</p><p>Jest jeszcze Azazel. Ta mroczna postać unosi się nad całą fabułą, niemal mityczna postać, która może być w centrum wszystkiego, ale jest poza zasięgiem. Obecność Azazela jest subtelna, ale niepokojąca, bezimienny władca marionetek pozostawiający mrożące krew w żyłach ślady w każdym zakątku fabuły. Nie spoilerując zbyt wiele, powiem, że Azazel nie jest zwykłym złoczyńcą - Cole tworzy tę postać z przerażającą niejednoznacznością, pozostawiając cię z wątpliwościami co do motywów i tożsamości aż do samego końca.</p><p>Ale to, w czym „Przynęta” naprawdę się wyróżnia, to dynamika postaci. Baxter jest szorstkim sercem tej historii i jest fantastyczną liderką. Cole naprawdę poświęca czas, aby rozwinąć jej postać poza schemat twardego detektywa, zagłębiając się w jej nierozwiązaną traumę i jej starcia z własnym poczuciem dobra i zła. Jej interakcje z Rouche, enigmatycznym, mrocznie zabawnym amerykańskim agentem, dodają nieoczekiwanej głębi i humoru do skądinąd mrocznej narracji. Rouche, w szczególności, wyróżnia się - jest złożony, z suchym dowcipem i tragiczną przeszłością, a jego partnerstwo z Baxterem jest nie tylko intrygujące, ale kluczowe dla tempa fabuły i zwrotów akcji. Jeśli podobała ci się moralna dwuznaczność postaci w „Ragdoll”, to tutaj zostanie ona wzmocniona.</p><p>Podwójna sceneria między Londynem a Nowym Jorkiem czyni cuda dla atmosfery, a każde miasto rzuca własne cienie i niebezpieczeństwa. Brutalna zabawa w kotka i myszkę, w której każde śledztwo staje się lustrzanym odbiciem drugiego, a ciała piętrzą się szybciej, niż detektywi są w stanie złapać oddech, powoduje wszechobecne poczucie strachu, które Cole mistrzowsko podtrzymuje. Każda scena wydaje się trzewna i natychmiastowa, zmuszając cię do podążania wraz z Baxterem i zespołem przez miejsca zbrodni, które są w równym stopniu makabryczne i fascynujące.&nbsp;</p><p>Podczas lektury nie mogłem przestać myśleć o tym, jak „Przynęta” wykracza poza standardowy obszar thrillera. Jest to zarówno komentarz na temat strachu i władzy, jak i powieść kryminalna. Zabójcy nie tylko szukają ofiar - oni odgrywają koszmarny teatr, od którego świat nie może oderwać wzroku. Eksplorując tematy publicznej paranoi, manipulacji i władzy, Cole rzuca światło na to, jak cienka może być granica między bohaterem a złoczyńcą. Aspekt psychologiczny jest trzymający w napięciu, a skomplikowane warstwy sprawiają, że książka jest czymś więcej niż tylko thrillerem.</p><p>Oto prawdziwy klincz dla mnie: zakończenie. To nie jest zwykłe zakończenie - to detonacja, a ty zostajesz z poskładanymi konsekwencjami, kwestionując wszystko, co myślałeś, że wiesz. Minęło sporo czasu, odkąd thriller sprawił, że poczułem się tak niespokojny, ale też tak usatysfakcjonowany. Cole nie boi się podważać oczekiwań i robi to w sposób, który wydaje się zasłużony.</p><p>„Przynęta” to rodzaj sequela, który nie tylko kontynuuje historię, ale ją rozszerza, przekręca i sprawia, że jest mroczniejsza i bardziej elektryzująca niż wcześniej. Dla każdego, kto kocha thrillery o seryjnych mordercach z zawiłymi fabułami, wadliwymi, ale niezapomnianymi postaciami i intensywnością, która trzyma cię od pierwszej strony, jest to lektura obowiązkowa. Tylko nie zaczynaj jej w nocy - chyba że nie planujesz spać, dopóki nie skończysz.</p>