Przez wojenną zawieruchę

Książka Gorbaczewskiego stanowi wyjątkową pozycję w literaturze wspomnieniowej, zawierającą relacje żołnierza Armii Czerwonej z frontu wschodniego, porównywaną często z "Zapomnianym żołnierzem" Guya Sajera, który jest klasykiem literatury wojennej. Autor z ogromną szczerością relacjonuje swoje przeżycia w mniej znanych, aczkolwiek pełnych napięcia bitwach, takich jak wycieńczająca kampania pod Rżewem czy gwałtowne starcia na Białorusi i w Prusach Wschodnich. W tych starciach żołnierze często byli motywowani pragnieniem zemsty. Gorbaczewski barwnie przedstawia codzienność w okopach, realia wojennego życia w Moskwie oraz doświadczenia związane z powojenną okupacją Sudetów, uwzględniając proces szkolenia i funkcjonowanie jednostek medycznych.

Wnikliwie opisuje słynny Rozkaz 227 Stalina, który nakazywał „Ani kroku w tył”, ilustrując bezwzględną rolę politruków wśród frontowych jednostek, dezercje oraz strategiczne błędy dowództwa prowadzące do szarż z użyciem „ludzkich fal”. Te nieprzemyślane decyzje pochłonęły życie wielu żołnierzy, którzy zapełniali niemieckie okopy. Narracja Gorbaczewskiego jest żywa i dynamiczna, odtwarzając dialogi zwykłych żołnierzy, malując portrety współtowarzyszy oraz dowódców i przedstawiając ich skomplikowane relacje w czasach wojny. Jako komsorg, autor przybliża czytelnikowi różnorodne epizody z frontu, pełne emocji i autentyzmu, oferując fascynujący wgląd w życie i wydarzenia, które wyróżniają się na tle innych opowieści o Armii Czerwonej.