Przesilenie

Okej, słowiańska mitologia mi bardzo siadła. Szczególnie, że Kwiat Paproci rozkręca się i aż miło czytać kolejne tomy.

"Przesilenie" Katarzyna Berenika Miszczuk
Czwarty tom cyklu Kwiat Paproci

No powiem Wam szczerze, że czwarty tom Kwiatu Paproci najbardziej mi się podobał. Jest wyładowany po okładkę słowiańskością, akcją, bogami.

Na początku może wydawać się, że w tym tomie nic się nie dzieje. Obserwujemy jak Gosława walczy z wcszesnymi objawami ciąży. Próbuje szeptuchować, szczególnie, że jej staż powoli dobiega końca. Nawet Jaga zdała sobie sprawę, że czas zrobić dziewczynie kolokwium - w końcu co to za szeptucha bez znajomości leczniczych ziół czy nalewek.

Mieszko... no cóż, Mieszko mieszkuje, czyli znika i pojawia się jak wiosna w marcu. Witek wziął i zniknął, a następnie zamienił się w spaleńca. Co znaczy mniej więcej tyle, że w ciągu kilku miesięcy kolejny żerca zniknął z Bielin. A najwyraźniej Królestwo cierpi na niedobór wróżów oraz uczniów, więc wytypowali Mieszka na następcę Witka. Jak możecie się domyślić - naszemu władcy wcale to nie sprawia radości... Szczególnie, że centralnym punktem tego tomu są obchody Dziadów. Wiecie, bardzo ważne, bo dziady chcą odwiedzić swoich bliskich - szczególnie, że Jaga czeka na swojego męża.

Do tego Swarożyc... Ach Swarożyc. Taki Loki w słowiańskiej mitologii. Sam nie bardzo może, więc zlecił Gosi zabicie Welesa. A wiecie, żadne boskie światy nie lubią, gdy równowaga będzie zaburzona, a morderstwo boga... cóż, pod takie zaburzenie równowagi podchodzi. Do tego rozwiązujemy zagadkę, kto jest ojcem Gosi (heh, cóż za zaskoczenie), rozwiązujemy kilka innych rodzinnych zagadek, a także poznajemy dziennik babci Jagi - ze wszystkimi jego sekretnymi przepisami.

Ostatnie rozdziały to boski rollercoaster. Gosia ma zadanie do wykonania, Mieszko wojuje, poznajemy dziki gon, lub jak to w słowiańskiej mitologii nazywają - dziki łów. Tak gamerzy, to ten sam dziki gon, co u Wieśka. Do tego tkanie intryg, kreślenie kręgów krwią lub szminką - wszystko po to, aby dać nauczkę swarnemu bogowi.

A wszystko po to, aby w Szczodre Gody odbyła się wielka impreza. Swadźba. Halo, toż to wstyd aby panienka z brzuchem chodziła!

Bardzo podobał mi się ten tom. Nie mogę doczekać się, aby przeczytać kolejne części, tym razem o Jarogniewie. Coś mi się wydaje, że będą one pełne humoru, ironii i pewnego szaleństwa. W końcu nasza Jaga jest trochę szaloną wiejską babą. Przesilenie natomiast jest pięknym zwieńczeniem tych czterech tomów. No i to jak bogowie zareagowali na narodziny dziecka naszych bohaterów... O bogowie!