Prawdziwy cud

Nie czytałem jeszcze książki Nicholasa Sparksa, która by nie podobała mi się w każdym momencie jej trwania, nuda i znużenie przy sledzeniu tworczosci tego autora wydaje mi się czymś zupełnie abstrakcyjnym. Ma on taki talent do tworzenia postaci, które się wyróżniają i w których nie sposób się nie zakochać. Wszystkie z nich są złożone, dynamiczne i realistyczne. Kibicujesz "tym dobrym" i nie chcesz odłożyć tej historii na bok, bo nie możesz się doczekać, aż zobaczysz, jak wszystko się rozwiąże. A do tego udaje mu się opisać scenerię i akcję w taki sposób, że rozgrywa się ona w twoim umyśle, jakbyś oglądał film. "Prawdziwy cud" jest kolejnym przykładem tych zalet. Nie mogłem go odłożyć, gdy tylko zacząłem czytać i zrobiłem to tylko dlatego, że musiałem iść do pracy.<br> <br> Jeremy Marsh jest kwintesencją sukcesu w Nowego Jorku: przystojny, prawie zawsze ubrany na czarno i należący do elity mediów. Zrobił karierę obalając wiarę w nadprzyrodzone zjawiska. Niedawno po raz pierwszy wystąpił w ogólnokrajowej telewizji. Potem otrzymuje list o upiornych światłach, które pojawiają się na owianym legendami cmentarzu w maleńkim południowym miasteczku Boone Creek w Karolinie Północnej i nie może się oprzeć, żeby tego nie sprawdzić. Tam, w tej zwartej społeczności, poznaje Lexie Darnell. Lexie prowadzi miejską bibliotekę, tak jak jej matka, aż do wypadku, który pozostawił Lexie jako sierotę, wychowywaną przez babcię. Jako miejska bibliotekarka, jest idealną osobą do pomocy Jeremy'emu w jego badaniach nad miastem i legendami otaczającymi miejski cmentarz oraz jego tajemnicze światła. Lexie zawiodła się na związkach w przeszłości, szczególnie na takim, który sprawił, że musiała opuścić rodzinne miasto i nie ma wątpliwości, że Boone Creek jest jej domem i nie opuści go ponownie. Nie ma ochoty opuszczać swojej babci ani miasta i ludzi, których kocha. Jeremy planował spędzić krótki tydzień "na łonie natury", badając upiorne światła i dowiadując się, co jest ich przyczyną, zanim wróci prosto do Nowego Jorku. To wszystko było zanim poznał Lexie. Pociąga go i intryguje ta piękna kobieta, która mówi miękkim, południowym głosem, pełnym szczerości. I chociaż Lexie waha się, czy zaufać temu obcemu, nie może się powstrzymać od myślenia o nim o wiele częściej, niż chciałaby przyznać. Jeśli Jeremy chce być z Lexie, będzie musiał dokonać wyboru. Może wrócić do Nowego Jorku i życia, do którego jest przyzwyczajony, albo może podjąć inną decyzję i zostać z Lexie w Boone Creek. Postacie są bardzo dobrze napisane i w końcu zakochujesz się w nich. <br> <br> Muszę przyznać, że Lexie sprawiła, że byłem trochę zdesperowany i trudno było mi się z nią utożsamić, ale Jeremy jest zdecydowanie najlepszą postacią w książce. Jeremy jest pracowity, nie boi się zaakceptować swoich błędów, jest słodki i czuły. Postacie drugoplanowe były również spektakularne, zwłaszcza Doris. Nicholas Sparks jest mistrzem w pisaniu książek, które sprawiają, że czujesz się dobrze, ze wraca Ci ochota i apetyt na życie. Ta lektura jest jak przytulanie: czujesz się chroniony na kolejnych stronach tej niezwykłej historii. Ogólnie rzecz biorąc jest to niesamowita opowieść miłosna, która sprawi, że poczujesz się rewelacyjnie i pozostawi cię bez słów.

Po raz pierwszy przeczytałam ją lata temu i zdecydowałam się to powtórzyć, ponieważ mam zamiar przeczytać drugą książkę "Od pierwszego wejrzenia". Sparks ma talent dla gatunku romantycznego. On po raz kolejny udowodnił mi, że jego sposób pisania książki jest bardzo fascynujący. Uwielbiam styl, w jaki uformował zwykłą, pospolitą historię w piękną opowieść miłosną.<br> <br> Drobne rzeczy w życiu mają znaczenie. Miłość polega na dostosowaniu się i zrozumieniu drugiej osoby! A najważniejszym kluczem jest to, że musi być to ukierunkowane w obie strony. ​Nie daję jej piątki, ponieważ czuję, że niektóre części książki trochę się ciągnęły, zwłaszcza początek ale warto być cierpliwym, wiecie jak w miłości :D <br> <br> W "Prawdziwym cudzie" dziennikarz Jeremy Marsh poświęca swój czas na obalanie zjawisk nadprzyrodzonych. Właśnie skończył demaskowanie fałszywego telewizyjnego medium, udowadniając, że człowiek ten nie był w stanie czytać w ludzkich umysłach ani zaglądać w ich przeszłość. Kiedy słyszy o zjawisku, które ma miejsce w małym miasteczku w Północnej Karolinie, gdzie duchy zamieszkują miejscowy cmentarz, Jeremy wie, że będzie w stanie znaleźć prawdę za światłami, które są widziane migoczące w niektóre noce nad terenem cmentarza. On wie, że duchy nie istnieją naprawdę. Jednym z aspektów opowiadania historii w którym Sparks jest doskonały, jest jego zdolność do tworzenia postaci, które zaludniają jego książki. Jego umiejętność do powołania do życia ludzi dających się lubić, pomaga uczynić tę powieść czytelną. Siłą tej historii nie jest koniecznie fabuła, a romans, który znajduje się w tej książce. Dla czytelnika postacie były najważniejszą częścią powieści, a proces poznawania niektórych z nich był rozkoszny. Można się roześmiać nad niektórymi wybrykami mieszkańców miasteczka. Zamieszanie jakie ludzie robią nad sławą Jeremy'ego jest bardzo słodkie, a nawet humorystyczne.<br> <br> Jest to kojący rodzaj lektury, a czytelnicy poczują się komfortowo z tymi postaciami, łatwo je polubić i zasypiać z nimi w głowie pod odłożeniu książki na półkę, wszak spać czasem trzeba :D Zakończenie przyprawiło mnie o dreszcze. Było naprawdę dobre. Ogólnie romantyczna, tajemnicza i łatwa do czytania książka. Polecam tę powieść, jeśli jesteś fanem innych książek Sparksa lub lubisz romanse. W związku z tym "Prawdziwy cud" jest godny polecenia!

Nie czytałem jeszcze książki Nicholasa Sparksa, która by nie podobała mi się w każdym momencie jej trwania, nuda i znużenie przy sledzeniu tworczosci tego autora wydaje mi się czymś zupełnie abstrakcyjnym. Ma on taki talent do tworzenia postaci, które się wyróżniają i w których nie sposób się nie zakochać. Wszystkie z nich są złożone, dynamiczne i realistyczne. Kibicujesz "tym dobrym" i nie chcesz odłożyć tej historii na bok, bo nie możesz się doczekać, aż zobaczysz, jak wszystko się rozwiąże. A do tego udaje mu się opisać scenerię i akcję w taki sposób, że rozgrywa się ona w twoim umyśle, jakbyś oglądał film. "Prawdziwy cud" jest kolejnym przykładem tych zalet. Nie mogłem go odłożyć, gdy tylko zacząłem czytać i zrobiłem to tylko dlatego, że musiałem iść do pracy.<br> <br> Jeremy Marsh jest kwintesencją sukcesu w Nowego Jorku: przystojny, prawie zawsze ubrany na czarno i należący do elity mediów. Zrobił karierę obalając wiarę w nadprzyrodzone zjawiska. Niedawno po raz pierwszy wystąpił w ogólnokrajowej telewizji. Potem otrzymuje list o upiornych światłach, które pojawiają się na owianym legendami cmentarzu w maleńkim południowym miasteczku Boone Creek w Karolinie Północnej i nie może się oprzeć, żeby tego nie sprawdzić. Tam, w tej zwartej społeczności, poznaje Lexie Darnell. Lexie prowadzi miejską bibliotekę, tak jak jej matka, aż do wypadku, który pozostawił Lexie jako sierotę, wychowywaną przez babcię. Jako miejska bibliotekarka, jest idealną osobą do pomocy Jeremy'emu w jego badaniach nad miastem i legendami otaczającymi miejski cmentarz oraz jego tajemnicze światła. Lexie zawiodła się na związkach w przeszłości, szczególnie na takim, który sprawił, że musiała opuścić rodzinne miasto i nie ma wątpliwości, że Boone Creek jest jej domem i nie opuści go ponownie. Nie ma ochoty opuszczać swojej babci ani miasta i ludzi, których kocha. Jeremy planował spędzić krótki tydzień "na łonie natury", badając upiorne światła i dowiadując się, co jest ich przyczyną, zanim wróci prosto do Nowego Jorku. To wszystko było zanim poznał Lexie. Pociąga go i intryguje ta piękna kobieta, która mówi miękkim, południowym głosem, pełnym szczerości. I chociaż Lexie waha się, czy zaufać temu obcemu, nie może się powstrzymać od myślenia o nim o wiele częściej, niż chciałaby przyznać. Jeśli Jeremy chce być z Lexie, będzie musiał dokonać wyboru. Może wrócić do Nowego Jorku i życia, do którego jest przyzwyczajony, albo może podjąć inną decyzję i zostać z Lexie w Boone Creek. Postacie są bardzo dobrze napisane i w końcu zakochujesz się w nich. <br> <br> Muszę przyznać, że Lexie sprawiła, że byłem trochę zdesperowany i trudno było mi się z nią utożsamić, ale Jeremy jest zdecydowanie najlepszą postacią w książce. Jeremy jest pracowity, nie boi się zaakceptować swoich błędów, jest słodki i czuły. Postacie drugoplanowe były również spektakularne, zwłaszcza Doris. Nicholas Sparks jest mistrzem w pisaniu książek, które sprawiają, że czujesz się dobrze, ze wraca Ci ochota i apetyt na życie. Ta lektura jest jak przytulanie: czujesz się chroniony na kolejnych stronach tej niezwykłej historii. Ogólnie rzecz biorąc jest to niesamowita opowieść miłosna, która sprawi, że poczujesz się rewelacyjnie i pozostawi cię bez słów.

Tego lodowatego grudniowego dnia Jeremy Marsh miał właśnie rozwikłać kolejną pseudoparanormalną sprawę w małej wiosce w Karolinie Północnej. Tajemnicze światła zostały zauważone na starym cmentarzu, który według miejscowych wierzeń był nawiedzony. Przyzwyczajony do relacjonowania podobnych zdarzeń, Jeremy, jadąc szybko przez rozległe równiny Południa, przewidywał możliwe logiczne przyczyny pozornie niewytłumaczalnego zjawiska świateł. Jednak w Boone Creek czekało na niego wyzwanie o wiele większe niż jakakolwiek manifestacja z zaświatów. Młody dziennikarz mieszkający w Nowym Jorku miał spotkać swoje przeznaczenie. Tego nie mógł nawet podejrzewać. Położony w niewielkiej dolinie, otoczony dębami, cmentarz Cedar Creek był być może najbardziej nieprawdopodobnym miejscem na znalezienie południowej piękności, ale to właśnie tam Jeremy zobaczył wyłaniającą się z ciszy i mgły, poprzez liście wielkiego drzewa magnolii i grobowce, które zaczynały się rozpadać, wspaniałą postać kobiety o najbardziej niezwykłych oczach, jakie kiedykolwiek widział. Czy w ten sposób raz na zawsze rozwieje się sceptycyzm w jego sercu?<br> <br> „Prawdziwy cud” każe nam kwestionować swoje przekonania. Jeremy jest człowiekiem sceptycznym z natury, a także w wyniku swojej pracy. Każdy pisarz może wyobrazić sobie siebie na miejscu tego człowieka, nieufność wobec źródeł i pewnych informacji jest niemal "koniecznością", a niewiara w zjawiska nadprzyrodzone/ cuda jest więcej niż oczywista. Bardzo utożsamiałam się z tą postacią, nie tylko dlatego, że mamy podobne zawody, ale także dlatego, że rozumiałam wszystkie jego lęki. Nie do końca podobało mi się otwarte zakończenie, jednak ma ono sens, jeśli weźmiemy pod uwagę, że ta książka ma swój sequel, dla tych, którzy nie wiedzą - "Od pierwszego wejrzenia" to drugi tom serii Nicholasa Sparksa.<br> <br> Podobnie jak Jeremy Marsh, czytając tę książkę, zaczynamy wierzyć. Dzieje się tak ponieważ „Prawdziwy cud” jest przekonujący, a bohaterowie niezwykle realistyczni. Jeśli jeszcze nie byliście wielkimi fanami Nicholasa Sparksa, to po przeczytaniu tej książki już nimi będziecie. Wspaniała praca, tak jak każda inna napisana przez tego autora. Jeszcze raz szczerze gratuluję. „Prawdziwy cud” to jeszcze jedna lektura dla tych, którzy szukają książki, która pochłania ich od serca do duszy, w dzień i w nocy, i sprawia, że marzą o prawdziwym życiu.

„Prawdziwy cud” 2005 rok<br> <br> W Boone Creek dochodzi do paranormalnego zjawiska, które tylko w oczach dziennikarza Jeremy'ego Marsha są powodem do wszczęcia śledztwa. Człowiek ten, przywiązany do nauki i znaczenia nadawania rzeczom sensu, wyrusza w podróż z gwarnego Nowego Jorku do spokojnego miasteczka w Karolinie Północnej. Jego jedynym celem będzie znalezienie naukowego wyjaśnienia tego, co stało się atrakcją turystyczną dla przybywających tam osób, ale nie ma pojęcia, co go czeka i co odkryje. Po kilku dziwnych spotkaniach z mieszkańcami postanawia kontynuować swoje badania w wiejskiej bibliotece i właśnie tam poznaje Lexie Darnell. Obaj będą musieli współpracować, aby dowiedzieć się, co się dzieje. Oboje, którzy mają za sobą trudną przeszłość, nie będą wiedzieli, jak poradzić sobie z nowymi uczuciami, których doświadczają, ani z wiadomościami, które nieuchronnie pojawią się w trakcie śledztwa, zmuszając ich do podejmowania decyzji wykraczających poza ich zasady. Wszystko po to, aby poznać „Prawdziwy cud”. <br> <br> Lektura tej książki uświadomiła mi, że czasami szukamy czegoś, nie będąc tego w pełni świadomi. Inna droga, inny cel, inni ludzie. Chcemy coś zrobić, ale kto może powiedzieć, że to nie doprowadzi nas do czegoś innego? Do czegoś, co wykracza poza nasze wąskie horyzonty myślowe. Historia „Prawdziwego cudu” potrafi przykuć uwagę czytelnika, a poznanie prawdziwego sekretu świateł sprawi, że będziesz przyklejona do książki. Naprawdę polubiłam bohaterów i chociaż momentami nienawidziłam Lexie za jej postawę, potrafię ją zrozumieć i trochę się w niej przejrzeć, bo sama mam problem z odpuszczaniem i życiem chwilą. Sympatyczna jest też babcia Lexie, której udaje się przewidzieć płeć dzieci, zanim jeszcze mama zorientuje się, że jest w ciąży. Historia Lexie i Jeremy'ego ma swój sequel, który zamierzam przeczytać.<br> <br> „Najprędzej można kogoś spotkać, kiedy człowiek najmniej się tego spodziewa”<br> <br> Każda książka Nicholasa Sparksa ma w sobie coś tak wyjątkowego, że czasami trudno jest określić, co konkretnie. Czy jest to sposób, w jaki autor zadaje pytanie i odpowieda na końcu? Czy sposób, w jaki jego bohaterowie wydają się istnieć - w bardzo żywy sposób, jakby nie byli tylko fikcyjnymi postaciami, ale prawdziwymi osobami, które opowiadają ci swoją historię? Czy sposób, w jaki fabuła jest roztaczana przed czytelnikiem, tak że zachęca czytelnika do tego, by coś wymyślił, by poskładał te kawałki w całość? Albo zapierające dech w piersiach opisy życia w małym miasteczku, które sprawiają, że czytelnik marzy o tym, by zamieszkać w takim miejscu i przeżyć miłość w takim małym miasteczku...? A przede wszystkim perspektywa prawdziwej miłości i tego, że zdarza się ona wtedy, kiedy najmniej się jej spodziewasz, i że w miłości czas nie ma znaczenia?'<br> <br> Po raz pierwszy czytałam książkę Sparksa, w której nie ma płaczu ♥️ „Prawdziwy cud” sztosiwo