Poletko pana Fogga

Spotkałem go osobiście w połowie lat siedemdziesiątych podczas pracy nad wspólnym programem telewizyjnym. Było to wiele lat temu. Z upływem czasu zmieniały się wydarzenia historyczne, a Fogg nieustannie śpiewał. Tak właśnie go zapamiętałem: pełen energii, pracowity, niezłomny, a jednocześnie ujmująco skromny, elegancki w sposób, którego dzisiaj już się nie spotyka, oraz niezwykle serdeczny. To właśnie ta wyjątkowa osobowość sprawia, że gdy wspominałem innym o planach napisania książki o nim, często słyszałem zaskoczone reakcje: „Przecież o Foggu już wszystko wiadomo!”. Jednak doświadczenie życiowe nauczyło mnie, że jeśli wszyscy twierdzą, że coś wiedzą, oznacza to, że wie o tym zaledwie garstka. A gdy mówią „wszystko”, zazwyczaj oznacza to, że zrozumienie jest bardzo powierzchowne lub niepełne. Dlatego poświęciłem wiele miesięcy na stworzenie i pielęgnowanie opowieści o Foggu, którą nazywam „Poletko Pana Fogga”.