Pokonać samotność

Książki Diany Palmer czytam od czasu, kiedy zaczęłam liceum. Pamiętam, że szukałam w bibliotece jakiejś lekkiej książki, która pozwoli mi oderwać się na chwilę od szkolnej rzeczywistości i pani bibliotekarka poleciła mi tą autorkę. Od tamtej pory przeczytałam może ze 20 tych książek - głównie gdy nie miałam pomysłu na inną lekturę. Ostatnio przeczytałam "Pokonać samotność" i postanowiłam, że w końcu muszę napisać parę słów o jakiejś książce Diany Palmer.<br> Harden Tremayne, twardy, zraniony samotnik, przebywał w Chicago na konferencji hodowców bydła, kiedy poznał Mirandę Warren, wdowę, która wzbudziła w nim długo wypierane uczucia. Mężczyzna nie znosi kobiet, ale mimo to próbuje pomóc Mirandzie przezwyciężyć żal po stracie nienarodzonego dziecka i pierwszego męża w wypadku samochodowym. Wzbudza w Mirandzie uczucia, o których istnieniu nie miała pojęcia. Jej zmarły mąż nigdy nie wzbudził w niej takich uczuć. Harden jest zamknięty w sobie, ale coś jest w tej kobiecie, co go fascynuje. Czy jej miłość i pasja wystarczą, by dać im szansę na nowe, wspólne życie?<br> Lubię takie westernowo - romansowe historie. Ta książka była trochę inna niż typowy romans Diany Palmer. W tej książce, facet uległ dziwnej fascynacji kobietą, tak jakby to była miłość od pierwszego wejrzenia. Oczywiście, jako osoba nienawidząca kobiet, walczył z tym uczuciem jak szalony, ale nie mógł wytrzymać z dala od tej kobiety. Miranda była wspaniałą bohaterką, uroczą, niewinną, ale jednocześnie mającą w sobie pewną zadziorność i twardość. Nie dała się tak łatwo odepchnąć Hardenowi i wyciągnęła z niego uczucie, które ten potrzebował wyrazić.<br> Palmer przyzwyczaiła mnie już do pewnej jakości swoich historii. Jej książki są moim pewnym wyborem, gdy chcę przeczytać jakiś namiętny romans niewymagający wytężenia mózgu. Wiem, że u niej zawsze znajdę te same motywy i wiem, że większość jej historii polega na tym, że twardy kowboj/samiec alfa oczarowuje niewinną, ale potrafiącą wziąć sprawy w swoje ręce młodą dziewczynę i powoli rodzi się między nimi uczucie. Nie mam problemu z tą powtarzalnością, bo tak jak pisałam - jest to określony typ literatury, po który sięgam, gdy mam ochotę na konkretną historię. Tym samym "Pokonać samotność" niczym mnie nie zaskoczyło, ani nie zawiodło i przeczytałam tą książkę z przyjemnością. Ot, to takie fajne czytadło na jeden wieczór.

"Pokonać samotność" to dobrze napisany i przyjemny romans autorstwa utalentowanej, znanej pisarki romansów pełnych akcji, Diany Palmer. Książkę czyta się szybko i łatwo. Fabuła jest trochę przewidywalna, charakterystyczna dla tej autorki, ale z unikalnymi urozmaiceniami. Bohaterowie są dobrze nakreśleni jako indywidualności, a nie tylko postacie sztampowe. <br> Harden jest mężczyzną o staromodnych poglądach na temat kobiet. Ze względu na swoją matkę i wpajane mu poglądy przez lata nienawidził wszystkich kobiet. Aż do momentu, gdy spotyka Mirandę. Wydaje mu się, że ją ratuje i postępuje po dżentelmeńsku. Miranda wciąż przeżywa żałobę po stracie nienarodzonego dziecka i ma poczucie winy z powodu śmierci męża. Wydaje się, że danie sobie nawzajem czasu na uzdrowienie przyniosło efekty. Harden nadal nie chce posunąć się za daleko, dopóki nie wezmą ślubu. Miranda jest trochę podstępna, próbuje przekonać się, czy on rzeczywiście ją kocha, czy tylko chce mieć z nią ślub i uprawiać seks. <br> Ta książka to bardzo dobrze zrobiony przykład romansu opartego na głupim nieporozumieniu między dwojgiem ludzi, którzy tak bardzo boją się, że zostaną zranieni, jeśli powiedzą to, co mają na myśli, że mówią półprawdy, a potem czują się źle, gdy nie zostają poprawnie zrozumiani. Męczą mnie ludzie, którzy oczekują, że inni domyślą się, co mają na myśli, gdy mówią jedno, a mają na myśli coś zupełnie innego, zarówno w opowiadaniach, jak i w prawdziwym życiu. Dlatego tak bardzo mnie kłuło w oczy zachowanie głównych bohaterów i nie mogłam znieść początków tej książki. Celowe zatajanie ważnych informacji o ważnych sprawach może być w skrajnych przypadkach formą kłamstwa, a ta książka pokazuje, co może się stać, gdy ludzie tak robią... <br> Zrobiło się trochę za poważnie, a ta książka koniec końców jest dość lekka. Bardzo lubię książki Diany Palmer i "Pokonać samotność" także polubiłam. Pozwoliła mi ona oderwać się od rzeczywistości i pobyć trochę w Teksasie, gdzie nadal wszystko jest "po staremu", gdzie panuje ład i porządek. Myślę, że mogę tą książkę polecić, choć głównie spodoba się fankom twórczości tej autorki. Ze swojej strony daje 4 gwiazdki, ponieważ była to dobra lektura, lecz niezbyt wyróżniająca się jakościowo spośród innych historii Diany Palmer.

Książki Diany Palmer czytam od czasu, kiedy zaczęłam liceum. Pamiętam, że szukałam w bibliotece jakiejś lekkiej książki, która pozwoli mi oderwać się na chwilę od szkolnej rzeczywistości i pani bibliotekarka poleciła mi tą autorkę. Od tamtej pory przeczytałam może ze 20 tych książek - głównie gdy nie miałam pomysłu na inną lekturę. Ostatnio przeczytałam "Pokonać samotność" i postanowiłam, że w końcu muszę napisać parę słów o jakiejś książce Diany Palmer.<br> Harden Tremayne, twardy, zraniony samotnik, przebywał w Chicago na konferencji hodowców bydła, kiedy poznał Mirandę Warren, wdowę, która wzbudziła w nim długo wypierane uczucia. Mężczyzna nie znosi kobiet, ale mimo to próbuje pomóc Mirandzie przezwyciężyć żal po stracie nienarodzonego dziecka i pierwszego męża w wypadku samochodowym. Wzbudza w Mirandzie uczucia, o których istnieniu nie miała pojęcia. Jej zmarły mąż nigdy nie wzbudził w niej takich uczuć. Harden jest zamknięty w sobie, ale coś jest w tej kobiecie, co go fascynuje. Czy jej miłość i pasja wystarczą, by dać im szansę na nowe, wspólne życie?<br> Lubię takie westernowo - romansowe historie. Ta książka była trochę inna niż typowy romans Diany Palmer. W tej książce, facet uległ dziwnej fascynacji kobietą, tak jakby to była miłość od pierwszego wejrzenia. Oczywiście, jako osoba nienawidząca kobiet, walczył z tym uczuciem jak szalony, ale nie mógł wytrzymać z dala od tej kobiety. Miranda była wspaniałą bohaterką, uroczą, niewinną, ale jednocześnie mającą w sobie pewną zadziorność i twardość. Nie dała się tak łatwo odepchnąć Hardenowi i wyciągnęła z niego uczucie, które ten potrzebował wyrazić.<br> Palmer przyzwyczaiła mnie już do pewnej jakości swoich historii. Jej książki są moim pewnym wyborem, gdy chcę przeczytać jakiś namiętny romans niewymagający wytężenia mózgu. Wiem, że u niej zawsze znajdę te same motywy i wiem, że większość jej historii polega na tym, że twardy kowboj/samiec alfa oczarowuje niewinną, ale potrafiącą wziąć sprawy w swoje ręce młodą dziewczynę i powoli rodzi się między nimi uczucie. Nie mam problemu z tą powtarzalnością, bo tak jak pisałam - jest to określony typ literatury, po który sięgam, gdy mam ochotę na konkretną historię. Tym samym "Pokonać samotność" niczym mnie nie zaskoczyło, ani nie zawiodło i przeczytałam tą książkę z przyjemnością. Ot, to takie fajne czytadło na jeden wieczór.

"Pokonać samotność" to dobrze napisany i przyjemny romans autorstwa utalentowanej, znanej pisarki romansów pełnych akcji, Diany Palmer. Książkę czyta się szybko i łatwo. Fabuła jest trochę przewidywalna, charakterystyczna dla tej autorki, ale z unikalnymi urozmaiceniami. Bohaterowie są dobrze nakreśleni jako indywidualności, a nie tylko postacie sztampowe. <br> Harden jest mężczyzną o staromodnych poglądach na temat kobiet. Ze względu na swoją matkę i wpajane mu poglądy przez lata nienawidził wszystkich kobiet. Aż do momentu, gdy spotyka Mirandę. Wydaje mu się, że ją ratuje i postępuje po dżentelmeńsku. Miranda wciąż przeżywa żałobę po stracie nienarodzonego dziecka i ma poczucie winy z powodu śmierci męża. Wydaje się, że danie sobie nawzajem czasu na uzdrowienie przyniosło efekty. Harden nadal nie chce posunąć się za daleko, dopóki nie wezmą ślubu. Miranda jest trochę podstępna, próbuje przekonać się, czy on rzeczywiście ją kocha, czy tylko chce mieć z nią ślub i uprawiać seks. <br> Ta książka to bardzo dobrze zrobiony przykład romansu opartego na głupim nieporozumieniu między dwojgiem ludzi, którzy tak bardzo boją się, że zostaną zranieni, jeśli powiedzą to, co mają na myśli, że mówią półprawdy, a potem czują się źle, gdy nie zostają poprawnie zrozumiani. Męczą mnie ludzie, którzy oczekują, że inni domyślą się, co mają na myśli, gdy mówią jedno, a mają na myśli coś zupełnie innego, zarówno w opowiadaniach, jak i w prawdziwym życiu. Dlatego tak bardzo mnie kłuło w oczy zachowanie głównych bohaterów i nie mogłam znieść początków tej książki. Celowe zatajanie ważnych informacji o ważnych sprawach może być w skrajnych przypadkach formą kłamstwa, a ta książka pokazuje, co może się stać, gdy ludzie tak robią... <br> Zrobiło się trochę za poważnie, a ta książka koniec końców jest dość lekka. Bardzo lubię książki Diany Palmer i "Pokonać samotność" także polubiłam. Pozwoliła mi ona oderwać się od rzeczywistości i pobyć trochę w Teksasie, gdzie nadal wszystko jest "po staremu", gdzie panuje ład i porządek. Myślę, że mogę tą książkę polecić, choć głównie spodoba się fankom twórczości tej autorki. Ze swojej strony daje 4 gwiazdki, ponieważ była to dobra lektura, lecz niezbyt wyróżniająca się jakościowo spośród innych historii Diany Palmer.