Pokochaj mnie

Minęło trochę czasu, odkąd ostatnio wciągnęłam się w lekturę romansu historycznego, ale kiedy w moje ręce wpadła trzecia książka z serii „Hathaway" („Pokochaj mnie"), wiedziałam, że właśnie trafiła mi się niebywała okazja do ponownego odkrycia lekkiego pióra Lisy Kleypas i ujmujących członków tej rodziny, których szczególnie lubię.

Po raz kolejny dałam się ponieść sprawnemu i płynnemu stylowi autorki, który po raz kolejny zaskoczył i uwiódł mnie powagą jej tonu pomimo jego elastyczności i zwiewności. Nie pozbawiona humoru, oferuje pyszny i smakowity romans, który należy odkryć z entuzjazmem. Przede wszystkim Lisa Kleypas przełamuje nowe schematy w konstrukcji swojego dzieła, szybko wprowadzając w fabułę małżeństwo słodkiej Poppy oraz mrocznego i tajemniczego Harry'ego. Tak więc to po zakończeniu ich związku z powiedzmy wymuszonym i pozbawionym miłości małżeństwem, autorka buduje ten nowy wątek romantyczny i bardzo doceniłam tę konwencję. Nie spodziewałam się, że będę tak zanurzona w tym nowym przejawie uczuć i z zapałem śledziłam jak rozwija się relacja tego duetu, który powoli dociera do siebie. Lisa Kleypas nie musi już udowadniać swojego talentu, a jednak udaje jej się odsłonić historię miłosną pełną głębi i niuansów, tak wzruszające i przejmujące są ujawnione uczucia. W tym tomie, uniwersum i kulisy luksusowego półświatka przepełnionego małostkowością i innymi oszustwami zostają ujawnione. Podobało mi się to, że oprócz wątku miłosnego autorka włączyła do swojej powieści również poboczne wątki dotyczące bohaterów okalających naszą główną parę. Ten świat jest pełen oszustów społeczeństwa, których pozory skrywają wiele tajemnic i okazują się zwodzić przez swój zwierzchni pozytywny charakter.

Zaczynając od mrocznego Harry'ego Rutledge'a, który więcej niż zachwycił mnie swoją złośliwością i siłą przekonań. Za tym mrocznym charakterem wiele pozostaje niedopowiedziane i z przyjemnością czekałam na rewelacje na jego temat. W przeciwieństwie do Poppy i jej wzruszającej niezdarności i dowcipu, ten niekulturalny bogacz początkowo ujawnia się jako człowiek zimny, który z czasem stara się zaskarbić naszą sympatię, by na koniec ujawnić się jako jeden z najsłodszych i najbardziej ujmujących bohaterów, jakie Lisa Kleypas kiedykolwiek sportretowała. Jego osobowość zestraja się z osobowością jego ukochanej. Rosnąca chemia między naszymi nowożeńcami i ewolucja ich związku jest ujawniana w każdym rozdziale i jest to ewolucj bardzo przekonująca i wymowna. Naprzemiennie mieszając fragmenty humorystyczne z tragicznymi, Lisa Kleypas wprowadza prawdziwą dynamikę do tej historii miłosnej, która naprawdę była mnie w stanie wciągnąć na długie godziny.

Moje zainteresowanie było równie często podsycane przez pojawianie się kolejnych członków rodziny Hathaway – zwłaszcza podobał mi się powrót Leo, najstarszego z dzieci i dziedzica tej godnej rodziny. W ten sposób autorka łączy w swoim dziele w sposób perfekcyjny portrety miłości rodzinnej i romantycznej. Pisząc tę recenzję już nie mogę się doczekać, aby ponownie zanurzyć się w historii tej ekscytującej dynastii. Autorce udaje się stworzyć powiązania między niektórymi postaciami, których nigdy bym nie podejrzewała i które więcej niż zaskoczyły mnie swoją pomysłowością.

Dlatego z wielką przyjemnością i zainteresowaniem odkryłam na nowo skuteczność pisarstwa Lisy Kleypas, która po raz kolejny ujawnia się w „Pokochaj mnie" jako utalentowana i pełna pomysłów pisarka, która niezmiennie zachwyca swoimi romansami. Ta część jest być może najlepszą spośród całej sagi o rodzinie Hathaway. Polecam!

Co mogę powiedzieć? Po prostu uwielbiam twórczość Lisy Kleypas i, jak dla mnie, nie popełniła do tej pory żadnej złej książki. Okej, nie przeczytałam jeszcze wszystkich jej książek, ale prawie każde jej dzieło, które do tej pory przeczytałam, było doskonałe. „Pokochaj mnie" również przypadło mi do gustu.

Poppy Hathaway przyjeżdża na sezon do Londynu i jak zwykle zatrzymuje się z rodziną w hotelu Rutledge. Kiedy fabuła się rozpoczyna, obserwujemy jak goni fretkę swojej siostry, próbując odzyskać list miłosny, który psotne zwierzę jej skradło. Ostatnią rzeczą, jakiej Poppy potrzebuje jest to, by list miłosny, który otrzymała od swojego tajemniczego męża, Michaela Bayninga, trafił w czyjeś ręce i stał się publiczny, więc bez skrupułów opuszcza swój prywatny pokój bez eskorty i podąża za fretką przez hotel. Swoją zabawną pogoń kończy spotykając na swej drodze tajemniczego Harry'ego Rutledge'a, właściciela hotelu. Nie wie, że jej życie zostało właśnie zmienione raz na zawsze.

Harry jest człowiekiem sukcesu, który zawsze dostaje to, czego chce, bez względu na wszystko. I w chwili, gdy poznaje Poppy, postanawia, że chce ją mieć. Dzięki odrobinie szczęścia i bezwzględnym machinacjom z jego strony, nie traci czasu i zasadza się na „miejscu" jej partnera. Poppy zostaje zraniona w wyniku tego, co się dzieje, ale to musiało się w końcu stać nawet bez jego ingerencji, więc Harry jest przekonany, że to wszystko dla dobra sprawy.

W krótkim czasie, Harry dostaje to, co chce (czyli Poppy) i biorą ślub wbrew sprzeciwom jej rodziny. W tym momencie, rodzina Hathaway (w tym Poppy) wie doskonale, że Harry miał wpływ na rozpad jej związku z Michaelem i przez to nie darzą go sympatią i nie ufają mu. Ale Poppy nadal ma w planach poślubienie go, w zasadzie wybierając mniejsze zło. Harry jest zdeterminowany, aby zdobyć uczucie swojej żony – nie jej miłość, bo nie wie, co to jest – podczas gdy Poppy decyduje się zachować dystans od niego. No cóż – wszyscy doskonale wiemy, jak to się skończy…

Hathawayowie to „ekscentryczna" rodzina, a Poppy zawsze była w niej tym „dziwakiem", bo nie ogarnia rodzinnego dziwactwa i pragnie „normalnego" i spokojnego życia. Nie oznacza to, że się od nich odcina, czy że się ich wstydzi, ale marzy o innym życiu dla siebie. Dlatego w pełni rozumiałam jej zauroczenie Michaelem, synem wicehrabiego i uosobieniem wszystkiego, co właściwe i tradycyjne. I dlatego tak bardzo bolesne było dla niej zerwanie z nim związku.

Tak jak we wszystkich poprzednich książkach z serii „Rodzina Hathaway", było w „Pokochaj mnie" sporo scen, które nie były skupione wyłącznie na interakcjach pomiędzy głównymi bohaterami. To mi przeszkadzało, kiedy czytałam pierwszą książkę, „Wyjdź za mnie", ale teraz myślę, że to część uroku tej serii i te sceny dodają głębi historii. W tej konkretnej książce poznałam i zrozumiałam Harry'ego o wiele lepiej, dowiadując się jak widzieli go jego pracownicy i to był plus. 

Wspaniała historia, przepiękni główni bohaterowie, dowcipne dialogi, namiętne sceny miłosne, zabawne i urocze postacie drugoplanowe... To była doskonała lektura od niezrównanej Lisy Kleypas