Pogo głosek

Dlaczego w swojej siódmej książce poetyckiej Rybicki ożywia głoski do intensywnego tańca pogo? Nie tylko po to, by pokazać, że pogłoski o śmierci awangardy i surrealizmu są mocno przesadzone (choć to też miał na celu), ani dla popisu wirtuozerii (mimo że jego zdolność do zakłócania wyobraźni i rozkładania składni jest bezkonkurencyjna), ale głównie po to, by ponownie, z filozoficznym i etycznym zacięciem, zapytać: na którym etapie przekształcania swojej tożsamości jesteś? Jego poezja, pełna śmiałych skojarzeń, anarchistyczna w każdej głosce i odrzucająca poetyckie rzemiosło jak biżuterię, jest zarazem prostym, ludzkim wołaniem, byśmy nie zginęli w zalewie informacji, manipulowani poczuciem winy. "Błagam was, niech ktoś stworzy ROZMAWIALNIĘ" — pisze Rybicki, zapraszając nas do tego rodzaju przestrzeni w swoich utworach.