Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Poetyzowanie zwyczajności
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Książka Poetyzowanie zwyczajności PRL-u w studenckich teatrach Wybrzeża: Co To, Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff wpisuje historię pionierskich teatrów trójmiejskich w konteksty historyczne, polityczne i społeczne warunkujące powstanie i rozwój studenckiego ruchu kulturalnego w PRL-u. Wykorzystane w tytule pracy określenie profesor Marii Janion, poetyzowanie zwyczajności PRL-u, w intencji autorki staje się nazwą jednej ze strategii aktywności kulturalnej studentów należących do pokolenia powojennego. Prześledzenie historii trzech gdańskich teatrów studenckich powstałych w latach pięćdziesiątych XX wieku pozwala odtworzyć moment narodzin i model funkcjonowania kultury studenckiej w okresie politycznej odwilży. Choć można określać te teatrzyki scenkami jednego sezonu politycznego, gromadziły one w jednym kręgu ludzi utalentowanych, pomysłowych, rzutkich, ambitnych. Teatr studencki stał się drugim uniwersytetem dla znaczącej części młodzieży inteligenckiej, która w dorosłym, zawodowym życiu zaliczała się do elity twórców polskiej kultury.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Książka Poetyzowanie zwyczajności PRL-u w studenckich teatrach Wybrzeża: Co To, Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff wpisuje historię pionierskich teatrów trójmiejskich w konteksty historyczne, polityczne i społeczne warunkujące powstanie i rozwój studenckiego ruchu kulturalnego w PRL-u. Wykorzystane w tytule pracy określenie profesor Marii Janion, poetyzowanie zwyczajności PRL-u, w intencji autorki staje się nazwą jednej ze strategii aktywności kulturalnej studentów należących do pokolenia powojennego. Prześledzenie historii trzech gdańskich teatrów studenckich powstałych w latach pięćdziesiątych XX wieku pozwala odtworzyć moment narodzin i model funkcjonowania kultury studenckiej w okresie politycznej odwilży. Choć można określać te teatrzyki scenkami jednego sezonu politycznego, gromadziły one w jednym kręgu ludzi utalentowanych, pomysłowych, rzutkich, ambitnych. Teatr studencki stał się drugim uniwersytetem dla znaczącej części młodzieży inteligenckiej, która w dorosłym, zawodowym życiu zaliczała się do elity twórców polskiej kultury.