Poeta przez pryzma przepuszczony

Metafora użyta w tytule książki, zapożyczona z „Balladyny” („pryzma”), łączy wszystkie teksty, które rzucają światło na twórczość Słowackiego oraz różnorodne formy obecności jego dziedzictwa. W pierwszej części zebrano artykuły omawiające różne aspekty jego dzieł: improwizację poety analizuje I. Puchalska, a kwestię związaną z edytorstwem i interpretacją jego brulionowych wierszy oraz „Córki Cerery” rozpatrują Z. Przychodniak i J. Brzozowski. M. Siwiec bada współistnienie dwóch sprzecznych koncepcji poezji w „Beniowskim”. Następne dwie części książki dotyczą audio-wizualnej interpretacji twórczości Słowackiego. Muzyczna transpozycja jego dzieł jest omówiona z różnych perspektyw: A. Seweryn rozważa „muzyczność” poematu „W Szwajcarii”, a A. Borkowska-Rychlewska i A. Wypych-Gawrońska analizują dramatyczno-muzyczne adaptacje jego prac. M. Strzyżewski proponuje interpretację „Anhellego” jako jazzowej kompozycji. Zakończenie tomu skupia się na różnorakich formach kultu poety. Obejmuje to prace poświęcone publikacjom Hoesicka (M. Dziadek), apoteozom podczas uroczystości rocznicowych (M. Piotrowska) oraz przemówieniu J. Piłsudskiego z okazji przeniesienia prochów Słowackiego na Wawel, analizowanym przez M. Junkierta.