Podręczny słownik literatury polskiej. Tom 2. Od Średniowiecza do Młodej Polski

Polska literatura wyróżnia się jako połączenie instytucji, poetyk, tekstów oraz postaci, charakteryzującą się głęboką wrażliwością społeczną. Jej podejście do wspólnoty, zrozumienie zagrożeń dla prawdy i wolności, a także uznanie wartości cierpienia i poświęcenia, oddaje etos człowieczy, który można analizować w kontekstach historycznych lub narodowej psychologii. Warto zauważyć jej bliskie powiązania z wartościami chrześcijańskimi, które kładą nacisk na miłość do bliźniego, prawdę wyzwalającą oraz sens ofiary w kulturze europejskiej.

Dyskusja na temat istoty literatury sugeruje, że składają się na nią autorskie teksty fikcjonalne odnoszące się do takiego właśnie aksjologicznego horyzontu, zamiast bezosobowego dyskursu literackiego. Literatura sensu stricto obejmuje jednak również literackie eseje oraz niektóre teksty pierwotnie dziennikarskie, które z biegiem czasu stały się częścią literatury. Choć nie jest to dokładne kryterium, w badaniach literackich zabieg ten ma swoje uzasadnienie, zważywszy na trudności z osiągnięciem absolutnej ścisłości.

Obecna, pierwsza edycja naszego słownika ma charakter próbny – jesteśmy otwarci na rozwijanie, aktualizowanie i uzupełnianie jego treści. Czasami skracamy informacje dostępne w innych publikacjach do podstawowych faktów, mając na uwadze potrzeby czytelników.