Po Czarnobylu. Miejsce katastrofy w dyskursie...

26 kwietnia 1986 roku doszło do awarii czarnobylskiej elektrowni jądrowej. Wybuch i pożar reaktora nr 4 wywołał niespotykaną do tej pory katastrofę ekologiczną. Skażeniu radioaktywnym pyłem uległy znaczenie połacie dzisiejszej Białorusi oraz Ukrainy. Jeszcze pod koniec kwietnia 1986 roku, substancje promieniotwórcze dotarły na północ i południe Europy, obejmując niebezpiecznym oddziaływaniem obszary dzisiejszej Skandynawii oraz Grecji i Włoch.  

Reportaż „Po Czarnobylu. Miejsce katastrofy w dyskursie współczesnej humanistyki” przedstawia zarys przyczyn i przebiegu awarii reaktora nr 4 w czarnobylskiej elektrowni jądrowej, koncentrując się jednocześnie na skutkach, jakie wywołała największą katastrofę nuklearną w dziejach ludzkości. Od 500 tys. Do 800 tys. obywateli ZSRR zostało skierowanych do usuwania skutków awarii w elektrowni atomowej w Czarnobylu. Część z nich, nazwana później „likwidatorami” odpowiadała za ostrzał i usuwanie martwych ciał  zwierząt obecnych w Czarnobylskiej Strefie Wykluczenia. Według oficjalnych danych pozbawiono życia ponad 500 psów i kotów. Krótko po awarii, bydło znajdujące się na obszarze Zony należące do państwowych przedsiębiorstw zostało ewakuowane i zabite. Część bydła pozostającą w rękach prywatnych wypuszczono swobodnie na okolicznych łąkach i pastwiskach. Obecnie w Zonie przebywa kilkaset bezdomnych psów - wiekszość  z nich to potomkowie zwierząt, które przetrwały katastrofę i odstrzał, który po niej nastąpił z rąk likwidatorów. Czarnobylska Strefa Wykluczenia to jednocześnie unikalny mikroklimat, gdzie gatunki właściwie dla flory i fauny Ukrainy zachowały się w nienaruszonym przez człowieka stanie.  

Autorzy reportażu przedstawiają naukową syntezę „życia po życiu” w Czarnobylskiej Strefie Wykluczenia. Minęło blisko cztery dekady od wydarzeń z kwietnia 1986 roku. Pomimo całkowitego wyludnienia obszaru Zony, obszar ten został zagospodarowany przez dzikie zwierzęta, a starania władz w Kijowie o włączenie Zony do obszaru chronionego UNESCO mogą na zawsze zmienić charakter obszaru uznawanego wcześniej za nienadający się do zamieszkania przez człowieka. Monografia służy pogłębionej analizie katastrofy w Czarnobylu w zakresie humanistyki, głównie filozofii oraz socjologii. Wnioski przedstawione przez autorów prowokują pytanie: w jaki sposobów wydarzenia z Czarnobyla zmieniły postrzeganie świata przez człowieka?