Pieśni Umierającej Ziemi

Wybór znakomitych opowiadań, osadzonych w świecie Umierającej Ziemi stworzonym przez Jacka Vance'a, a zebranych przez George'a R.R. Martina i Gardnera Dozois. Jest wspaniałym hołdem dla Jacka Vance'a złożonym przez najwybitniejszych amerykańskich i brytyjskich pisarzy. Spis treści antologii: Jack Vance - wstęp Dean R. Koontz - podziękowanie dla pana Vance'a Robert Silverberg - "Doskonały rocznik od Erzuine'a Thale'a" Matthew Hiughes - "Grolion z Almerii" Terry Dowling - "Młodnikowe Drzwi" Liz Williams - "Caulk, łowca czarownic" Mike Resnick - "Nieunikniony" Walter Ion Williams - "Abrizonde" Paula Volsky - "Tradycje Karzhu" Jeff Vandermeer - "Ostatnia wyprawa czarnoksiężnika Sarnoda" Kage Baker - "Zielony ptak" Phyllis Eisenstein - "Ostatnia złota nić" Elizabeth Moon - "Incydent w Uskwosku" Lucius Shepard - "Proklamacja Sylgarma" Tad Williams - "Żenująco komiczna tragedia (lub też zabawnie tragiczna komedia) Lixala Laqavee" Glen Cook - "Dobry Czarodziej" John C. Wright - "Kustosz Guyal" Elizabeth Hand - "Powrót wiedźmy ognia" Byron Tetrick - "Kolegeum Maugów" Tanith Lee - "Evillo Ignorant" Dan Simmons - "Nos-przewodnik Ulfanta Banderoza" Howard Waldrop - "Czapka z żabiej skórki" George R.R. Martin - "Noc w Gospodzie nad Stawem" Neil Gaiman - "Inwokacja Obojętności" O twórczości Jacka Vance autorzy antologii: Świat stworzony przez Vance’a może konkurować ze Śródziemiem Tolkiena i Erą Hyboryjską Roberta E. Howarda jako jedna z najbardziej niezapomnianych i wpływowych krain. Poruszyła mnie również poetyka języka Vance’a (nie wspominając o tym, jak bardzo wzbogaciła mój zasób słownictwa!). Jego dialogi z kolei były tak figlarne, wytrawne i dowcipne, że do tej pory nie mogę się ich naczytać. Jednakże to jego bohaterów pokochałem najbardziej. T’sain i T’sais, Guyala ze Sfere, Turjana z Miir… no i oczywiście Liane’a Wędrowca, którego spotkanie z Chunem Nieuniknionym prawdopodobnie pozostanie moim ulubionym opowiadaniem fantasy. Vance kazał nam czekać szesnaście lat na drugą książkę o Umierającej Ziemi, ale do czasu publikacji „Oczu Nadświata” miałem już w zwyczaju rzucać się na każdy utwór jego autorstwa, gdy tylko pojawiał się w księgarniach. Z zaskoczeniem odkryłem, że druga książka w niczym nie przypomina pierwszej. Tym razem Jack pokazał nam zupełnie inne oblicze stworzonego przez siebie świata, przedstawiając Cugela Sprytnego, tak amoralnego i pozbawionego skrupułów drania, że Harry Flashman wygląda przy nim jak Dudley Doskonały. Jak można kogoś takiego nie pokochać? Inni czytelnicy najwyraźniej podzielali mój entuzjazm, sądząc po tym, ile razy Cugel powracał. Łajdak zawsze sobie poradzi. George R.R. Martin Co jakiś czas zauważam w swoich tekstach vansowskie zdanie, co zawsze niezmiernie mnie cieszy, ale nie jest to autor, którego kiedykolwiek ośmieliłbym się imitować. W ogóle uważam, że jest nie do podrobienia. Jest bardzo niewielu pisarzy spośród tych, których uwielbiałem w wieku trzynastu lat, do których prawdopodobnie powrócę za lat dwadzieścia. Jacka Vance’a będę czytał wciąż od nowa już zawsze. Neil Gaiman