Piąta góra

Kolejna dobra lektura Paulo Coelho. Książka opowiada o tym, jak dzieje się to, co nieuniknione. Człowiek nie od razu zdaje sobie sprawę, dlaczego to, co "nieuniknione" się wydarzyło, i czuje się źle. Trzeba jednak spróbować wyciągnąć wnioski z tego, co "nieuniknione". Takie jest w skrócie założenie tej książki.
Akcja książki toczy się w czasach, gdy fenicka księżniczka zauroczyła się i poślubiła izraelskiego króla. Próbuje ona nawrócić cały Izrael, aby zaczął czcić Baala i inne fenickie bóstwa. W trakcie tego procesu prorocy izraelscy są prześladowani i zabijani przez armię izraelską na jej rozkaz.
Eliasz jest jednym z takich proroków. Udaje mu się uciec do Akbaru, jednej z osad Fenicjan. Początkowo zostaje przyjęty do wspólnoty, mimo że jest uzurpatorem próbującym przeciwstawić się ich księżniczce i niewierzącym w ich bogów, zgodnie z ich starą maksymą o dobrym traktowaniu gościa. Zarządca wspólnoty zatrzymuje go, twierdząc, że za jego głowę wymuszą okup od księżniczki. Zatrzymuje się u pewnej wdowy, jak przepowiedział mu anioł w drodze z Izraela.
Wkrótce zdobywa serca ludu Akbaru, a także gubernatora. Udaje mu się zirytować arcykapłana, który z kolei zatruwa przeciwko niemu dowódcę armii. Arcykapłan obawia się, że rytuały, do których teraz ma dostęp tylko on, wkrótce staną się powszechnie znane, a on straci władzę nad ludem, gdyż teraz wszyscy zaczną je odprawiać. Eliasz jest zwolennikiem rozpowszechniania techniki pisania, co jeszcze bardziej gniewa arcykapłana.
Syn wdowy zachorował i umarł. Kapłan wykorzystuje tę okazję, by spróbować wypędzić Eliasza z Akbaru. Winą za śmierć chłopca obarcza Eliasza. Eliasz, który zakochał się we wdowie, zostaje zmuszony do wejścia na Piątą Górę, gdzie zgodnie z przewidywaniami ogień bogów zniszczy każdego, kto na nią wejdzie. Zasada jest taka, że jeśli ktoś zdoła wrócić, zostanie stracony przez strażników u podnóża góry. Eliasz wspina się na górę i spotyka swojego anioła, który daje mu sposób na przywrócenie chłopca do życia. Schodzi na dół i prosi strażników o ostatnią szansę, by spróbować ożywić dziecko. Arcykapłan daje mu tę szansę, a jemu udaje się przywrócić chłopca do życia. Dzięki temu jeszcze bardziej zjednuje sobie sympatię wdowy i zyskuje większy szacunek społeczności.
Eliasz otrzymuje od swojego anioła informację, że może dokonać jeszcze jednego cudu, który może wykorzystać albo do powstrzymania wojny, albo do uwolnienia swojego ludu spod tyranii fenickiej królowej. Po wielkiej wewnętrznej walce decyduje się użyć go do tego drugiego celu. W dniu, w którym wdowa wyznaje Eliaszowi miłość, a on jej, wybucha wojna i praktycznie cała społeczność zostaje zmieciona z powierzchni ziemi. Wdowa jest jedną z ofiar bitwy, natomiast chłopiec przeżywa.

W całej książce jest wiele wspaniałych słów mądrości. Nasze dusze są więźniami strachu przed śmiercią. Każdy człowiek ma prawo wątpić w swoje zadanie i od czasu do czasu je porzucić, ale nie wolno mu o nim zapomnieć. Wolność to odczuwanie tego, czego pragnęło serce, bez względu na opinię innych. Tragedie się zdarzają. Możemy odkrywać ich przyczyny, obwiniać innych, wyobrażać sobie, jak inaczej wyglądałoby nasze życie, gdyby do nich nie doszło. Ale nic z tych rzeczy nie jest ważne: one się wydarzyły i niech tak zostanie. Od tego momentu musimy odłożyć na bok strach, który w nas obudziły, i zacząć odbudowywać.
Przez wiele pokoleń człowiek próbował narzucić swoją wolę siłą; mówił, co chciał, ale nie dbał o to, co myślą ludzie - i wszystkie te imperia zostały zniszczone. Nasz naród rozwinął się, ponieważ nauczył się słuchać; tak rozwinął się handel - poprzez słuchanie, czego pragnie druga osoba, i robienie wszystkiego, co możliwe, aby ją zadowolić. Rezultatem był zysk.
Jeśli masz przeszłość, która cię nie satysfakcjonuje, zapomnij o niej teraz. Wyobraź sobie nową historię swojego życia i uwierz w nią. Koncentruj się tylko na tych momentach, w których osiągnąłeś to, czego pragnąłeś, a ta siła pomoże Ci osiągnąć to, czego pragniesz.
Gorąco polecam tę książkę, aby dodać sobie otuchy lub jeśli przeżywasz trudny okres. Miło jest od czasu do czasu przypomnieć sobie, że nawet jeśli nadejdą złe rzeczy, to i tak można je przezwyciężyć. Wystarczy nie dać się pokonać strachowi i obawie przed podjęciem decyzji w danej chwili.

Inspirowana historią biblijną książka opowiada o Eliaszu, proroku, który uciekł po odrzuceniu rozkazów z rodzinnego Izraela. Księżniczka Jezebel, która właśnie poślubiła izraelskiego króla Achaba, nakazała śmierć wszystkich proroków odmawiających oddawania czci pogańskiemu bogu Baalowi.

Właśnie wtedy, gdy miał się poddać i zrezygnować z życia, został uratowany i poproszony przez Boga, aby głosił Jego słowo. Znalazł się w mieście Akbar, w domu wdowy i jej syna, dokąd Bóg go zaprowadził. Tak zaczyna się historia proroka, który ma zostać posłańcem i prowadzić ludzi na właściwą drogę. Śledzimy, jak z trudem wiąże koniec z końcem, stawia czoła bólowi i znosi cierpienie. Po drodze spotyka ludzi pełnych wątpliwości co do tego, w co wierzy, co sprawia, że chce iść dalej i kontynuować swoje powołanie. Czy Eliaszowi uda się kontynuować swoje powołanie, gdy na horyzoncie pojawia się wojna, a tyrania jest zbyt silna, by z nią walczyć? Kiedy wszystko, w co wierzy, zostanie zniszczone, czy będzie mógł stanąć i kontynuować walkę o słowa Boga? Czy ma szansę wobec hordy wrogów odrzucających jego twierdzenia i wątpiących w jego obecność? Jak uciekinier może sprawić, by ludzie, którzy w niego wątpią, stali się wierzący?

Po książkach „Weronika postanawia umrzeć” i „Alchemik” jest to trzecia lektura tego autora, którą przeczytałem. Podobnie jak we wszystkich innych książkach Coelho, przesłanie jest mocne. Fikcyjny świat, który autor stworzył, stał się udanym tłem dla jego opowieści. Pisarstwo jest magiczne, ponieważ wciąga w historię. To tak, jakbyś czytał historię kogoś, kogo znasz.

Książka mówi o nadziei, która jest w nas samych, i o tym, by nie rezygnować z marzeń. Aby nigdy nie akceptować porażki. O tym, że wszystko, co się dzieje, wychodzi nam na dobre. Siła wiary w to, co możemy zrobić, i wytrwałość ludzkiego ducha są w tej książce widoczne jak na dłoni. W najważniejszym punkcie zwrotnym tej historii Eliasz złożył obietnicę w obliczu rozpaczy i samotności. Książka opowiada o tym, jak magia powstała dzięki tej obietnicy i marzeniu, jak wszystko powróciło z popiołów do budowli, z wątpliwości do wiary, z beznadziei do nadziei i wiary, a także o widzeniu tęczy po burzy.

Sama książka jest jak podążanie drogą wiary Eliasza. Jak po wszystkich próbach, które przeszedł, odrzucił i zakwestionował wszystko, co dotyczyło Boga i Jego dróg, aż do ostatecznego zaufania Mu na nowo. Bóg pozwolił mu podejmować decyzje, polegać wyłącznie na sobie i wierzyć w to, co uważa za słuszne.

Motywująca i bardzo wnikliwa, napisana w prosty, a czasem poetycki sposób, książka, którą polecam każdemu, bez względu na przekonania czy przynależność religijną. Książka sięga głębiej niż to możliwe. Lektura ma odpowiednią ilość fabuły jak na tak krótką książkę, ale doceniłbym ją bardziej, gdyby dodano trochę więcej zwrotów akcji.

Książka ma w sobie to uczucie, które sprawia, że czujesz się lepiej, a po przeczytaniu jej na nowo nabierasz sił. Czytając tę książkę, pamiętaj, by mieć przy sobie zakreślacz. Jest w niej wiele podnoszących na duchu fragmentów, które pomagają mi, gdy jestem przygnębiony i zdezorientowany. Jeśli jest to Twoja pierwsza książka Coelho, niektóre fragmenty mogą być zbyt kaznodziejskie ze względu na mądrość, którą dzieli się autor.

Uważam, że jest to dobra, tytuł który warto zachować na dłużej.

Kolejna dobra lektura Paulo Coelho. Książka opowiada o tym, jak dzieje się to, co nieuniknione. Człowiek nie od razu zdaje sobie sprawę, dlaczego to, co "nieuniknione" się wydarzyło, i czuje się źle. Trzeba jednak spróbować wyciągnąć wnioski z tego, co "nieuniknione". Takie jest w skrócie założenie tej książki.
Akcja książki toczy się w czasach, gdy fenicka księżniczka zauroczyła się i poślubiła izraelskiego króla. Próbuje ona nawrócić cały Izrael, aby zaczął czcić Baala i inne fenickie bóstwa. W trakcie tego procesu prorocy izraelscy są prześladowani i zabijani przez armię izraelską na jej rozkaz.
Eliasz jest jednym z takich proroków. Udaje mu się uciec do Akbaru, jednej z osad Fenicjan. Początkowo zostaje przyjęty do wspólnoty, mimo że jest uzurpatorem próbującym przeciwstawić się ich księżniczce i niewierzącym w ich bogów, zgodnie z ich starą maksymą o dobrym traktowaniu gościa. Zarządca wspólnoty zatrzymuje go, twierdząc, że za jego głowę wymuszą okup od księżniczki. Zatrzymuje się u pewnej wdowy, jak przepowiedział mu anioł w drodze z Izraela.
Wkrótce zdobywa serca ludu Akbaru, a także gubernatora. Udaje mu się zirytować arcykapłana, który z kolei zatruwa przeciwko niemu dowódcę armii. Arcykapłan obawia się, że rytuały, do których teraz ma dostęp tylko on, wkrótce staną się powszechnie znane, a on straci władzę nad ludem, gdyż teraz wszyscy zaczną je odprawiać. Eliasz jest zwolennikiem rozpowszechniania techniki pisania, co jeszcze bardziej gniewa arcykapłana.
Syn wdowy zachorował i umarł. Kapłan wykorzystuje tę okazję, by spróbować wypędzić Eliasza z Akbaru. Winą za śmierć chłopca obarcza Eliasza. Eliasz, który zakochał się we wdowie, zostaje zmuszony do wejścia na Piątą Górę, gdzie zgodnie z przewidywaniami ogień bogów zniszczy każdego, kto na nią wejdzie. Zasada jest taka, że jeśli ktoś zdoła wrócić, zostanie stracony przez strażników u podnóża góry. Eliasz wspina się na górę i spotyka swojego anioła, który daje mu sposób na przywrócenie chłopca do życia. Schodzi na dół i prosi strażników o ostatnią szansę, by spróbować ożywić dziecko. Arcykapłan daje mu tę szansę, a jemu udaje się przywrócić chłopca do życia. Dzięki temu jeszcze bardziej zjednuje sobie sympatię wdowy i zyskuje większy szacunek społeczności.
Eliasz otrzymuje od swojego anioła informację, że może dokonać jeszcze jednego cudu, który może wykorzystać albo do powstrzymania wojny, albo do uwolnienia swojego ludu spod tyranii fenickiej królowej. Po wielkiej wewnętrznej walce decyduje się użyć go do tego drugiego celu. W dniu, w którym wdowa wyznaje Eliaszowi miłość, a on jej, wybucha wojna i praktycznie cała społeczność zostaje zmieciona z powierzchni ziemi. Wdowa jest jedną z ofiar bitwy, natomiast chłopiec przeżywa.

W całej książce jest wiele wspaniałych słów mądrości. Nasze dusze są więźniami strachu przed śmiercią. Każdy człowiek ma prawo wątpić w swoje zadanie i od czasu do czasu je porzucić, ale nie wolno mu o nim zapomnieć. Wolność to odczuwanie tego, czego pragnęło serce, bez względu na opinię innych. Tragedie się zdarzają. Możemy odkrywać ich przyczyny, obwiniać innych, wyobrażać sobie, jak inaczej wyglądałoby nasze życie, gdyby do nich nie doszło. Ale nic z tych rzeczy nie jest ważne: one się wydarzyły i niech tak zostanie. Od tego momentu musimy odłożyć na bok strach, który w nas obudziły, i zacząć odbudowywać.
Przez wiele pokoleń człowiek próbował narzucić swoją wolę siłą; mówił, co chciał, ale nie dbał o to, co myślą ludzie - i wszystkie te imperia zostały zniszczone. Nasz naród rozwinął się, ponieważ nauczył się słuchać; tak rozwinął się handel - poprzez słuchanie, czego pragnie druga osoba, i robienie wszystkiego, co możliwe, aby ją zadowolić. Rezultatem był zysk.
Jeśli masz przeszłość, która cię nie satysfakcjonuje, zapomnij o niej teraz. Wyobraź sobie nową historię swojego życia i uwierz w nią. Koncentruj się tylko na tych momentach, w których osiągnąłeś to, czego pragnąłeś, a ta siła pomoże Ci osiągnąć to, czego pragniesz.
Gorąco polecam tę książkę, aby dodać sobie otuchy lub jeśli przeżywasz trudny okres. Miło jest od czasu do czasu przypomnieć sobie, że nawet jeśli nadejdą złe rzeczy, to i tak można je przezwyciężyć. Wystarczy nie dać się pokonać strachowi i obawie przed podjęciem decyzji w danej chwili.

Inspirowana historią biblijną książka opowiada o Eliaszu, proroku, który uciekł po odrzuceniu rozkazów z rodzinnego Izraela. Księżniczka Jezebel, która właśnie poślubiła izraelskiego króla Achaba, nakazała śmierć wszystkich proroków odmawiających oddawania czci pogańskiemu bogu Baalowi.

Właśnie wtedy, gdy miał się poddać i zrezygnować z życia, został uratowany i poproszony przez Boga, aby głosił Jego słowo. Znalazł się w mieście Akbar, w domu wdowy i jej syna, dokąd Bóg go zaprowadził. Tak zaczyna się historia proroka, który ma zostać posłańcem i prowadzić ludzi na właściwą drogę. Śledzimy, jak z trudem wiąże koniec z końcem, stawia czoła bólowi i znosi cierpienie. Po drodze spotyka ludzi pełnych wątpliwości co do tego, w co wierzy, co sprawia, że chce iść dalej i kontynuować swoje powołanie. Czy Eliaszowi uda się kontynuować swoje powołanie, gdy na horyzoncie pojawia się wojna, a tyrania jest zbyt silna, by z nią walczyć? Kiedy wszystko, w co wierzy, zostanie zniszczone, czy będzie mógł stanąć i kontynuować walkę o słowa Boga? Czy ma szansę wobec hordy wrogów odrzucających jego twierdzenia i wątpiących w jego obecność? Jak uciekinier może sprawić, by ludzie, którzy w niego wątpią, stali się wierzący?

Po książkach „Weronika postanawia umrzeć” i „Alchemik” jest to trzecia lektura tego autora, którą przeczytałem. Podobnie jak we wszystkich innych książkach Coelho, przesłanie jest mocne. Fikcyjny świat, który autor stworzył, stał się udanym tłem dla jego opowieści. Pisarstwo jest magiczne, ponieważ wciąga w historię. To tak, jakbyś czytał historię kogoś, kogo znasz.

Książka mówi o nadziei, która jest w nas samych, i o tym, by nie rezygnować z marzeń. Aby nigdy nie akceptować porażki. O tym, że wszystko, co się dzieje, wychodzi nam na dobre. Siła wiary w to, co możemy zrobić, i wytrwałość ludzkiego ducha są w tej książce widoczne jak na dłoni. W najważniejszym punkcie zwrotnym tej historii Eliasz złożył obietnicę w obliczu rozpaczy i samotności. Książka opowiada o tym, jak magia powstała dzięki tej obietnicy i marzeniu, jak wszystko powróciło z popiołów do budowli, z wątpliwości do wiary, z beznadziei do nadziei i wiary, a także o widzeniu tęczy po burzy.

Sama książka jest jak podążanie drogą wiary Eliasza. Jak po wszystkich próbach, które przeszedł, odrzucił i zakwestionował wszystko, co dotyczyło Boga i Jego dróg, aż do ostatecznego zaufania Mu na nowo. Bóg pozwolił mu podejmować decyzje, polegać wyłącznie na sobie i wierzyć w to, co uważa za słuszne.

Motywująca i bardzo wnikliwa, napisana w prosty, a czasem poetycki sposób, książka, którą polecam każdemu, bez względu na przekonania czy przynależność religijną. Książka sięga głębiej niż to możliwe. Lektura ma odpowiednią ilość fabuły jak na tak krótką książkę, ale doceniłbym ją bardziej, gdyby dodano trochę więcej zwrotów akcji.

Książka ma w sobie to uczucie, które sprawia, że czujesz się lepiej, a po przeczytaniu jej na nowo nabierasz sił. Czytając tę książkę, pamiętaj, by mieć przy sobie zakreślacz. Jest w niej wiele podnoszących na duchu fragmentów, które pomagają mi, gdy jestem przygnębiony i zdezorientowany. Jeśli jest to Twoja pierwsza książka Coelho, niektóre fragmenty mogą być zbyt kaznodziejskie ze względu na mądrość, którą dzieli się autor.

Uważam, że jest to dobra, tytuł który warto zachować na dłużej.