Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.






Nowa
Książka nowa.





Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.





Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.





Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Otulina
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Zamknięcie w świecie własnych myśli i brak zewnętrznych bodźców prowadzą do ciągłego dialogu z samym sobą i tworzenia wewnętrznych obrazów, które mogą na pierwszy rzut oka wydawać się monotonne i mało pociągające. Wydaje się, że takie podejście do poezji nie oferuje fascynujących doświadczeń czytelniczych. Elżbieta Olak, autorka, skutecznie przełamuje te ograniczenia poprzez precyzyjne i oszczędne używanie słów, które przekazują szczerość jej osobistych przeżyć. Czasem potrafi nawet wzbudzić egzystencjalne napięcie, zadając proste, ale głębokie pytania o kres ludzkiej egzystencji. To nie wielkie, filozoficzne rozważania, ale skupienie na drobnych elementach życia, owiniętych w ciszę milczenia, uruchamia refleksję nad istnieniem.
Monologi, które nie są przerwane rozmową i pogrążone w milczeniu, doskonale oddają znane nam z życia emocje, które są bardziej odczuwalne niż łatwe do opisania. Dlatego poezja Elżbiety Olak nie wymaga obszernych interpretacji, lecz raczej ciszy i empatycznego zrozumienia podczas lektury.
Słowa Piotra Michałowskiego z posłowia doskonale oddają istotę twórczości Olak, podkreślając znaczenie empatycznej cichej kontemplacji jej wierszy.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
nowa
9.61 zł
jak nowa

- niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania
- książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji
Wysyłka w ciągu 24h + czas dostawy
dobry
widoczne ślady używania
Zamknięcie w świecie własnych myśli i brak zewnętrznych bodźców prowadzą do ciągłego dialogu z samym sobą i tworzenia wewnętrznych obrazów, które mogą na pierwszy rzut oka wydawać się monotonne i mało pociągające. Wydaje się, że takie podejście do poezji nie oferuje fascynujących doświadczeń czytelniczych. Elżbieta Olak, autorka, skutecznie przełamuje te ograniczenia poprzez precyzyjne i oszczędne używanie słów, które przekazują szczerość jej osobistych przeżyć. Czasem potrafi nawet wzbudzić egzystencjalne napięcie, zadając proste, ale głębokie pytania o kres ludzkiej egzystencji. To nie wielkie, filozoficzne rozważania, ale skupienie na drobnych elementach życia, owiniętych w ciszę milczenia, uruchamia refleksję nad istnieniem.
Monologi, które nie są przerwane rozmową i pogrążone w milczeniu, doskonale oddają znane nam z życia emocje, które są bardziej odczuwalne niż łatwe do opisania. Dlatego poezja Elżbiety Olak nie wymaga obszernych interpretacji, lecz raczej ciszy i empatycznego zrozumienia podczas lektury.
Słowa Piotra Michałowskiego z posłowia doskonale oddają istotę twórczości Olak, podkreślając znaczenie empatycznej cichej kontemplacji jej wierszy.