Ostre przedmioty

<p>Czytając debiutancką powieść Gillian Flynn, wreszcie zrozumiałam, dlaczego Celeste Ng i jej “Wszystko czego wam nie powiedziałam” &nbsp;tak często były porównywane przez amerykańskich krytyków do twórczości tej pisarki. Martwe dziewczyny, małe miasteczka, rodziny, które tylko na pierwszy rzut oka wydają się idealne, krajobraz pełen błota i brudu... Na pierwszy rzut oka wiele je łączy. Ale jest też mnóstwo różnic.</p><p>Camille, która przeżyła swoją młodość z dala od rodzinnego Wind Gap, zostaje wysłana jako reporterka do tego miasteczka, by relacjonować dochodzenie w sprawie morderstwa dwóch małych dziewczynek. Choć redaktor gazety, który jest również przyjacielem ojca wysyła Camille do południowego Missouri w najlepszych intencjach. Niestety spotkanie z rodziną i domem nie ma w sobie nic zbawiennego i Camille wkrótce znajduje się w koszmarnym potrzasku, który nie tylko otwiera stare rany, ale sprawia jej fizyczny ból.</p><p>Po pierwsze, w “Ostrych przedmiotach” thriller jest tutaj na równi z dramatem rodzinnym. Autorka świetnie radzi sobie z klimatem: pierwsze upalne dni w gorącym mieście, morderstwa, które są wstrząsem, o których nikt nie wie, kto je popełnił, strach, który sprawia, że znane realia pękają, bohaterka, która ma dość swojej małej ojczyzny nie tylko dlatego, że jest nieustannie wyczerpana - a w tych wszystkich okolicznościach policja i dziennikarka wciąż muszą pracować, choć nikt tak naprawdę tego nie chce. Ale niestety każdy musi dążyć do tego, aby prawda wyszła na jaw.</p><p>To połączenie gatunków sprawia, że niełatwo zaszufladkować “Ostre przedmioty”, ale z pewnością nie robi tej powieści przysługi. Dwie martwe dziewczynki i poszukiwanie ich zabójcy sugerują, że jest to powieść kryminalna, a ponieważ Gillian Flynn kładzie nacisk na opisywanie stanów psychicznych (a nie zarzutów), w konsekwencji najbliżej mu do thrillera psychologicznego. W bardziej niekonwencjonalnym sensie “Ostre przedmioty” jest jednak powieścią grozy, w której targana życiowymi problemami narratorka mierzy się z bardzo realnymi koszmarami, które pojawiają się w postaci rodziny i spokoju domowego ogniska, które zostały naruszone.&nbsp;</p><p>Gillian Flynn od samego początku pokazuje Wind Gap oczami człowieka, który tej miejscowości nienawidzi. Technika ta jest nieco manipulacyjna, ale tworzy realny obraz dusznego miasteczka, w którym nigdy nic się nie dzieje, w którym życie kręci się wokół zmian pór roku, i w którym piją po cichu, żeby sąsiedzi nie wiedzieli, a śmieci zręcznie zamiatają pod dywanik w ganku. W identyczny sposób zamiatają wszystkie swoje tajemnice, traumy i bóle. Tragedia i pojawienie się starej-nowej osoby ze świeżym spojrzeniem powinny wzburzyć to bagno, ale nie wzburzyły. Miejscowym łatwiej jest wszystko zakryć przykrywką (gdzie pod spodem buzuje bulgocząca, gorąca woda), a najwyżej mogą wyruszyć na misję poszukiwawczą i kupić nowy zamek do drzwi. Lepki klimat tego miasteczka dusi od pierwszego oddechu, a niektóre epizody wywołują takie samo wrażenie, jak wyjście z klimatyzowanego pomieszczenia w 35-stopniowym upale lipcowego dnia - wybijają powietrze z płuc i wypełniają je jakąś płynną beznadzieją. Powieść sprawdza się jako potret prowincjonalnego miasteczka wyśmienicie - nawet wyraźna wzmianka o istnieniu Internetu pojawia się około strony 175, kiedy osłupiały czytelnik nie spodziewał się już, że w tym tekście pojawią się jakiekolwiek oznaki nowoczesności, poza mniej lub bardziej wyraźnie określonym wiekiem bohatera.</p><p>I szczerze mówiąc, element detektywistyczny w Sharp Objects jest ciekawy, ale czasem znajduje się gdzieś daleko w tyle. Tak, zginą dwie dziewczyny, tak, śledztwo w sprawie ich śmierci jest ważną częścią fabuły... Tutaj "polityczne" szybko przechodzi w "osobiste", a standardowy dla gatunku konflikt bohaterki-detektywki z jej rodzinnym miastem przeradza się szybko w relację “love-hate” z samą matką. Ta powieść jest generalnie "kobieca" w swojej fabule i problematyce - istnieją w niej co prawda postacie męskie, ale przeważnie bezradnie obserwują to, co się dzieje. Namiętności szaleją wokół kobiet, a alkoholowe opary wokół mężczyzn - i to właśnie to, co odbiera im sprawczość. Jest w niej pewna świeżość, ale gdyby tylko nie była tak przechylona w stronę wątku miłosnego…</p><p>Gillian Flynn mnie nie zawiodła, “Ostre przedmioty” to niesamowicie dobrze opowiedziana, ciężka klimatem powieść. Zawiera w sobie wszystko, czego można oczekiwać od takiej książki: intrygę, tajemnice, zaskakujące zwroty akcji i wciągających bohaterów. Ta powieść otworzy wam oczy na lęki i traumy związane z rodzinnym domem i to, jak bardzo one mogą iść w parze z nami, nawet po wielu latach od naszego odejścia. Książka ta jest mroczna i poruszająca, a jednocześnie trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Polecam.</p>

<p>"Ostre przedmioty" to debiutancka powieść amerykańskiej pisarki Gillian Flynn, która przyniosła jej status autorki bestsellerów New York Timesa i która szybko uzyskała tytuł współczesnego klasyka. Otrzymała za nią pochwalną opinię od samego Stephena Kinga! Nic dziwnego, bo ta powieść to dobra mieszanka detektywistycznej powieści o śledztwie, thrillera, powieści psychologicznej i dramatu rodzinnego pełnego poplątanych relacji.&nbsp;</p><p>Reporterka Camille Preaker otrzymuje redakcyjne zlecenie, by pojechać do małego miasteczka, w którym w ciągu ostatnich 9 miesięcy zaginęło dwoje dzieci (pierwsze znaleziono martwe) i spróbować dowiedzieć się, co mogło się tam stać. Zadanie wydaje się być w porządku, zwłaszcza dla dziennikarza, który stale pracuje z kronikami kryminalnymi. Gdyby nie to, że w tym małym miasteczku urodziła się i mieszka jej matka, ojczym i młodsza siostra, których prawie nie widziała i prawie nie zna.</p><p>Camille wraca do domu i ożywają wszystkie demony, przed którymi uciekała przez lata. Jej matka rozwala jej umysł, a siostra Amity (nazywana tutaj Ammą), która jest wyjątkowo dojrzała i rozwinięta jak na swoje 13 lat, rozwala całe miasto. Policja nie ma konkretnych wskazówek, kto i dlaczego zabija małe dziewczynki i niechętnie komentuje sprawę oficjalnie. Reporterka zbiera informacje o ofiarach i okolicznościach tragedii, a jednocześnie próbuje dowiedzieć się, co w jej dzieciństwie poszło nie tak i dlaczego to tak bardzo rzutuje na jej dorosłe życie.</p><p>"Ostre przedmioty" to sensacyjna powieść kryminalna z bardzo mrocznym klimatem. To również fascynująco upiorna powieść o tym, jak małe miasteczka skrywają swoje tajemnice i o tym, jak śmiertelna może być miłość matki. &nbsp;Z wieloma precyzyjnymi analizami psychologicznymi, małomiasteczkowe środowisko jest przedstawione w typie Stephena Kinga (nic więc dziwnego, że tak ciepło wypowiadał się o tej książce), w komplecie ze wszystkimi postaciami, a raczej prawie wszystkimi mieszkańcami, ich tajemnicami, trudną przeszłością, traumami i małymi problemami oraz plotkami. W dodatku miejsca są tak obrazowo opisane, że jako czytelnik można poczuć cały klimat tego miejsca, jakby się tam dosłownie było.</p><p>Autorka umiejętnie bawi się fabułą, odkrywając coraz to nowe oblicza historii, prowadząc swoich bohaterów i czytelników zwodniczymi ścieżkami i pozostawiając na koniec najbardziej przejmujący cliffhanger. Fabuła jest poruszająca i przerażająca, moje początkowe podejrzenia były w jakiś sposób słuszne, ale trochę nie do końca, tylko częściowo domyśliłam się motywów. W każdym razie na koniec czekała mnie mała niespodzianka. &nbsp;To bardzo dobra powieść, o ile nie macie problemów z niesympatycznymi bohaterami i naprawdę kiepskimi historiami rodzinnymi.</p><p>&nbsp;Teraz chcę przeczytać inne powieści Gillian Flynn, bo ta okazała się niesamowicie emocjonująca! Szczerze polecam, dawno nie czytałam czegoś tak mocnego...</p>