One For My Enemy

Na wstępie muszę wspomnieć, że jestem osobą, która uwielbia każdy retelling 𝓡𝓸𝓶𝓮𝓪 𝓲 𝓙𝓾𝓵𝓲𝓲 . Motyw zakazanej miłości, występowanie dwóch zwaśnionych rodów i jestem sprzedana. W tym przypadku również tak było, jednak w tej wersji znalazłam parę nieścisłości, które w lekkim stopniu odbierały mi momentami przyjemność z czytania.<br> <br> Przechodząc do samego sedna sprawy: miałam wrażenie, że autorka starała się wpleść w swoją książkę zbyt wiele wątków, przez co stała się ona lekko chaotyczna. W moim odczuciu o wiele lepiej by to funkcjonowało, gdyby została ona podzielona na dwie części, co z drugiej strony pozwoliłoby na lepsze zbudowanie świata przedstawionego, a konkretnie skupienie się na pokazaniu, jak potężne pod względem magicznym są obie rodziny. <br> <br> Co do plusów, podobało mi się, że została nam ukazana zarówno historia miłości Dimy i Mashy, jak i Lwa i Sashy. O wiele bardziej przemówiła do mnie jednak historia tych pierwszych. To, jak wiele Dima był w stanie poświęcić dla Mashy naprawdę mnie rozczulało 🥹 W obu przypadkach widać szekspirowską zakazaną miłość, aczkolwiek wydaje mi się, że to Sashy i Lwowi jest bliżej do kochanków z Werony. Podobnie jak oni, zakochują się w sobie dosyć szybko, a już ich pierwsze spotkanie obfituje w nagle pojawiające się uczucia. Olivie Blake definitywnie udało się pokazać wiele oblicz miłości, zarówno tej między rodzeństwem, jak i między kochankami. <br> <br> Każdym bohaterem kierują tutaj własne motywacje i idee, co również jak najbardziej sprzyjało utworowi. Kontrast widoczny między siostrami - Mashą i Sashą, i to jak ta pierwsza starała się uchronić siostrę przed podjęciem działań w rodzinnym biznesie dodatkowo wpłynęło na moją ocenę. Pokazuje to kolejną (oprócz silnej miłości do Dimitrija) 'ludzką' stronę Mashy, która momentami może wydawać się niesamowocie podatna na wpływy matki, Baby Jagi. Pokazuje też, że jej serce nie jest tak nieczułe, jak już od jej pierwszej sceny mogłoby się wydawać. Dlatego też mimo odrobiny chaosu, który panuje w książce, uważam, że wciąż czytało się ją bardzo przyjemnie. Nastał nawet moment, kiedy nie mogłam się od niej oderwać, a wiadomości wymieniane przez Lwa i Sashę jeszcze bardziej mnie do niej przyciągały.