Ogień za ogień Tom 2

<p>Od jakiegoś czasu szczególnie upodobałam sobie książki Jenny Han. Dzięki trylogii “Burn for Burn”, poznałam również autorkę, z którą współpracowała przy tych książkach, czyli Siobhan Vivian i już wiem, że również z tą autorką będzie warto się zapoznać.</p><p>Po tym, jak już pierwszy tom bardzo mi się podobał, moje oczekiwania wobec drugiego były ogromnie wysokie i początkowo obawiałam się, że "Ogień za ogień" może okazać się dość typową częścią środkową. Znacie to uczucie: książka wydaje się fajna, ale tak naprawdę przygotowuje jedynie do ostatniego tomu. Na szczęście się myliłam, bo “Ogień za ogień” jest bardzo dobrą kontynuacją - oferuje ogromny rozwój bohaterów, ciekawie kontynuuje główny wątek i oferuje sporo napięcia.</p><p>Styl pisania jest dobrze zrobiony i wręcz błyszczy idealną mieszanką suspensu, dramatu i typowych problemów w życiu nastolatka. Historię czyta się lekko, dialogi są okraszone dowcipem i pewną dozą powagi, a książka po raz kolejny opowiedziana jest z trzech punktów widzenia. Kat, Mary i Lillia mają swoje odrębne, indywidualne głosy. Szczególnie interesująca jest dla mnie postać Kat, bo jest najbardziej wszechstronna i najbardziej ją lubię. Jednocześnie historia otrzymuje elementy tajemniczości, dzięki czemu jest się podwójnie zaskoczonym, bo cliffhanger na końcu to już całkiem coś.</p><p>W drugim tomie bohaterowie bardzo się rozwinęli. Szczególnie Mary przechodzi niezły rozwój, ale wydaje mi się, że momentami autorki przesadziły z zagmatwaniem jej stanu psychicznego, bo choć bardzo dobrze poznaje się jej uczucia i myśli, to nigdy nie potrafiłam połączyć się z nią na poziomie emocjonalnym (choć nie miałam z tym problemu przy pierwszej książce). Jednak na niektóre pytania odpowiedzi pojawiły się już pod koniec, dzięki czemu mogłam już lepiej zrozumieć niektóre rzeczy. Mam również podobne problemy z Lillią. Często sprawia wrażenie zdecydowanie zbyt rozpieszczonej. Choć zawsze podkreśla, że nie jest taka jak inne nastolatki z jej paczki, to raz po raz udowadnia, że potrafi być równie powierzchowna i arogancka, co tylko budziło we mnie niechęć do niej. Wydaje mi się, że jednak takie było zamierzenie Jenny Han i Siobhan Vivian i muszę przyznać, że z zadania stworzenia antypatycznej postaci wywiązały się idealnie</p><p>Akcje zemsty, które wymyślają Lillia, Mary i Kat są miejscami dość absurdalne i żadna z trzech dziewczyn chyba nie wie, kiedy to się skończy, ale i tak podobały mi się te przesadzone reakcje, bo to paliwo dla tej historii. Ciekawe jest też to, jak szczególnie Reeve reaguje na niektóre akcje i coraz bardziej się otwiera. Niekoniecznie czyni go to bardziej sympatycznym, ale dowiadujemy się o nim wiele, co również pomaga w rozwoju fabuły.</p><p>Zakończenie jest dobrze zrobione, miałam gęsią skórkę i nie chciałam odłożyć książki, aż nie skończę czytać. Ze względu na cliffhanger, w ciągu kilku sekund w mojej głowie pojawiło się wiele pytań i chciałabym mieć odpowiedzi od razu, ale niestety będę musiała uzbroić się w cierpliwość, dopóki nie kupię kolejnej książki. Nie mogę się już doczekać, aż przeczytam “Popiół za popiół”. Daję 4.5 gwiazdki, bo bardzo mi się podobała ta książka.</p>

<p>„Ogień za ogień” to druga część trylogii autorstwa Jenny Han i Siobhan Vivian.&nbsp;</p><p>Miałam pewne przeczucia, co wydarzy się po pierwszym tomie, przynajmniej z jednym bohaterem, i moje podejrzenia po części się potwierdziły, a jednak po części również zupełnie się myliły.</p><p>Na początku miałam trochę problemów, bo nie bardzo mogłam umiejscowić niektóre osoby w tej historii. To dlatego, że minęło trochę czasu od przeczytania „Bólu za ból” i pewnie też dlatego, że nie pamiętałam aż tylu szczegółów, a raczej tylko przybliżoną historię i zakończenie. Ale gdzieś po 50 stronach, czułam się zaprzyjaźniona z książką.&nbsp;</p><p>Sama fabuła była emocjonująca, ale bardziej na poziomie interpersonalnym i bardzo mi się podobała. Był to typowy drugi tom w tym sensie, że było w nim sporo akcji, ale bardziej chodziło o relacje bohaterów, a mniej o akcję. Trochę przeszkadzało mi to, że tak naprawdę nie ma tu trójkąta miłosnego, a raczej pięciokąt miłosny, albo trapez, albo coś zupełnie innego, ale w każdym razie coś bardzo zagmatwanego. Bohaterowie bardzo się rozwinęli. Szczególnie Mary przechodzi zauważalną przemianę, ale bywa też bardzo zagmatwana, bo choć bardzo dobrze poznaje się jej uczucia i myśli, to nigdy nie była dla mnie całkiem zrozumiałą. Jednak na niektóre pytania odpowiedzi pojawiły się już pod koniec, dzięki czemu mogłam już lepiej zrozumieć niektóre rzeczy. Kat jest jak zawsze dość zimna, ale też bardzo sympatyczna. Z kolei z Lillią miałam pewne problemy. Często sprawia wrażenie protekcjonalnej i zdecydowanie zbyt rozpieszczonej. Choć zawsze podkreśla, że nie jest taka jak inne nastolatki z kliki, to raz po raz udowadnia, że potrafi być powierzchowna i arogancka. Chętnie zobaczyłabym jej lepszą stronę, ale nigdy to nie nastąpiło.</p><p>Akcje zemsty, które wymyślają Lillia, Mary i Kat są miejscami dość absurdalne i żadna z trzech dziewczyn chyba nie wie, kiedy ma się to skończyć, ale i tak podobały mi się te przesadzone reakcje, bo “Ogień za ogień” praktycznie żyje z tego dramatu. Ciekawe jest też to, jak Reeve reaguje na niektóre akcje i coraz bardziej się otwiera. Niekoniecznie czyni go to bardziej sympatycznym, ale dowiadujemy się o nim wiele, co również pomaga w rozwoju fabuły.</p><p>Styl pisania wydaje mi się bardzo dobry i iskrzy się od suspensu, dramatu i typowych problemów w życiu nastolatka. Historię czyta się łatwo i płynnie, dialogi są okraszone dowcipem i pewną dozą powagi, a książka po raz kolejny opowiedziana jest z trzech punktów widzenia. Kat, Mary i Lillia wszystkie mają swoje zdanie, a i tak szczególnie interesująca jest dla mnie rola Kat, bo jest najbardziej wszechstronna. Jednocześnie historia otrzymuje elementy tajemniczości, dzięki czemu jest się podwójnie zaskoczonym. Oczywiście „Ogień za ogień” oferuje typowy dla wszystkich serii cliffhanger ?&nbsp;</p><p>Podsumowując „Ogień za ogień” &nbsp;pisane wspólnie przez Jenny Han i Siobhan Vivian to udana kontynuacja serii typowo przeznaczonej dla nastolatek. Nie mówimy tu o literaturze górnolotnej, to trzeba oczywiście podkreślić, ale jeśli przymkniemy oko na tę „banalność” treści, to można naprawdę dobrze się bawić.</p>

<p>Wiadomo, pierwsza książka była niezła i potrzebna, aby nakreślić ogólny szkic serii „Ból za ból”, ale nie spodziewałam się, że autorkom uda się wykreować dalsze wydarzenia w taki sposób, który sprawi, że powiem, iż „Ogień za ogień” podobał mi się dwa razy bardziej. Wszystko staje się bardziej złożone, czy to fabuła, czy bohaterowie, czy relacje między nimi.&nbsp;</p><p>Muszę przyznać, że zaczęłam ją czytać z lekkimi obawami, bo bałam się, że cykl „Ból za ból” to będzie typowa historia licealna i choć na początku może się tak wydawać, to w miarę zagłębiania się w historię przekonamy się, że na jej stronach kryje się znacznie więcej. Dodatkowo, wśród wszystkich rzeczy związanych z zemstą, znalazło się też miejsce na poważniejsze kwestie, takie jak mobbing, który będzie najmocniejszym wątkiem w tej historii. Fabuła wydała mi się bardzo dobrze poprowadzona, dając nam wiele niespodzianek, plus &nbsp;brutalny cliffhanger, który sprawia, że chcesz natychmiast przeczytać kolejną książkę.&nbsp;</p><p>Trójka głównych bohaterek jest sobie bliższa niż kiedykolwiek, podczas gdy w „Ból za ból” wydawali się od siebie bardziej oddaleni. Ich wierność wobec siebie wydała mi się bardzo wzruszająca i realistyczna. Bardzo lubię Lilię i zawsze z przyjemnością czytałam z jej punktu widzenia. W tym tomie przypadła jej szczególna rola, nie zdradzając zbyt wiele. Z jednej strony mogłam zrozumieć, dlaczego tak się stało, i dlaczego rozwinęły się te uczucia i dlaczego miała poczucie winy, które bardzo jej przeszkadzało, a także bardzo ją dołowało. Kat to również postać, którą bardzo szybko wzięłam sobie do serca. Osobiście nadal uważam, że urocze jest to, co wydarzyło się między nią a Alexem w ostatnim tomie i że mimo wszystko nie jest tak silna, jak udaje. W tym tomie poznajemy ją bliżej, a także jej osobiste motywy. Mary próbuje całkowicie pogodzić się z Reeve'em i chce znów patrzeć w przyszłość i po prostu żyć. Dla mnie od pierwszego tomu wisiała nad nią jakaś tajemnica i moim zdaniem w tym tomie macie okazję dowiedzieć się o niej nieco więcej.</p><p>Naprzemienne punkty widzenia tworzą prawdziwą dynamikę z różnymi przyjemnymi scenariuszami. Trzej narratorzy są diametralnie różni, każdy ma swoje cechy i status społeczny. Dzięki temu możemy lepiej zanurzyć się w klimat powieści.</p><p>Niektóre książki są dla człowieka tajemnicą, dopóki się w nie nie zagłębi, a potem książka nie chce Cię opuścić - i tak właśnie było ze mną w przypadku tej powieści. „Ogień za ogień” podobał mi się nieco bardziej od pierwszej części. Brawa dla Jenny Han i Siobhan Vivian za tak duże zaintrygowanie mnie. Już zamawiam trzecią część. Jasne, na skupszopie, bo gdzie indzie? :D&nbsp;</p>

<p>Świetna kontynuacja pierwszej części trylogii Jenny Han i Siobhan Vivian. “Ogień za ogień” to książka świetna, porywająca i chyba nawet odrobinę lepsza od części pierwszej. Mamy więcej dramatyzmu, niż w “Ból za ból”, ale też wiele innych ciekawych wątków. Nawet jeśli nie byliście największymi fanami “Ból za ból”, to uważam, że i tak warto spróbować tej.</p><p>Lillia, Kat i Mary były bliskie spełnienia swojego planu uknutego w pierwszej części. Tak blisko. Kiedy uraz Mary do Reeve'a nie znika, szuka pomocy Lillii i Kat, by sprawić, że zapłaci za każdą łzę, którą uroniła za tym draniem. Mimo niechęci Lillii i Kat do wykonania tak szalonego planu, dziewczyny ulegają. Bo od czego są przyjaciółki? Mam wrażenie, że największą poprawą w serii Jenny Han i Siobhan Vivian jest to, że autorki ujawniają więcej głębi w osobowości każdej z dziewczyn. Dowiadujemy się więcej o ich przeszłości i o tym, jak wspomnienia i niezapomniane walki wpływają na nie teraz.</p><p>Lillia była moją ulubioną postacią w tej książce, choć w poprzedniej książce dużo bardziej kibicowałam Kat. Była strasznie troskliwa dla swoich rówieśników i szczerze współczułam jej, gdy Rennie zaczęła oddalać się od Lilli i czynić jej życie piekłem, próbując odebrać jej siostrę i przyjaciół. Nienawidziłam Rennie i uważam, że zasłużyła na to, co dostała w końcu. W każdym razie, mamy dowiedzieć się więcej o traumatycznej przeszłości Lilli i jak ona walczy, aby móc po raz kolejny komuś zaufać. Uwielbiam jej bliską przyjaźń z Alexem - nie było między nimi jakiegoś romantycznego napięcia, co było miłą odmianą w takiej książce. Lillia przechodzi dość dużo w tej części i jest to naprawdę ciekawy wątek uzupełniający nieco obraz z poprzedniej części. Pozostałe dziewczyny też zostały fajnie przedstawione, a ich portrety pogłębione. Nadal podziwiam, jak bardzo twardą bohaterką jest Kat.</p><p>Książkę czyta się dość sprawnie, jest momentami zabawna, wciągająca i pełna napięcia. Bardzo mi się podoba styl pisania Vivian i Han. Ich trylogię o trzech licealistkach czyta się niezmiernie przyjemnie i z przyjemnością sięgnę po trzecią część serii. “Ogień za ogień” okazała się dobrą lekką lekturą na letnie leniwe wieczory. Polecam, choć zaznaczam, że trzeba najpierw przeczytać pierwszą część.</p>