Obrót prawny nieruchomościami w Krakowie i podkrakowskim Kazimierzu w średniowieczu

Autor wnikliwie analizuje średniowieczne mechanizmy prawne dotyczące obrotu nieruchomościami w Krakowie oraz Kazimierzu, opierając się na księgach sądowych obu miejscowości. Dokumenty te stanowią kluczowy materiał badawczy, mimo że nie zawierają bezpośrednich tekstów umów, co czyni temat trudnym do zgłębienia i dotychczas mało eksploatowanym w nauce. Niemniej jednak, dzięki licznym pośrednim informacjom, eksploracja tego zagadnienia staje się możliwa.

Nieruchomości w tych miejscach, zwłaszcza miejskie budynki, były często przedmiotem transakcji kupna-sprzedaży, co rejestrowano poprzez wzdanie, procedurę zrzeczenia się prawa własności przez sprzedającego na rzecz kupującego. Ponadto, nieruchomości miejskie często zabezpieczały wierzytelności. Inne formy przenoszenia praw, takie jak zamiana, darowizny, dzierżawy czy najem, występowały znacznie rzadziej. Władze miejskie kontrolowały transakcje, wymagając wpisów do ksiąg ławniczych i preferując, aby nieruchomości nie trafiały w ręce osób spoza grona posiadającego prawa miejskie, podczas gdy monarcha odgrywał w tym względzie marginalną rolę.

Zaznacza się także spora obecność kobiet jako aktywnych uczestników transakcji. Chociaż spory dotyczące transakcji były w księgach sporadycznie opisywane, znacznie częściej notowano pokojowe rozwiązania takich konfliktów. Mimo że prawa bliskich były uwzględniane, nie stanowiły one przeszkody w prawnym obrocie nieruchomościami. Publikacja wzbogacona jest o tabele, które stanowią istotną bazę danych wspierającą tezy autora.