Niewczesne rozważania

Fryderyk Nietzsche (1844-1900) jest uznawany za jednego z kluczowych myślicieli w historii filozofii niemieckiej, jak również filologa i poetę. Jego przemyślenia i koncepcje wywarły ogromny wpływ na dalsze losy filozofii, sposób postrzegania człowieka, kultury i religii. Nietzsche uznawał, że zachodnia cywilizacja opierająca swoje fundamenty na filozofii greckiej, sokratejskiej oraz etyce chrześcijańskiej jest skazana na upadek. W opozycji do tej apollińskiej perspektywy stawiał dionizyjską, żywiołową nurtującą ideę woli mocy i nadczłowieka. Choć krytykował chrześcijaństwo, miał także głęboki szacunek dla Chrystusa. Jego dzieła stały się przedmiotem setek interpretacji i analiz, a współczesna filozofia nie może zostać w pełni zrozumiana bez uwzględnienia jego intelektualnego wpływu.

Wczesne dzieło Nietzschego, Niewczesne rozważania z lat 1873-74, składa się z trzech esejów, w których autor dokonuje analizy twórczości swoich mentorów: historyka Jacoba Burckhardta, wybitnego muzyka Richarda Wagnera oraz filozofa Arthura Schopenhauera, którego cenił nade wszystko i opisał jako „wychowawcę”. W tych esejach Nietzsche konfrontuje się z myślami swoich mistrzów, przy jednoczesnej ostrej krytyce współczesnej, a w szczególności niemieckiej, kultury. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że w Niewczesnych rozważaniach zawarte są już zaczątki głównych idei, które później szerzej rozwija w Tako rzecze Zaratustra.