Nieprzekraczalna granica

<p>Colleen Hoover znów to zrobiła. Udało jej się ukraść moje serce i zawładnąć moim umysłem. Myślałam, że będzie to taka lekka lektura, po którą sięgnę raz na jakiś czas, pomiędzy poważniejszymi książka, ale nie… “Nieprzekraczalna granica” całkowicie mnie pochłonęła i nie mogłam przestać ją czytać, póki jej nie skończyłam. Ta książka była idealnym sequelem do “Pułapki uczuć”, która była dobrą książką, aczkolwiek miała kilka wad. Tym razem jednak, Hoover udało się osiągnąć coś, co rzadko udaje się dokonać. Kontynuacja jest lepsza od poprzedniej części.</p><p>Te kolejne rozdziały w życiu Willa i Layken są opowiedziane z perspektywy Willa i muszę powiedzieć, że był to strzał w dziesiątkę. Layken jest fajną postacią, ale czytając pierwszą książkę miałam nieraz ochotę dowiedzieć się, co dokładnie myśli Will. I moje marzenie się spełniło! Naprawdę podobało mi się wejście do jego umysłu i spojrzenie na ich związek. Bardzo lubię ten motyw, gdy facet opowiada o tym, za co kocha swoją dziewczynę, a tutaj mamy mnóstwo okazji, by takie myśli podziwiać, gdyż Will podejmuje się “zadania” udowodnienia tego, jak bardzo kocha Layken.</p><p>“Nieprzekraczalna granica” kontynuuje koncepcję znaną z poprzedniej książki i nigdy nie myślałam, że pokocham poezję (którą szczerze nienawidziłam w czasach szkolnych) tak bardzo jak tą, która jest w tej powieści. To przepiękne wiersze i w mojej ocenie pomagają znacznie tym książkom i podnoszą je z rangi dobrego New Adult do literatury wyjątkowej.&nbsp;</p><p>Postaci znane z poprzedniej części &nbsp;zostały ciekawie rozwinięte, ale nie mogę nie wspomnieć o jednej nowej bohaterce, która jak dla mnie skradła całe show. Kirsten była takim powiewem świeżości w tej książce i pokochałam w niej wszystko, począwszy od jej zaskakująco ciętego dowcipu po niesamowitą intuicję. Uważam, że powinna otrzymać swoją własną książkę. Świetna postać.</p><p>Podobnie jak w przypadku pierwszej książki, Will jest po prostu zbyt dobry, aby mógł być prawdziwy. To facet idealny, chłopak, którego każda chciałaby mieć. Lubię co jakiś czas natknąć się na podobne do niego męskie postacie ze względu na ich zdolność do wyrażania swoich emocji tak szczerze i głęboko. To, jak daleko był gotów się posunąć, by udowodnić Layken, że ich związek jest głębszy niż trudy, które musieli pokonać w tak młodym wieku… Przyznam, że w niektórych momentach się wręcz popłakałam,</p><p>Ogólnie rzecz biorąc, ta książka napisana jest z sercem. Colleen Hoover wytargała mnie emocjonalnie i już nie mogę się doczekać, aż sięgnę po trzecią część. Coś czuję, że zrobię to już niedługo…</p>

<p>O. Mój. Boże. Ta seria zdecydowanie stała się jedną z moich najukochańszych książek. Dosłownie po skończeniu zbierałam szczękę z podłogi i wycierałam łzy. Ta książka jest tak emocjonująca i tak intensywna! Śmiałam się i płakałam na przemian. Colleen Hoover po raz kolejny dostarczyła złoto. “Nieprzekraczalna granica” to cudo w kategorii książek New Adult.</p><p>Podobnie jak w przypadku pierwszej książki (znanej jako “Slammed” lub “Pułapka uczuć”), uwielbiam jak absolutnie żaden z bohaterów nie podejmuje głupich decyzji lub nie robi głupich rzeczy. Uwielbiam miłość, związek, który łączy Willa i Layken, jak i ich miłość do swojego rodzeństwa. Uwielbiam to, że każdy z bohaterów pobocznych i głównych jest interesujący i spokojnie mógłby dostać osobne serie książek, które pewnie czytałabym z zaciekawieniem. Colleen Hoover stworzyła wspaniałe uniwersum pełne wielu kolorowych postaci. Podobało mi się również to, że ta książka była napisana z perspektywy Willa. Myślę, że dodało to dużo więcej ciekawych aspektów do historii znanej z poprzedniej części.</p><p>Ta historia jest w skrócie o potężnej sile miłości i o tym, jak miłość (zarówno romantyczną, jak i przyjacielską, rodzinną) można znaleźć w najbardziej nieprawdopodobnych miejscach. Jest w niej również poruszane wielu tematów dotyczących odpowiedzialności i dojrzałości. Podoba mi się to, że autorka nie próbuje na siłę dawać jakichś morałów, a jedynie pokazuje przykłady godnego i niegodnego naśladowania. Przez to książka jest super i może się sprawdzić dla wszystkich tych, którzy są zagubieni w relacjach ze swoją rodziną lub też partnerami.</p><p>Uwielbiam też to, że Hoover jest w stanie pisać prosto, przejrzyście, a jednocześnie niesamowicie angażuje czytelnika i daje mu takie krótkie, poetyckie przebłyski piękna. “Nieprzekraczalna granica” jest pełna takich fragmentów, które chciałoby się wyciąć, wprawić w ramkę i podziwiać. Wspaniałe dzieło. Super mi się to czytało i polecam… o ile czytaliście poprzednią część. Myślę, że jednak warto sięgnąć po pierwszą książkę, bo można byłoby się poczuć nieco zagubionym tym, co dzieje się w tej części. Ale zdecydowanie warto :).</p>