Nasz papież i zamiatacze ulic

Andrzej Władysław Wodziński, warszawski poeta, prozaik i dziennikarz, w swojej książce "Nasz Papież i zamiatacze ulic" przybliża nam atmosferę i wydarzenia towarzyszące pierwszym dwóm pielgrzymkom Jana Pawła II do Polski. Opowieść rozpoczyna się w przełomowym momencie wyboru kardynała Karola Wojtyły na papieża, co wywołało konsternację wśród władz komunistycznych. Reakcją Edwarda Gierka, ówczesnego I sekretarza PZPR, były zaskakujące słowa wypowiedziane w Biurze Politycznym KC – "Jezus Maria! To już koniec!"

Książka przybliża niezwykłe wyzwania, jakie stanęły przed władzami PRL podczas pierwszej pielgrzymki papieża Jana Pawła II. W Krakowie zaangażowano gigantyczne siły policyjne, składające się z 67 tysięcy funkcjonariuszy milicji oraz 20 tysięcy agentów SB, aby nadzorować wizytę Papieża, który z odwagą głosił przesłania o wierze, osobistej wolności i godności człowieka pod hasłem "Totus Tuus".

W książce znajduje się także wzruszająca historia ociemniałej od dzieciństwa pianistki Dominiki, która podczas Mszy na Placu Zwycięstwa w Warszawie cudem odzyskała wzrok. Wodziński używa tej historii, aby podkreślić nieopisaną radość i szczęście, które można porównać do śpiewu słowika i które trudno wyrazić słowami. Choć niedługo po pierwszej pielgrzymce, w Polsce wprowadzono stan wojenny 13 grudnia 1981 roku, opowieść ta stanowi tylko jedną z wielu zagadnień poruszonych w dziele Wodzińskiego.

Książka wspomina również słowa wypowiedziane przez kardynała Stefana Wyszyńskiego do Jana Pawła II w Rzymie po jego inauguracji w 1978 roku, który w imieniu polskich pielgrzymów zapowiedział: "Ojcze święty, kiedy wrócimy do naszych domów w Polsce, wyklęczymy w kamieniach dziury za Ojca świętego". Słowa te odzwierciedlają duch modlitwy i artystycznego wyrazu, który Polacy oddają Papieżowi – poprzez wiersze, powieści, dzieła sztuki i filmy.