Namiot Fatimy

Fatima, będąca najmłodszą córką wodza plemienia, mieszka z siostrami w kobiecej części wioski. Jej codzienność osnuta jest tęsknotą za ojcem, smutkiem matki, surowością brutalnej babki oraz pragnieniem wolności, które stara się osiągnąć na różne sposoby. To właśnie namiot, będący symbolem tradycji, mitów i marzeń, staje się jej więzieniem. Autorka przedstawia życie kobiet beduińskich w sposób poetyczny i często symboliczny. „The Washington Post” opisał Tahawi jako pionierkę w ukazywaniu życia egipskich Beduinów, uwalniając je od stereotypów i ukazując przemiany, jakie zachodzą wśród beduińskich kobiet oraz ich dążenie do wolności. Książka została opublikowana w siedmiu językach. Profesor Marek M. Dziekan we wstępie podkreśla, że mimo postępu światowego, umysłowe granice utrzymują się poprzez nawyki i stereotypy, które nie zawsze ułatwiają prawdziwe zrozumienie innych kultur. Powieść Miral at-Tahawi nieoczekiwanie odsłania różnorodne aspekty życia społecznego w arabskim świecie, szczególnie zwracając uwagę na stereotypy dotyczące roli kobiety muzułmańskiej, które dominują w zachodnim świecie. Miral at-Tahawi, urodzona w 1968 roku w Delcie Egiptu w rodzinie beduińskiej jako najmłodsza z siedmiorga dzieci, studiowała literaturę na Uniwersytecie Kairskim. „Namiot Fatimy” to jej debiutancka książka, która zdobyła szerokie uznanie i została przetłumaczona na siedem języków. Tahawi jest również autorką „Blue Aubergine”, wydanej po angielsku przez AUC Press w 2002 roku.