Mroczna połowa

"Mroczna połowa" to powieść z gatunku gotyckiego horroru autorstwa Stephena Kinga z 1989 roku, która powstała mniej więcej w czasie, gdy czytelnicy zaczęli odkrywać, że Stephen King i Richard Bachman to ta sama osoba. Powieść odzwierciedla to w swoim głównym założeniu: Thad Beaumont, lekko nieudany pisarz, pisze również pod pseudonimem George Stark i pod tym nazwiskiem publikował bardzo udane, brutalne powieści kryminalne. Kiedy Thad przestaje pisać pod swoim anonimowym szyldem, Stark zostaje uznany za "martwego". Ale powraca on z martwych jako istota fizyczna, a jak dowiedzieliśmy się od Jud Crandall, sześć lat wcześniej w "Cmętarzu zwieżąt", czasami martwy jest lepszy.<br> <br> Być może jestem w mniejszości, ale uważam, że jest to idealna powieść Stephena Kinga. Posiada wszystkie aspekty typowego Kinga, które wszyscy kochamy: pisarza, głównego bohatera, małe miasteczko, przerażającego złoczyńcę i niezwykle mroczną symbolikę, ale King rozbudowuje to i sprawia, że "Mroczna połowa" przewyższa inne jego dzieła dzięki szybkiemu tempu akcji.<br> <br> Osobiście postrzegam tę powieść jako nawiązanie Stephena Kinga do "Dziwnego przypadku doktora Jekylla i pana Hyde'a", ponieważ jej głównym tematem jest dwoistość w ludziach i to, że każdy ma w sobie tę odrobinę zła, ale ją tłumi, a w opowieści Kinga i Stevensona zła strona człowieka jest przedstawiona jako fizyczna manifestacja. Jednak King czyni to po swojemu, porównując z własnymi doświadczeniami z pseudonimami, i w naprawdę sprytny sposób przeraża swoich zagorzałych fanów, każąc nam się zastanawiać, czy Richard Bachman mógłby kiedykolwiek powstać z grobu jako fizyczna istota. Przerażające.<br> <br> Oprócz Jekylla i Hyde'a King zdecydowanie zapożycza z innych klasycznych opowieści, do których odwołuje się po imieniu, takich jak "Ptaki Daphne du Maurier" czy "Frankenstein Mary Shelley". W "Mrocznej połowie" pojawia się wiele pomysłów, które King wykorzystał w nowszych utworach, np. pomysł, by osoba oskarżona o zbrodnię na podstawie DNA miała żelazne alibi. W 2018 roku King opublikował powieść "Outsider", z którą "Mroczna połowa" jest bardzo podobna. Sam King uznał Williama Wilsona za swoją inspirację do napisania "Outsidera" i mogę niemal zagwarantować, że King przeczytał to opowiadanie przed napisaniem "Mrocznej połowy" i czerpał z niego wiele inspiracji. Jednak, jak już wspomniałem, choć King zapożycza z innych opowiadań, to w pełni czyni je swoimi.<br> <br> Na koniec muszę skomentować symbolikę wróbli. Czarne ptaki, takie jak wrony i wróble, są bardzo widoczne w innych tekstach gotyckich, a wróble w "Mrocznej połowie" są przerażające. Znane jako psychopompy, istoty wysyłające ludzkie dusze w zaświaty, wróble pojawiają się zawsze, gdy zbliża się śmierć, i nikt, nawet ci, którzy z jakiegoś powodu nie lubią tej książki, nie mogą twierdzić, że tysiące rojących się wróbli nie są przerażające.

"Mroczna połowa" to powieść z gatunku gotyckiego horroru autorstwa Stephena Kinga z 1989 roku, która powstała mniej więcej w czasie, gdy czytelnicy zaczęli odkrywać, że Stephen King i Richard Bachman to ta sama osoba. Powieść odzwierciedla to w swoim głównym założeniu: Thad Beaumont, lekko nieudany pisarz, pisze również pod pseudonimem George Stark i pod tym nazwiskiem publikował bardzo udane, brutalne powieści kryminalne. Kiedy Thad przestaje pisać pod swoim anonimowym szyldem, Stark zostaje uznany za "martwego". Ale powraca on z martwych jako istota fizyczna, a jak dowiedzieliśmy się od Jud Crandall, sześć lat wcześniej w "Cmętarzu zwieżąt", czasami martwy jest lepszy.<br> <br> Być może jestem w mniejszości, ale uważam, że jest to idealna powieść Stephena Kinga. Posiada wszystkie aspekty typowego Kinga, które wszyscy kochamy: pisarza, głównego bohatera, małe miasteczko, przerażającego złoczyńcę i niezwykle mroczną symbolikę, ale King rozbudowuje to i sprawia, że "Mroczna połowa" przewyższa inne jego dzieła dzięki szybkiemu tempu akcji.<br> <br> Osobiście postrzegam tę powieść jako nawiązanie Stephena Kinga do "Dziwnego przypadku doktora Jekylla i pana Hyde'a", ponieważ jej głównym tematem jest dwoistość w ludziach i to, że każdy ma w sobie tę odrobinę zła, ale ją tłumi, a w opowieści Kinga i Stevensona zła strona człowieka jest przedstawiona jako fizyczna manifestacja. Jednak King czyni to po swojemu, porównując z własnymi doświadczeniami z pseudonimami, i w naprawdę sprytny sposób przeraża swoich zagorzałych fanów, każąc nam się zastanawiać, czy Richard Bachman mógłby kiedykolwiek powstać z grobu jako fizyczna istota. Przerażające.<br> <br> Oprócz Jekylla i Hyde'a King zdecydowanie zapożycza z innych klasycznych opowieści, do których odwołuje się po imieniu, takich jak "Ptaki Daphne du Maurier" czy "Frankenstein Mary Shelley". W "Mrocznej połowie" pojawia się wiele pomysłów, które King wykorzystał w nowszych utworach, np. pomysł, by osoba oskarżona o zbrodnię na podstawie DNA miała żelazne alibi. W 2018 roku King opublikował powieść "Outsider", z którą "Mroczna połowa" jest bardzo podobna. Sam King uznał Williama Wilsona za swoją inspirację do napisania "Outsidera" i mogę niemal zagwarantować, że King przeczytał to opowiadanie przed napisaniem "Mrocznej połowy" i czerpał z niego wiele inspiracji. Jednak, jak już wspomniałem, choć King zapożycza z innych opowiadań, to w pełni czyni je swoimi.<br> <br> Na koniec muszę skomentować symbolikę wróbli. Czarne ptaki, takie jak wrony i wróble, są bardzo widoczne w innych tekstach gotyckich, a wróble w "Mrocznej połowie" są przerażające. Znane jako psychopompy, istoty wysyłające ludzkie dusze w zaświaty, wróble pojawiają się zawsze, gdy zbliża się śmierć, i nikt, nawet ci, którzy z jakiegoś powodu nie lubią tej książki, nie mogą twierdzić, że tysiące rojących się wróbli nie są przerażające.

Książkę "Mroczna połowa" określa się jako arcydzieło wyobraźni Stephena Kinga i choć uważam, że ma on inne książki, które są lepsze, ta zdecydowanie plasuje się w ścisłej czołówce. Jest to również jedyna książka Stephena Kinga poza "Misery", w której moim zdaniem to, że główny bohater jest pisarzem, naprawdę działa, a to dlatego, że w tych dwóch książkach fabuła działałaby tylko wtedy, gdyby ich bohaterowie byli pisarzami. W pozostałych wydaje mi się to niepotrzebne, a nawet, śmiem twierdzić, że stanowi nawiązanie do samego siebie.<br> <br> W tej książce śledzimy losy pisarza Thada Beaumonta, który zabija swoje fikcyjne alter-ego, George'a Starka. Powieść jest wyraźnie inspirowana pseudonimem samego Kinga, Richarda Bachmana, i rzeczywiście King nawet zrobił mu mały ukłon w notce o autorze. Beaumont napisał kilka powieści pod własnym nazwiskiem, ale to właśnie postać Starka odniosła większy sukces. <br> <br> Na samym początku mamy niesamowitą scenę, w której Beaumont i jego żona zakopują Starka w fikcyjnym grobie, aby fotograf z magazynu mógł zrobić kilka zdjęć. Beaumont udziela również wywiadu jednej z głównych publikacji na temat śmierci Starka, ale jedynym problemem jest to, że Stark nie chce pozostać martwy.<br> <br> Od tego momentu mamy do czynienia z czymś w rodzaju hybrydy powieści, która jest w połowie thrillerem, a w połowie powieścią nadprzyrodzoną, w której Stark próbuje zmusić Beaumonta do napisania dla niego nowej powieści. Jeśli Beaumont się zgodzi, umrze, a Stark zostanie przywrócony do życia na dobre - problem jednak w tym, że Stark potrafi być całkiem przekonujący, zwłaszcza dzięki swojej poręcznej brzytwie.<br> <br> Uważam, że mieszanka gatunków i wpływów dobrze się tu sprawdziła, tworząc coś, co jest przede wszystkim dobrą opowieścią. Myślę też, że jest w niej coś, co przemawia do czytelników, ponieważ wszyscy skrycie zastanawiamy się, jak ludzie, którzy piszą mroczne historie, są w stanie to robić. Pomysł, że pisarze mają jakąś osobną część ciała, która pozwala im pisać o takich okrucieństwach, jest prawdopodobnie odzwierciedleniem naszych własnych podświadomych myśli jako czytelników.<br> <br> To wszystko ciekawe rzeczy do przemyślenia, ale z "Mrocznej połowy" można wiele wynieść także wtedy, gdy nie jest się zbyt wielkim czytelnikiem, ale lubi się coś, co może przyprawić o dreszcze na wakacjach. Jest tu wszystkiego po trochu, łącznie z kilkoma dość ekstremalnymi scenami przemocy, które nie każdemu będą odpowiadać. Dla mnie jednak była to mistrzowska lekcja budowania napięcia i rozwijania postaci przy jednoczesnym powolnym odkrywaniu ich historii, a także po prostu cholernie dobra powieść.

Jako fan Stephana Kinga co rusz napotykam w jego powieściach wątki autobiograficzne: pytania o tożsamość człowieka, zaburzenia osobowości, czy nierzadko mające charakter paranormalny - symbole zła i dobra. Niewątpliwie King często stara się wynieść swoje powieści ponad percepcje przeciętnego odbiorcy, inspirując i pokazując, że świat nam znany nie jest jednym : w głowach każdego człowieka ta sama rzeczywistość może wyglądać z goła inaczej. <br> Przejdziemy jednak do rzeczy: gdyby inny autor bez właściwych dla Kinga, niesamowitych umiejętności w zakresie charakteryzacji i nakreślenia głębi bohaterów - napisał książkę, która nie ma prawie żadnej fabuły - to nie miałoby prawa się udać. A tak otrzymujemy solidną pozycję na półkę w domu, idealną na jesienne dni pod kocem z kubkiem herbaty, obok takich powieści jak "Cujo" czy "Christine", które być może nie nalezą do klasyki i nie zyskały statusów bestsellerow, to jednak wciąż stanowią intrygujący wybór dla wszystkich fanów beletrystyki. <br> Niestety zakończenie wydało mi się mocno niesatysfakcjonujące: a wplecione tu i ówdzie "straszne" elementy fabuły wyglądają raczej blado na tle choćby "Lśnienia", gdzie adrenalina falowała z każdą przewróconą stroną powieści. <br> Reasumując: "Mroczna połowa" nie jest arcydziełem, ale pozwala lepiej zrozumieć samego Stephana Kinga: podobnie jak "Stukostrachy", opisywana powieść została stworzona w warunkach nałogu, uzależnienia od alkoholu i narkotyków, w przeddzień pójścia na odwyk. Tym samym nie sposób uciec od wrażenia, że autor występuje tu w roli człowieka niepewnego, nerwowego, który traci grunt pod nogami i kontakt, ze swoimi uzależnieniami, demonami. Sam Stephen King lubi podkreślać, że jego wielkie dzieła powstały w trybue autodestrukcji. Niewątpliwie w ocenie krytyków jak i samych czytelników, niniejsza powieść stanowi swoiste katharsis, które jest silnie związane z próbą uwolnienia się Kinga od mrocznego pisarskiego alter-ego w osobie Richarda Bachmana. Czytanie książki z tą wiedzą jasno ilustruje motywację i uzasadnienie dla tej szalonej historii!

Tłem dla wydarzeń przedstawionych w powieści "Mroczna połowa" jest sytuacja, w której jeden z czytelników poczytnego pisarza o nazwisku Thad Beaumont, demaskuje go na forum publicznym i szantażem wymaga aby ten przyznał przed światem, że publikuje również pod pseudonimem George Stark. Pisarz w porozumieniu z żoną dochodzą do wniosku, że to już czas aby pożegnać się ze Starkiem: pseudonim ten ma odejść w niepamięć, a sam Beaumont symbolicznie chce w ten sposób uśmiercić część siebie ukierunkowaną na mroczne kryminały. Wbrew tym planom pseudonim zaczyna żyć własnym życiem i zaczyna zabijać ludzi związanych z Thadem, czy coś może go powstrzymać?<br> Mroczna połowa to niedoceniona książka o skomplikowanej fabule: Thad Beaumont miał pasożytniczego bliźniaka usuniętego z wnętrza czaszki, w wieku 12 lat. Od tego czasu stał się cenionym przez krytyków pisarzem literackim i autorem głośnych kryminałów pod pseudonimem George Stark, który wpada w morderczy szał, gdy Thad go zabija.<br> To jedna z tych książek, w których główny bohater jest najmniej interesujący. Moją szczególną estymą cieszył się Alan Pangborn, który jest świetną postacią poglądową, o wiele ciekawszą od Thada. Jest szeryfem z małego miasteczka, który stara się wykonywać swoją pracę najlepiej jak potrafi, pomimo szalonych wydarzeń przedstawionych na kartach powieści. <br> W zasadzie "Mroczna połowa" to Parker ścigający Donalda Westlake'a, czyli motyw znany z książek Stephana Kinga. Ponieważ przeczytałem wszystkie 23 książki Parkera, które Richard Stark napisał od czasu, gdy czytałem to po raz pierwszy, ponowna lektura była o wiele bogatszym doświadczeniem. Zauważyłem pewne wpływy Richarda Starka w rozdziałach George'a Starka. Również podobało mi się odniesienie do "Koszmarnych opowieści|, chociaż może będę musiał sprawdzić linię czasu, aby zobaczyć, który z nich faktycznie pojawił się pierwszy. "Mów mi Billie, wszyscy tak robią!"<br> "Mroczna połowa" to całkiem dobra książka o wyraźnie zarysowanym, kryminalnym charakterze dla jej akcji. Nie jest tak rozwlekła jak niektóre książki Kinga, a zakończenie w mojej ocenie jest więcej niż dobre. George Stark okazał się mrożącym krew w żyłach złoczyńcą, a ponieważ zapomniałem o zakończeniu na potrzebę tej recenzji, nie mam pojęcia, czy Thad będzie żył, czy nie - pozwolę wam, samym znaleźć odpowiedz na to pytanie. Cztery z pięciu gwiazdek :-)