Moje serce w dwóch światach

<p>W tym tomie Louisa w końcu pogodziła się ze śmiercią Willa i planuje swoją przyszłość ze swoim seksownym ratownikiem medycznym. W końcu pojawia się oferta, której nie może odrzucić. Wyrusza do Nowego Jorku, by wykorzystać szansę rozwój i ostateczne odnalezienie siebie. Przeżywamy razem z Louisą, jak rozwija się jako osoba, przeżywa niepowodzenia i w końcu odkrywa, co jest dla niej ważne - nie myśląc o nikim innym. Czy uda jej się utrzymać przy sobie Sama, od którego dzieli ją ponad 3000 mil, czy nowa praca ją uszczęśliwi i jakie nowe przyjaźnie zawrze, będziecie musieli przekonać się sami.</p><p>To, co sprawia, że książki Jojo Moyes jawią mi się za każdym razem jako tak niesamowite, zwłaszcza biorąc pod uwagę że obecnie już raczej nie tykam kobiecej beletrystyki, to jej styl pisania i umiejętność tworzenia tak szczerych i naturalnych postaci, kreowania historii, które są autentyczne, a jednocześnie w jakiś sposób niezwykłe. Szczególnie Lou jest taką niespotykaną bohaterką, do której losów po prostu uwielbiam wracać. Wiadomo, jest trochę taką naiwną myszką, ale jednak równocześnie to ujmująca, otwarta i szczera pszczółka w rajtuzach w paski. Czytając o niej czuje się po prostu jakbym znów spotkała starą przyjaciółkę. Po raz kolejny Moyes totalnie mnie załatwiła - chyba nigdy nie spędziłam nad książką jej autorstwa więcej niż dwa dni. Wie jak pisać i opowiadać swoje historie w taki sposób, że ciężko odkleić się od kartek książki. Nigdy nie jest nudno, życie Lou - a także reszty jej rodziny, której częścią dane nam było być także w tym tomie - to petarda jeśli chodzi o emocje i mnogość sytuacji. Gwarantuje wam też, że nie będziecie kręcili głową nad realnością wydarzeń #wiarygodność. Nie wiem jak Jojo Moyes to robi, ale tempo i sposób w jaki konstruuje swoje powieści i opowiada jest po prostu bardzo wyjątkowy i nigdy mi się nie nudzi. Wręcz przeciwnie - było mi naprawdę smutno, gdy "Moje serce w dwóch światach" się skończyło i historia Lou właściwie dobiegła do ostatecznego końca&nbsp;☹</p><p>Już po ogłoszeniu drugiej części pojawiło się sporo krytyki na temat tego, dlaczego historia Lou i Willa została tak bardzo wyeksploatowana. Rozumiem to myślenie. Bardzo często&nbsp; autorzy decyduje się kontynuować powieści, które nie nadają się do tworzenia kilkuczęściowych cykli. Natomiast moim skromnym zdaniem, inaczej jest w przypadku cyklu z Louisą Clark. Samo „Kiedy odszedłeś” nie było już historią Louisy i Willa, a jedynie samej kobiety. Pod tym względem bardzo spodobał mi się pomysł, że pozwolono nam towarzyszyć jej dalej, poznać tyle kolejnych jej twarzy i zobaczyć, jak po tak ciężkim ciosie odnalazła energię i chęć do życia oraz odnalazła wewnętrzny spokój. Bardzo wzruszyły mnie wszystkie książki – pierwszy tom - „Zanim się pojawiłeś” - zawsze będzie miał specjalne miejsce w moim sercu, ale również trzecia część – „Moje serce w dwóch światach” – zapadnie mi w pamięć.</p><p>PODSUMOWANIE</p><p>Dla fanów Jojo Moyes oczywiście ta powieść jest obowiązkową pozycją. A jeśli jeszcze nie jesteś fanem, to polecam. Automatycznie możesz stać się nim, gdy tylko przeczytasz „Zanim się pojawiłeś” albo też obejrzysz film z uroczą Emilią Clarke znaną z Gry o tron. &nbsp;?&nbsp;</p><p>„Moje serce w dwóch światach” była warta czasu poświęconego na czytanie, więc z przyjemnością daję jej 5 gwiazdek. ?</p>

<p>W „Moje serce w dwóch światach” Jojo Moyes nie proponuje nam zaskakującej historii. Brakuje tu trochę oryginalności, a nawet można powiedzieć, że używa kilku utartych schematów. W szczególności mamy tu do czynienia z obecnością słynnego trójkąta miłosnego, ale także często używanego „kocham cię”, „już cię nie kocham”, „kocham cię, ale nasz związek nie ma szans" itd. Więc oczywiście w tej książce wszystko jest przewidywalne i nie ma większych niespodzianek, natomiast historia spod pióra Jojo Moyes i tak jest przepiękna i przekazuje moc emocji i przesłań. „Moje serce w dwóch światach” poprzez historię Louisy, pokazuje nam, że musimy wierzyć w siebie i dbać o siebie. Moyes uświadamia nam, że pełne pójście do przodu w życiu jest możliwe tylko wtedy, gdy mamy do siebie zaufanie. Dzięki ewolucji Lou zdajemy sobie sprawę, że ta ciągle powtarzana mantra jest całkowicie prawdziwa. Im więcej Lou zyskuje wiary w siebie, tym lepsze okazuje się jej życie. Jojo Moyes poprzez swoją bohaterkę obrazuje nam, że nie powinniśmy za wszelką cenę uszczęśliwiać ludzi, a przede wszystkim dopasowywać swojego zachowania do innych. Trzeba być sobą, być tym, kim się chce być, a nie budować się na tym, czego oczekują od nas inni. Trzeba żyć dla siebie, a nie dla tych, którzy nas otaczają. Kiedy stajemy się tego świadomi, to tym lepiej. Dzięki tym wszystkim wiadomościom opowieść Jojo Moyes stała się znacznie lepszym dziełem i również bardziej wzruszającym.</p><p>Dobrą stroną tego tomu jest również to, że znów możemy spotkać w nim wszystkie postacie, które tworzyły sagę. Nawet jeśli Will nie jest już fizycznie obecny, pamięć o nim nie wygasła. Nadal ma wpływ na życie Lou i jest to serio wzruszające. Sam i Lou to wciąż świetne postacie. Sam jest dobrym człowiekiem, nawet jeśli ma pewne wady. Muszę przyznać, że w tej książce Lou jawi się jako osoba trochę pokrętna. W pewnych kwestiach zachowuje się w prostacki sposób, ale następuje również satysfakcjonująca ewolucja, bo w tym tomie spogląda w głąb siebie i wyciąga wnioski. Dokonuje bilansu swoich pragnień, marzeń i tego, co chce zrobić ze swoim życiem. Ciekawe jest to, że bohaterka buduje siebie. Mimo że na początku wydawała się nieco zgorzkniała, przywiązałam się do pani De Witt, nowej sąsiadki Lou, i jej psa Deana Martina.&nbsp;</p><p>Podsumowując, miło mi było zobaczyć Lou ponownie. Nasza bohaterka w piękny sposób ewoluuje i poprzez nią Jojo Moyes przekazuje nam ważne przesłania. Nawet jeśli jest trochę oczywista historia, „Moje serce w dwóch światach” jest przyjemnym zakończeniem sagi (wiem że ma być/ bo już wyszła część o tytule „Lou in Lockdown”, ale prawdopodobnie będzie to takie ekstra dodatek od Jojo Moyes). Nie ma tu nic oryginalnego, ale w końcu jest to, czego się spodziewałam. Nie jestem rozczarowana.</p><p>Po raz kolejny stan zamówionych od was książek był rewelacyjny. Serio skupszop to odkrycie roku 2022. Sztos.</p>