Moje serce w dwóch światach (barwione brzegi)

W tym tomie Louisa w końcu pogodziła się ze śmiercią Willa i planuje swoją przyszłość ze swoim seksownym ratownikiem medycznym. W końcu pojawia się oferta, której nie może odrzucić. Wyrusza do Nowego Jorku, by wykorzystać szansę rozwój i ostateczne odnalezienie siebie. Przeżywamy razem z Louisą, jak rozwija się jako osoba, przeżywa niepowodzenia i w końcu odkrywa, co jest dla niej ważne - nie myśląc o nikim innym. Czy uda jej się utrzymać przy sobie Sama, od którego dzieli ją ponad 3000 mil, czy nowa praca ją uszczęśliwi i jakie nowe przyjaźnie zawrze, będziecie musieli przekonać się sami.

To, co sprawia, że książki Jojo Moyes jawią mi się za każdym razem jako tak niesamowite, zwłaszcza biorąc pod uwagę że obecnie już raczej nie tykam kobiecej beletrystyki, to jej styl pisania i umiejętność tworzenia tak szczerych i naturalnych postaci, kreowania historii, które są autentyczne, a jednocześnie w jakiś sposób niezwykłe. Szczególnie Lou jest taką niespotykaną bohaterką, do której losów po prostu uwielbiam wracać. Wiadomo, jest trochę taką naiwną myszką, ale jednak równocześnie to ujmująca, otwarta i szczera pszczółka w rajtuzach w paski. Czytając o niej czuje się po prostu jakbym znów spotkała starą przyjaciółkę. Po raz kolejny Moyes totalnie mnie załatwiła - chyba nigdy nie spędziłam nad książką jej autorstwa więcej niż dwa dni. Wie jak pisać i opowiadać swoje historie w taki sposób, że ciężko odkleić się od kartek książki. Nigdy nie jest nudno, życie Lou - a także reszty jej rodziny, której częścią dane nam było być także w tym tomie - to petarda jeśli chodzi o emocje i mnogość sytuacji. Gwarantuje wam też, że nie będziecie kręcili głową nad realnością wydarzeń #wiarygodność. Nie wiem jak Jojo Moyes to robi, ale tempo i sposób w jaki konstruuje swoje powieści i opowiada jest po prostu bardzo wyjątkowy i nigdy mi się nie nudzi. Wręcz przeciwnie - było mi naprawdę smutno, gdy "Moje serce w dwóch światach" się skończyło i historia Lou właściwie dobiegła do ostatecznego końca ☹

Już po ogłoszeniu drugiej części pojawiło się sporo krytyki na temat tego, dlaczego historia Lou i Willa została tak bardzo wyeksploatowana. Rozumiem to myślenie. Bardzo często  autorzy decyduje się kontynuować powieści, które nie nadają się do tworzenia kilkuczęściowych cykli. Natomiast moim skromnym zdaniem, inaczej jest w przypadku cyklu z Louisą Clark. Samo „Kiedy odszedłeś” nie było już historią Louisy i Willa, a jedynie samej kobiety. Pod tym względem bardzo spodobał mi się pomysł, że pozwolono nam towarzyszyć jej dalej, poznać tyle kolejnych jej twarzy i zobaczyć, jak po tak ciężkim ciosie odnalazła energię i chęć do życia oraz odnalazła wewnętrzny spokój. Bardzo wzruszyły mnie wszystkie książki – pierwszy tom - „Zanim się pojawiłeś” - zawsze będzie miał specjalne miejsce w moim sercu, ale również trzecia część – „Moje serce w dwóch światach” – zapadnie mi w pamięć.

PODSUMOWANIE

Dla fanów Jojo Moyes oczywiście ta powieść jest obowiązkową pozycją. A jeśli jeszcze nie jesteś fanem, to polecam. Automatycznie możesz stać się nim, gdy tylko przeczytasz „Zanim się pojawiłeś” albo też obejrzysz film z uroczą Emilią Clarke znaną z Gry o tron.  ? 

„Moje serce w dwóch światach” była warta czasu poświęconego na czytanie, więc z przyjemnością daję jej 5 gwiazdek. ?

W „Moje serce w dwóch światach” Jojo Moyes nie proponuje nam zaskakującej historii. Brakuje tu trochę oryginalności, a nawet można powiedzieć, że używa kilku utartych schematów. W szczególności mamy tu do czynienia z obecnością słynnego trójkąta miłosnego, ale także często używanego „kocham cię”, „już cię nie kocham”, „kocham cię, ale nasz związek nie ma szans" itd. Więc oczywiście w tej książce wszystko jest przewidywalne i nie ma większych niespodzianek, natomiast historia spod pióra Jojo Moyes i tak jest przepiękna i przekazuje moc emocji i przesłań. „Moje serce w dwóch światach” poprzez historię Louisy, pokazuje nam, że musimy wierzyć w siebie i dbać o siebie. Moyes uświadamia nam, że pełne pójście do przodu w życiu jest możliwe tylko wtedy, gdy mamy do siebie zaufanie. Dzięki ewolucji Lou zdajemy sobie sprawę, że ta ciągle powtarzana mantra jest całkowicie prawdziwa. Im więcej Lou zyskuje wiary w siebie, tym lepsze okazuje się jej życie. Jojo Moyes poprzez swoją bohaterkę obrazuje nam, że nie powinniśmy za wszelką cenę uszczęśliwiać ludzi, a przede wszystkim dopasowywać swojego zachowania do innych. Trzeba być sobą, być tym, kim się chce być, a nie budować się na tym, czego oczekują od nas inni. Trzeba żyć dla siebie, a nie dla tych, którzy nas otaczają. Kiedy stajemy się tego świadomi, to tym lepiej. Dzięki tym wszystkim wiadomościom opowieść Jojo Moyes stała się znacznie lepszym dziełem i również bardziej wzruszającym.

Dobrą stroną tego tomu jest również to, że znów możemy spotkać w nim wszystkie postacie, które tworzyły sagę. Nawet jeśli Will nie jest już fizycznie obecny, pamięć o nim nie wygasła. Nadal ma wpływ na życie Lou i jest to serio wzruszające. Sam i Lou to wciąż świetne postacie. Sam jest dobrym człowiekiem, nawet jeśli ma pewne wady. Muszę przyznać, że w tej książce Lou jawi się jako osoba trochę pokrętna. W pewnych kwestiach zachowuje się w prostacki sposób, ale następuje również satysfakcjonująca ewolucja, bo w tym tomie spogląda w głąb siebie i wyciąga wnioski. Dokonuje bilansu swoich pragnień, marzeń i tego, co chce zrobić ze swoim życiem. Ciekawe jest to, że bohaterka buduje siebie. Mimo że na początku wydawała się nieco zgorzkniała, przywiązałam się do pani De Witt, nowej sąsiadki Lou, i jej psa Deana Martina. 

Podsumowując, miło mi było zobaczyć Lou ponownie. Nasza bohaterka w piękny sposób ewoluuje i poprzez nią Jojo Moyes przekazuje nam ważne przesłania. Nawet jeśli jest trochę oczywista historia, „Moje serce w dwóch światach” jest przyjemnym zakończeniem sagi (wiem że ma być/ bo już wyszła część o tytule „Lou in Lockdown”, ale prawdopodobnie będzie to takie ekstra dodatek od Jojo Moyes). Nie ma tu nic oryginalnego, ale w końcu jest to, czego się spodziewałam. Nie jestem rozczarowana.

Po raz kolejny stan zamówionych od was książek był rewelacyjny. Serio skupszop to odkrycie roku 2022. Sztos.