Mizantrop na Capri. Der Misanthrop auf Capri

Dialog z antykiem jest tutaj kluczem do zrozumienia doświadczeń z przełomu XX i XXI wieku. Poetycka wizja, która łączy niejednorodne czasy, odwołuje się do idei powracania z przyszłości do fundamentalnych wzorców europejskiej kultury. Autor, zainspirowany m.in. Juwenalem czy Seneką, podejmuje temat niepokoju w wielkomiejskim życiu oraz zagłębia się w refleksje dotyczące władzy i codziennych praktyk. W jego twórczości uwidacznia się zmaganie z językiem oraz marmurowymi pomnikami jako tworzywem, które nadają kształt współczesnemu wyrażaniu myśli i emocji. Motywy polityki, erotyzmu i starorzymskiego "anachronizmu" stają się tu nowoczesnym instrumentem poetyckiego przekazu. Tytułowy mizantrop na Capri, choć przywołuje postać Tyberiusza, jest także ironicznym wygnańcem, odwiedzającym zakamarki historii jako poeta podróżujący przez dzieje.