Mistrzynie kamuflażu. Jak piją Polki?

4/5<br> Bardzo podobała mi się ta książka. Mimo krótkiej formy, była obfita w treść i zawierała pełny zakres – od strony specjalistów, terapeutów, ale i od środka, czyli z perspektywy osób uzależnionych, współuzależnionych, DDA (dorosłe dzieci alkoholików).<br> Tematyka alkoholizmu dotyczy obu płci, jednak tym razem poświęcona została kobietom – rozmowy, wywiady dotyczą nałogu u matek, córek, sióstr, pacjentek. Pomimo żeńskiej otoczki, nadal swój udział mieli tu mężczyźni występujący rzadko jako opiekunowie, częściej – kompani do picia, sprawcy popadania w niekorzystne nawyki lub będący ich konsekwencją.<br> W kwestii profesjonalnego podejścia - nowych informacji nieznanych społeczeństwu jest tu niewiele, większość to coś, o czym od jakiegoś czasu mówi się głośno. Myślę, że dla mnie i tak ważniejszy był obraz, spostrzeżenia i postawa rozmówczyń, które dzieliły się historią swojego życia, tym dlaczego sięgnęły po używki, jak przestały, kiedy zdecydowały się na leczenie… Najbardziej zaintrygowała mnie koncepcja „dna” - czyli kompletnego upadku, po którym zapada decyzja o pracy nad sobą i trzeźwieniu.