Mikoszka. Tam, gdzie bies z lichem tańcuje

Działo się to dawno, dawno temu gdy niebiosami zawiadywał potężny bożyc Perun, pan gromów i błyskawic, świat rozświetlał swym promiennym obliczem Swaróg - Słońce, a Rodzanice przędły nici żywotów ludzkich, zsyłając ich właścicielom na przemian, szczęście bądź niedolę. Ziemię pokrywały naonczas nieprzebyte puszcze, w których znajdowały się święte dąbrowy, a rosnące w nich dęby zaznawały od bogobojnego słowiańskiego ludu czci nie mniejszej, niźli sami, ichniejsi bogowie.

Ciężko żyło się wówczas w owej kniei, gdzie na nieświadomego niczego człeka , czyhało różnej maści duchów i demonów bez liku, bądź gorszy jeszcze od wszystkich leśnych strachów człek, któren często bliźniemu bywał wilkiem.

W takim oto świecie przychodzi żyć Mikoszce, sierocie bez ojca ni matki.....