Męka i chwała. Żywa historia Jezuitów

Historia Towarzystwa Jezusowego to narracja o osobach, które kształtowały jego losy przez swoje działanie. Kluczowe w tej opowieści są postacie świętych i błogosławionych, będące ucieleśnieniem ideałów i misji zakonu. Wśród nich znajdujemy wybitnych działaczy, którzy zdobyli miejsce w historii, choć ich wkład nie zawsze został oficjalnie uznany przez Kościół. Równocześnie, Towarzystwo zmagało się z problemami wynikającymi z działań tzw. "czarnych owiec", które przez swoje słabości wpływały negatywnie na jego kondycję.

Opowieść o Towarzystwie przywodzi na myśl cykl pór roku. Wiosna symbolizuje jego założenie i początkowy rozwój do 1581 roku, gdy na czele stanął Klaudiusz Acquaviva. Lato, czyli złoty okres Towarzystwa, to czas największego rozkwitu liczebnego i geograficznego, który trwał do 1687 roku. Następnie zaczyna się jesień i zima, naznaczone antyjezuicką opozycją i zakończone kasatą zakonu w 1773 roku. Mimo to, od momentu jego odrodzenia w 1814 roku, określanego jako druga wiosna, zakon zyskuje stabilność i rozwija się dalej. Ten nowy rozdział obejmuje również XX wiek, z kluczowymi postaciami jak Pedro Arrupe oraz jezuitami, którzy odegrali ważne role podczas II Soboru Watykańskiego.

Ignacio Echániz dodaje tej opowieści nieco magii, ukazując ludzi z krwi i kości. Kończy zaś intrygującym pytaniem: co by się stało, gdyby Towarzystwo zniknęło?