Losing Hope

“Hopeless” to jedna z najlepszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Dotknęła mnie tak głęboko, że po jej przeczytaniu dosłownie stałam się innym człowiekiem. Historia Sky i Holdera nie jest czymś, co się zapomina - jej wyjątkowość polega na głębokich emocjach, które wywołuje i na niepowtarzalnym stylu pisania autorki, Colleen Hoover. To naprawdę książka idealna. “Losing Hope” to jej sequel, napisany w całości z punktu widzenia Holdera, ale podążający za tą samą fabułą. Nie jest to jednak książka, którą można lub należy czytać bez uprzedniego przeczytania “Hopeless”, ponieważ kilka scen jest lepiej rozumianych przy wcześniejszej znajomości historii Sky, co pozwala tej książce po prostu wypełnić luki w osi czasu, a Holderowi w końcu opowiedzieć swoją stronę tej ponadczasowej opowieści o miłości, odwadze i harcie ludzkiego ducha.

Zrewidowanie tak emocjonalnej historii z innego punktu widzenia z pewnością nie było łatwym zadaniem, zwłaszcza że myślałam, że fabuła została całkowicie zamknięta, ale ta historia naprawdę zasługiwała na ponowne opowiedzenie. Od pierwszej chwili, gdy narracja zostaje prowadzona przez Holdera, stajemy się świadomi, że aby naprawdę zrozumieć złożoność tej historii, musieliśmy poznać perspektywę nie tylko Sky, ale też i Holdera. Wszystkie ostatnie elementy układanki są ustawione na swoim miejscu, dzięki czemu ta historia jest jeszcze bardziej bezbłędna. Holder pokonał w swoim życiu więcej przeszkód niż jakikolwiek młody człowiek powinien kiedykolwiek pokonać. Utrata przyjaciółki z dzieciństwa pozostawiła go obciążonego winą i żalem, ale utrata siostry bliźniaczki zdruzgotała jego serce.

Moment, w którym po raz pierwszy widzi Sky, jest ucieleśnieniem trzynastu lat nadziei. Kiedy Holder ją poznaje, z całego serca pragnie, by była jego dawno zaginioną przyjaciółką, ale im bardziej ją poznaje, tym bardziej potrzebuje, by nie była tą małą dziewczynką. Obserwujemy jak się w sobie zakochują, powoli, delikatnie, ostrożnie, znając tym razem prawdę i mając świadomość, że to tykająca bomba, która czeka na wybuch.

Podczas gdy podejrzewaliśmy, że uczucia Holdera są silne, teraz dowiadujemy się, jak bardzo. Ich historia miłosna jest epicka - to bratnie dusze, które być może zakochują się w sobie po raz pierwszy, ale ich serca znają się i są połączone od bardzo dawna.

Nic w tej książce nie jest przypadkowe ani bez celu. Colleen Hoover używa swoich słów z premedytacją i z nienaganną wprawą. Nawet najprostsze zdania sprawiają, że czujemy tak wiele. To, co po raz kolejny sprawiło na mnie ogromne wrażenie, to umiejętność autorki do wykorzystania humoru do rozjaśnienia nawet najcięższych tematów. Listy Holdera do jego zmarłej siostry są nieoczekiwanym punktem tej historii, w równym stopniu łamią serce, co są momentami zabawne, często wywołując u mnie autentyczny śmiech przez łzy.

Muszę ponownie podkreślić znaczenie przeczytania “Hopeless” najpierw, ponieważ “Losing Hope” jest w zasadzie uzupełnieniem poprzedniej książki. Tylko wtedy można czerpać z niej najwięcej przyjemności. Jest wspaniała. Bardzo się cieszę, że powstała i szczerze dziękuję za to, że mamy na świecie tak cudowną pisarkę jak Colleen Hoover.

Jestem ogromną fanką książek Colleen Hoover. Amerykańska pisarka zauroczyła mnie niejednokrotnie i szczerze uważam, że nie napisała nigdy badziewnej książki. Zabierając więc się za swoistą kontynuację jej bestsellerowego “Hopeless”, miałam ogromne oczekiwania… ale nie spodziewałam się aż tak wielkiego zachwytu.

W "Losing Hope" autorka skupia się na postaci Holdera, który opowiada swoją stronę historii. Z pozoru jest to tylko ponowne opowiedzenie historii znanej z poprzedniej książki, tylko że z perspektywy innego bohatera. Znajdziemy w niej jednak dużo, dużo więcej.

Ze względu na sposób, w jaki “Losing Hope” zostało stworzone, historię tę czyta się jak coś zupełnie nowego i odmiennego. Warto móc obydwie porównać ze sobą i z tego też powodu zachęcam was do przeczytania “Hopeless” przed rozpoczęciem czytania tej książki. Wydaje mi się, że konieczne jest poznanie również tej historii z perspektywy Sky.

Wejście do głowy Holdera było rewelacją. Jeśli komukolwiek wydawało się, że “zna” Holdera po przeczytaniu poprzedniej książki, to się grubo mylił. Holder dopiero w tej książce zostaje porządnie przedstawiony, a jego działania i historia nareszcie staje się zrozumiała. Wszystko zostało w tej książce satysfakcjonująco wyjaśnione.

Jesteśmy przy nim przy każdym bolesnym ciosie, jaki otrzymuje i dostajemy naprawdę inną wersję wydarzeń. I jest to historia piękna, tragiczna, łamiąca serce, a jednocześnie momentami bardzo dowcipna i urocza. 

Uwielbiam relację między Sky i Holder w “Hopeless”, a w “Losing Hope” Colleen Hoover dostarcza nam jeszcze więcej smaczków na temat tej pary. No i na dodatek dostajemy fantastyczną postać Daniela. Daniel jest przezabawny i interakcja między nim a Holderem jest bezcenna. Naprawdę chichotałam głośno i jego humor idealnie wpasowywał się pomiędzy te wszystkie smutne momenty. Daniel jest jak promyk słońca, który może rozjaśnić nawet najbardziej ponury dzień.

Tak jak wspomniałam, obcowanie z tą książką, to zupełnie nowe doświadczenie względem “Hopeless”. Wydaje mi się, że “Losing Hope” cenię nawet bardziej od poprzedniej. Jeśli czytałyście pierwszą część, to nie wiem nawet na co jeszcze czekacie - zabierajcie się za czytanie kontynuacji. Jeśli jednak jest twój pierwszy kontakt z tą serią, to zdecydowanie lepiej będzie jak przeczytasz poprzednią część. W obu przypadkach, polecam, bo książka jest prze-cu-dow-na!