Legenda o Sigurdzie i Gudrun

Pierwsze wydanie nieznanego dotąd dzieła J.R.R. Tolkiena oferuje wyjątkową interpretację zapomnianych legend z Północy. Tolkien stworzył dwie ze sobą powiązane poetyckie opowieści: „Nową pieśń o Völsungach” oraz „Nową pieśń o Gudrun”, które wcześniej nie były publikowane.

W „Pieśni o Völsungach” poznajemy Sigurda, mitycznego bohatera, który staje przed wyzwaniem pokonania smoka Fafnira i zdobycia jego skarbów. Opowieść rozwija się wraz z momentem, gdy Sigurd budzi śpiącą walkirię Brynhildę, otoczoną płomieniem, a ich spotkanie prowadzi do zaręczyn. Akcja przenosi się następnie na dwór książąt Niflungów, gdzie Sigurd zawiera braterstwo krwi, co komplikuje relacje pełne miłości i niechęci, wzmagane przez czarodziejską matkę Niflungów, mistrzynię magii i alchemii.

Dramatyczne wydarzenia skupiają się na losach Sigurda, Brynhildy, Gunnara Niflunga oraz jego siostry Gudrun, które prowadzą do serii tragicznych zdarzeń: Sigurd zostaje zamordowany przez swoich braci krwi, Brynhilda odbiera sobie życie, a Gudrun pogrąża się w smutku. Druga pieśń koncentruje się na życiu Gudrun po śmierci Sigurda. Zmuszona do poślubienia Atlego, władcy Hunów, staje się świadkiem zabójstwa swych braci przez męża. Gudrun dokonuje przerażającej zemsty na Atlim.

Tolkien oparł swoją wersję opowieści głównie na głębokiej wiedzy o starożytnej poezji norweskiej i islandzkiej, znanej jako „Edda poetycka”. W miejscach, gdzie brakowało pełnych materiałów poetyckich, wspierał się także późniejszą „Sagą o Völsungach”.