Kto ukradł jutro

Książka zawiera dwie części połączone wspólną obwolutą, przedstawiające perspektywy matki i dziecka, Olgi i Leona. Każde z nich opisuje swoje unikalne doświadczenia i postrzeganie świata, który dla każdego jest inny. Te intymne mikroświaty przenikają się i uzupełniają nawzajem, choć nigdy całkowicie się nie pokrywają.

Jest to lektura szczególnie istotna dla rodziców, opiekunów, terapeutów, nauczycieli, psychologów oraz innych specjalistów zaangażowanych w pracę z dziećmi z orzeczoną niepełnosprawnością. Autorka, Olga Ptak, napisała tę książkę, będąc pod wpływem silnych emocji. Do jej złości przyczyniły się refleksje nad teorią terapeuty Ronalda Pottera-Efrona, który wyróżnił cztery źródła gniewu: brak akceptacji społecznej, naruszenie wartości, porzucenie i bezsilność. Zrozumienie, że wszystkie te czynniki mogą jednocześnie dotyczyć rodzica dziecka z niepełnosprawnością, było dla niej odkrywcze i skłoniło do przelania emocji na papier.

Pierwsza część książki, zatytułowana "Kto ukradł jutro, czyli dlaczego nie jest jak z obrazka?", przedstawia proces autoterapii. To wyraz doświadczeń autorki, która dając upust emocjom, uświadamia sobie, że wielu rodziców w obliczu niepełnosprawności dziecka zmaga się z podobną mieszanką wybuchowych uczuć. Olga dzieli się swoją podróżą nie po to, by pokazać, że inni radzą sobie lepiej, lecz by podkreślić, że frustracja i zmęczenie są częścią tej drogi dla wielu.

Druga część książki stara się rzucić światło na problemy komunikacyjne między rodzicem a dzieckiem, zabierając czytelnika w ciekawą podróż przez fascynujący umysł chłopca, w którym rzeczywistość układa się w całkiem odmienny sposób. To wspólne eksplorowanie dziwnego, ale fascynującego świata, w którym żyjemy wszyscy, choć z zupełnie innym odbiorem. Olga Ptak przez te strony pragnie pomóc lepiej zrozumieć ten unikalny świat.